Okrarasvipan - 03.02.1933, Side 1
OKRARASVIPAIf
Blað um okur, íjárdrátt og vlðsklita-meinföng af ýmsu tœgl.
Útgefandi og ábyrgðarmaður Ari ÞórðarBon.
2. tölublað. Föstudaginn 3. febrúar 1933. 1. árgangur.
' .I III I—
S v a r
til Pétnrs Jakobssonar rit-
stjöra „Svmdlarasvipnnnar".
Kæri vin! — Þá ert þú nú loka búinn að
klófeata þá vírðingaratöðu í lífinu, að vera orð-
inn ritstjóri — já, aðalritstjóri »Svindlarasvip-
unnar«, sem Metúsalem Jóhannsson er útgerðar-
maður að, en Ólafur gamli á Lækjarbotnum
ábyrgðarmaður að. — Jeg óska til hamingju!
Þú hefur löngum launheppinn verið. — Að vísu
er alt þitt umfangsmikla og vísindalega rit-
stjórastarf við blaðið undir ströngu eftirliti rit-
skoðunarnefndar, sem Metúsalem og Co. er aðal-
forustan í. En þér finst nú kannske, að það
varpi ekki risaskugga á ritgáfu þína. — Og ég
er alveg hárviss um það, að Ritstjórafélagið
hjerna i bænum tekur slíkum riddara í andans
ríki opnum örmum, þegar hann sækir um upp-
töku í þann félagsskap með annað eins rit-
snildarplagg upp á vasann sem »Svindlara-
svipuna«. — í fyrsta tölublaði hennar gerir þú
þér þann grikk, að senda mér orðsend-
ingu. Ekki finst mjer hún þó skrifuð af eld-
móði andlegs máttar — heldur hreint og klárt
af hundslegri daðurshneigð, — því þar ert þú
allur sikvikandi, með dinglandi skottið í hring-
dansi kringum gullkálfinn þinn — si-sleikjandi
alla útlimu Metúsalems. — Þar ert þú auðvitað
að basla við að sýna fram á þann »sann-
leik«, að þú vinnir engin skítverk fyrir
þann stórvandaða og viðskiftafróma fjárafla-
mann. — Auraingja Pétur! Finst þér það
virkilega fegurðarverk, að æla því utan í aðra,
sem Metúsalem spýtir ofan i þig? »Svindlara-
svipan« er ósvikið sýnishorn af þessum hroða.
— En verði þjer að góðu. Líklega erum við
fundnir en ekki skildir. — En heyrðu! Hvað
heldurðu að þeir séu margir hérna i Reykja-
vík og grend, sem leggja trúnað á þau orð
þln, að þú sért að vinna sauðfróm miskunnar-
og mannkærleiks-verk fyrir hann Metúsalem
Jóhannsson? — Þú munt ekki finna eina ein-
ustu sál. Ekki eina, segi jeg! — Og nú skaltu
fá meira að heyra. Jeg fullyrði óhykandi, að
í öllum íslenBkum bygðarlögum er hverjum
manni, hverri konu, orðið gjörkunnugt um það,
hversu aðstaða þin, í rassvasanum hans Metú-
salems, er aum og í alla staði óheilnæm.
Enda gengur nú-orðið — síðan fyrirmyndar-
ritstjórn þín birtist — enginn upplýstur náungi
svo fram hjá þér undir beru lofti — jafnvel
ekki í hvassviðri á strætum og torgum úti —
að hanii ekki finni af þjer fýluna langar leiðir,
f ý 1 u n a, sem af því stafar, að Metúsalem
notar þig eins og þræl — lætur þig vinna
fyrir sig öll kámugustu skítverkin á fjárafla-
sviðinu alræmda, og hefur þig stöðugt undir
tortunni hvar svo sem hann tyllir henni. Og
taktu eftir — þess verður ekki svo ýkjalangt
að bíða, að hann skilur þig eftir örmagna í
salerniskollunni heima hjá sjer. — Það liggur
við að jeg vorkenni þjer. — Eins og þú veist
sjálfur allra manna best, Pétur minn, hefur þú
gengið með þá von, eða öllu heldur brjálsemis-
firru, í kollinum undanfarin ár, að þú mundir
geta fengið inngöngu í Lögfræðingafjelagíð.
En jeg hef nú góðar heimildir fyrir því, að
þangað kemst þú aldrei. Lögfræðingarnir vilja