Dagblað - 14.04.1926, Síða 3

DAGBLAÐ
3
Oíviðri og- ósjór.
9 bátar úr rerstöðvnnum anst-
anfjalls ná ekki lendingn regna
brims. Einn bátnr sekknr.
I gærmorgun var gott veður
austanfjalls og reru þá 11 bátar
af Stokk8eyri og 6 af Eyrar-
bakka. Um miðjan dag hvesti
snögglega af suðaustri og brim-
aði svo mjög, að ólendandi var
nema fyrir þá sem fyrstir komu.
— 5 bátar frá Stokkseyri áttu
net þar austur frá og náðu þeir
allir landi, en hinir áttu net
sín vestur í »Forum« og urðu
þess vegna síðbúnari. Samt náðu
3 bátar af Eyrarbakka Iandi —
en hinir létu fyrirberast þar úti
fyrir. Gegnum Loftskeytastöðina
voru skip kvödd til hjálpar og
komu þegar fjórir botnvörpung-
ar á vettvang: Tryggvi gamli,
Skallagrimur, Belgaum og Earl
Kitchener. Einn báturinn sökk
en skipverjar björguðust í Skalla-
grím og kemur hann með þá
hingað i dag. Hann hét Öðling-
ur eign formannsins Árna Helga-
sonar, Guðm. Guðmundssonar
kaupfélagsstjóra o. fl. — Annar
báturinn, Trausti hleypti vestur
fyrir og kom hingað til Rvíkur
í morgun, en hinir eru allir
komnir til Vestmannaeyja með
aðstoð botnvörpunganna sem
komu þeim til hjálpar.
Tiðsjá.
39 skip úr hnfdjúpi.
Tyrkneska stjórnin hefir gert
samning við björgunarfélag eitt
um að lyfta 39 gufuskipum sem
sökt var í Dardanellusundi á
ófriðarárunum.
»Hömlnr á atkafnnfrelsk.
»Já víst er það skritið, en
samt er það satt«, — að norskir
smyglarar flýja stundum frá
»bannlandi« sínu og slá upp
tjaldbúðum sinum hinu megin
landamæranna — í Svíþjóð, þar
sem ekkert er bannið, og þjóðin
er svo sæl að eiga dr. Bratt, og
ganga með löggilta brennivins-
bók upp á vasannl —
Þvílíkur landflótta ættjarðar-
vinur frá Noregi var fyrir
MATUR
heitnr og kaldnr allan daginn.
Smurt brauð
með allskonar álagi
(Smörrebröd).
Einnig sent heim eftir pöntun.
gími 445.
Ilotel Hekla.
skömmu tekinn fastur í Svíþjóð
og dregin fyrir Svea hovrett og
»þar var var nú ekki miskunn
hjá Magnúsil« Var maðurinn
dæmdur í 140,000 króna sekt
og »sviftur athafnafrelsi sínu«.
Fjórir aðstoðarmenn hans voru
einnig sektaðir, og námu sekt-
irnar alls 840,000 sænskum
krónum.
— Já, það má með sanni
segja, að viðar sé pottur brot-
inn en í henni Reykjavík! En
að svona æfintýri skuli gerast í
Sviþjóð — það »stemmir illa við
kokkabók« vina vorra — and-
banninga.
Feðranna fold.
Báðir þessir bátar flytja innanborðs heita
konuást til hins kaldgeðja Jacquess, hugsaði
hann með sér. Og báðir bera þeir einnig djúpa
sorg.
Hann gleymdi sinni eigin _ sorg, sem hann
vildi ekki kannast við, og hann tók heldur
eigi eftir litlu hugrökku Jeanne, sem reyndi að
hylja huga sinn með því að brosa.
Bátarnir lögðu að landi. Þeir höfðu rist bjarta
glitrandi kjölrák í vatnið, og nú lá hún eins og
óteljandi spegilbrot á vatninu og endurkastaði
tunglsgeislunum. Er árarnar vóru lagðar inn,
draup vatnið af þeim eins og glóandi gimstein-
ar. Djúpt í vatninu blikuðu stjörnurnar með
daufum bjarma. t*að var eins og gamalli himin-
hvelfingu hefði verið sökt niður í vatnið.
Jacques fór að gera að gamni sínu, er hann
kom inn t stofuna aftur. Hann var búinn að
fá nó af þessu ástasveimi. t*egar vagnarnir komu
að dyrunum, og gestirnir fóru að kveðja, hróp-
aði Barot gamli sveitarforingi:
— Kyssið þið nú hvert annað, og svo ýtti
hann kærustuparinu saman.
Jacques þóttist hér fá tækifæri til að hefna
sín. Hann horfði fast á Leonóre og kysti Annie
létt á kinnina. Hin unga stúlka blóðroðnaði.
Hún dauðskammaðist sín yfir að láta kyssa sig
i allra ásýnd. Henni var kossinn svo næmt og
innilegt ástaratlot, að það var henni hreinasta
vanhelgun á því að veita það í návist annara.
En frú Ferresi varð svo æst af bræði, að hún
beit í vasaklút sinn til þess að reyna að stilla sig.
Jacques og Barot sveitarforingi áttu að fara
til Faverges snemma morguninn eftir. Þeir urðu
því að gista í Menthon, og höfðu tekið með
þökkum boði frú Mérans um að gista hjá sér.
Jacques ætlaði að fylgja Lucien heim til Avully.
Skuggar þeirra teygðu sig langt framundan
þeim á veginum.
— Pessari viku hefi ég sveimér varið vel,
mælti Jacques. Mannfundir á hverjum degi,
nefndarfundir og blaðadeilur. Ég mun sannar-
lega sakna þessara tíma, þegar þeir eru um
garð gengnir. Pessi starfsemi og þetta stímabrak
á einmitt við mig. Þá fyrst finn ég til þess, að
ég er lifandi.
— Þú getur verið glaður yfir að losna við
Þetta altsaman, mælti Lucien. í*ú mátt ekki
gleyma, að þú ert trúlofaður.
Jacques hélt við sitt;
— Ég er viss um, að þessar þrjár vikur á
milli kosninganna og giftingar minnar verða
langar og leiðinlegar. Eg vildi óska að ég væri
þegar giftur og búinn að koma mér vel fyrir í
París.
— Maður verður þó að kynnast unnustu sinni.