Okrarasvipan - 22.02.1933, Blaðsíða 2

OKRARASVIPAN
Bamninginn til Metiisalema. Hafi þar þá verið
fyrir Lúðvik Áagrímsaon og Jóhanna A. Jóns-
dóttir. Var kaupsamningurinn lesinn og at-
hugaður nákvæmlega, játaður að vera I fullu
samræmi við það, Bem um hefði verið talað,
og síðan undirskrifaður. Lúðvík og Pjetur voru
bvo vitundarvottar að þessu. Svo í Maímánuði
sama ár kemur Metúsalem til Pjeturs og
biður hann að skrifa afsal fyrir nefndrí hús-
eign og veðskuldabrjef, alt samkvæmt nefnd-
um kaupsamningi, og átti þar í engu
að breyta, en þó tjáði Metúsalem honum,
að sjer hefði dottið i hug, til sparnaðar
fyrir kaupanda, að afsala húsinu fyrir
þeim skuldum, sem hvíla ættu á þvi, en ekki
eins og i kaupsamningnum stóð. Átti nú að
afsala húsinu fyrir kr. 26,776,56 — tuttugu og
8ex þúsund sjö hundruð sjötíu og sex krónur
°S 56/100. en ekki eins og í kaupsamningnum
Btóð — 33 þúsund krónur. — Við þetta sjer
Pjetur ekki neitt að athuga — nei, e k k e r t
athugunarvert — þó. að í opinberu skjali sje
logiö, svikið og falsað: Logið um
kaupverðið, rikissjóður snuðaður um stimpil-
og þinglesturs-gjöld, og afsalið falsað. — En
vjer köllum nú svona vaxinn viðskiftaleik
ÓBvikið skítverk, og þeir, sem að því standa,
og breiða »blessun« sína ofan á ósómann, eru
til raargháttaðra fólskuverka liklegir.
Svo kemur Pjetur i grein sinni með all-
langan lestur og lögskýringar um kaupsamn-
inga, afsalsbrjef, og stimpilgjöld, og er auð-
8jeð, að þar er maður, sem k a n n s í n
f r æ ð i, og er ekki glöggari á sjálfsprófun
sinnar eigin samviskuglóru en það, að hann
telur sig vera saklausa sál — strang-heiðar-
legan »Júrista« fram í fingurgóma. —
Og fræðslan, sem maður fær eftir allan þenn-
an lestur er sú, að það má Ijúga, svíkja og
falsa öll afsöl og alla kaupsamninga, þegja
um hið raunverulega verð eigna, að eins að
gæta þess, að í þeim skjölum, Bem til þing-
lesturs eiga að koma, má kaupverðið ekki
teljast 1 æ g r a en fasteignamat eignarinnar,
þó að kaupverðið sje í raun og veru meira
en helmingi hærra. Þið, góðir hálsar, sem
viljið ljúgja, svíkja og falsa þegar um afsöl
er að ræða — farið þið til Pjeturs Jakobs-
sonar, Kárastig 12, heima á hverjum virkum
degi kl. 1—3 e. h. — Hann veitir ykkur hina
einu rjettu lögfræðilegu aðstoð. Það er mað-
urinn, sem kann sín fræði. —
Fj árprettir.
Hefar Metúsalem Jóhannsson,
með aðstoð Pjeturs Jakobs-
sonar, lnnheimt með mál-
sókn grolddan víxil ?
Maður að nafni Ámundi Kristjánsson, bóndi
í Hjarðarholti við Eskihlið hér i bænum, saun-
sögull maður og áreiðanlegur í viðskiftum, mörg-
um Reykvíkingum að góðu kunnur, skýrir svo
frá: Að hann hafi selt Metúsalem Jóhannssyni
víxil, að upphæð 300 kr., er útgefinn hafi verið
1. júlí 1931, og samþyktur af sér, með gjald-
daga 1. október sama ár. Víxil þennan kveðst
Ámundi hafa greitt þannig: Fyrst með 50 kr.
í peningum, svo hafi hann skömmu siðar átt tal
við Metúsalem í sima og tilkynt honum, að
sonur sinn væri á leið til hans með 150 kr.,
og hafi Metúsalem tekið því vel og lofað að
færa það inn á vixilinn. Nokkru síðar segist
Ámundi aftur senda son sinn með þær 100 kr.,
er eftir stóðu ógreiddar af vixlinum, og tók
Metúsalem við þeim, eins og hinum fyrri greiðsl-
um. Bjóst Ámundi við, að sonur sinn mundi
koma með vixilinn til baka, þar sem hann þar
með var að fullu greiddur. En Metúsalem, sem
tók við peningunum, mintist ekkert á það, að
afhenda víxilinn og gerði það ekki. Með stefnu,
útgefinni 16. janúar 1932, höfðar Metúsalem mál
gegn Ámunda til greiðslu 150 kr., er hann taldi
standa eftir ógreiddar af nefndum víxli (þeim
150 kr., er sonur Ámunda fór með til Metú-
salem). Flutti Pétur Jakobsson mál þetta f. h.
Metúsalems og krafðist vaxta af upphæðinni og
málskostnaðar.
Máli þessu lauk þannig: Að Ámundi varð að