Okrarasvipan - 22.02.1933, Blaðsíða 3

OKRARASVIPAN
greiða upphæð þessa aftur, 150 krónur, auk
vaxta og málskostnaðar, eða alls rúmar 200
krónur.
Þetta er eitt af störfum þeim, sem unnin
hafa verið á hinni lögfræðilegu skrífstofu Pét-
urs Jakobssonar, er hann sjálfur kallar »hina
virðulegustu og nauðsynlegustuc.
Pietnr Jakobsson!
Er það satt, að þú hafir aðstoðað Metúsalem
Jóhann8Son við það, að lýsa upploginni skulda-
kröfu I bú, en svo hefðuð þið ekki þorað ann-
að en afturkalla kröfulýsinguna, þegar þess var
krafist af ykkur, að færa fullar sannanir fyrir
réttmæti skuldarinnar? Skora jeg á þig, Pétur,
að hreinsa þig af þessu ámæli, og ætti þér að
vera það auðvelt, ef ósatt væri.
A. Þ.
S vindlar asvipan.
Ekki treystir Metúsalem Jóhannsson sér til
að bera af sér þær sakir, sem vér hér í þessu
blaði höfum gert að umtalsefni, í sambandi við
okrarastarfsemi hans hér í bænum með aðstoð
Péturs Jakobssonar. En hann hefur tekið það
óhapparáð, að láta Óiaf greyið Þorsteinsson,
óiæsan, og óskrifandi karltusku, gerast ábyrgð-
armann að blaðsneypu, sem aðeins fjallar um
mina persónu með lognum svívirðingum í minn
garð, án þess að koma nærri því að afsanna
þær sakir, sem blað vort hefur borið á Metú-
salem og aðstoðarmann haus, Pétur Jakobsson.
Kemur þetta ekkert blaði mínu eða efni þess
við. Verður því Metúsalem og hans fríða fylk-
ing, sem hann hefur safnað í kringum sig, að
sætta sig við, að jeg sýni blaðsneypu þessari
verðskuldaða fyrírlitningu og svari þvi af mjög
skornum skamti. En útgáfa blaðsneypu þess-
arar sýnir mér og öllum almenningi, að sann-
leikanum verður hver sárreiðastur. Er þeim
kumpánum frjálst mín vegna, að leyfa Ólafi
greyinu að rifja upp æfiferil sinn, bústýrunnar
og bleika klársins, og safna saman svo mörg-
um lognum svívirðingum á mig, sem þeim
þóknast, á prenti. En út" af ýmsum lognum á-
kærum, sem Ólafur Þorsteinsson,Grettisgötu 20 A,
hefur borið upp á mig í blaðsneypunni, er hann
kallar »Svindlarasvipan« og hann er ábyrgðar-
maður að, hefi jeg sent lögreglustjóra svohljóð-
andi bréf:
Herra lögreglustjóri!
í blaði, sem kallað er »Svindlarasvipan« og
selt hefur verið hér á götunum undanfarið, hef-
ur Ólafur Þorsteinsson, til heimilis á Grettis-
götu 20 A hér í bæ, borið mér á brýn ýmsar
svívirðingar, sem jeg vil ekki iiggja undir, þar
Bem þær eru að öllu leyti ósannar, en ef sann-
ar væru eru þess eðlis, að mig yrði að telja
meðal stórglæpamanna. Vil jeg sérstaklega
benda á eftirfarandi atriði, sem í grein í blað-
inu, sem út er géfið 3. febrúar síðastl., með
yfirskriftinni »Fjárprettir og fólskuverk Ara
Þórðarsonar*, og undirskrifuð er af Ólafi Þor-
steinssyni, og læt jeg eintak af blaðinu fylgja
hér með:
1. Að jeg hafi stolið frá Ólafi 1100 kr. í pen-
ingum.
2. Að jeg hafi stolið frá honum reiðhesti, er
hann metur 800 kr. virði.
3. Að jeg hafi gefið út 5000 kr. skuldabréf
og stolið nafni hans undir.
4. Að jeg hafi samtals svikið út úr honum,
stolið af honum og reynt að falsa út á hans
nafn kr. 9700.00.
Þessar sakir eru þess eðlis, að jeg álít, að
full ástæða só til, að hið opinbera lögregluvald
taki þær til rannsóknar, svo að í Ijós komi,
hve sannar þær eru. Verð jeg því, herra lög-
reglustjóri, að snúa mér til yðar og krefjast
þess, heiðurs míns vegna, að þér takið mál
þetta til meðferðar, og reynist sakirnar á eng-
um rökum bygðar, að Ólafur þá verði látinn
sæta þeirrar ábyrgðar, er hegningarlögin kveða
á um, er slikt og þvílíkt er borið á saklausa
menn. í þessu sambandi vil jeg benda á, að
Ólafur getur þess í nefndri grein, að sér hafi
boðist fjárstyrkur og aðstoð til að gera mig