Nýja stúdentablaðið - 20.04.1933, Síða 3

1933
NÝJASTÚDENTABLAÐIÐ
3
„Vantraust nær eigi til þess fulltrúa, sem kosinn hefir
verið af stúdentaráði, en vilji liann eigi sitja, skal hið
nýja ráð sjálft kjósa sér oddamann“.
Meiri hluti stúdentaráðsins byggði lögskýring sína á
„analogiu“ út frá þessu ákvæði, án þess að taka tillit til,
að liér er um algert sérákvæði að ræða i sambandi við
vantraust, sem almennar ályktanir með engu móti
verða dregnar af. Þetta sérákvæði cr sett með það fyrir
augum að varðveita samhengið í starfi stúdentaráðsins
sem stofnunar, og ákvæðinu verður ekki l)eitt út frá
öðrum forsendum.
Við, sem ógilda vildum sjálfskosningu stúdentaráðs-
ins á oddamanninum, fengum þó framgengt kröfu okkar
um almennan stúdentafund, og bárum við fram á þeim
fundi tillögu um að ónýta kosninguna, en kjósa odda-
manninn með almennum kosningum allra háskólastú-
denta. Setjum þó svo, að þessi tillaga hefði brotið í bág
við stúdentaráðslögin, eins og meiri hluti stúdentaráðs-
ins með formann ráðsins i broddi fylkingar hélt fram.
Því í ósköpunum hrást þá formaður stúdentaráðsins
þeirri sjálfsögðu formannsskyldu sinni að vísa tillög-
unni frá út frá þessum forsendum? Sú var þó skilyrðis-
laus skylda lians að gera. En formaður stúdentaráðsins
hafði ekki þá trú á málstað sínum og félaga sinna, að
hann þyrði að taka á sig þá ábyrgð að vísa tillögu okkar
frá, og tillagan var samþykkt með 36:28 atkvæðum.
Stúdentaráðið var skyldugt til að framkvæma þessa
tillögu samkvæmt skilyrðislausum ákvæðum stúdenta-
ráðslaganna, sem jnæla svo fyrir:
„Stúdentaráði er skylt að fara eftir fyrirmælum al-
menns stúdentafundar um málefni, sem auglýst hafa
verið í fundarboði“.
í stað þess að beygja sig undir þetta skilvrðislausa á-
kvæði stúdentaráðslaganna leggur meiri hlúti stúdenta-
ráðsins fram eftirfarandi ályktun á næsta ráðsfundi:
„Almennur fundur háskólastúdenta 14. marz 1933 á-
lyktaði að ónýta kosningu oddamanns í stúdentaráðið
í stað ..., sem kosinn var af fráfarandi stúdentaráði.
Þar sem meiri hluti stúdentaráðsins lítur svo á, að
kosningaraðferð þess sé sú eina lögmæta, en er liins-
vegar skylt að hlýða fyrirmælum almenns fundar, tel-
ur meiri lilutinn það rétt, að ráðið segi af sér og efnt
verði til nýrra kosninga (með því og að ráðið Utur á
samþykkt almenns fnndar háskólastúdenta sem óbeint
vantraust á meiri hluta ráðsins). Það er og vitanlegl, að
skoðanir stúdenta á þessu máli eru mjög skiptar, og má
ætla, að almennur vilji þeirra komi sannast í Ijós við
nýjar kosningar
Hugsanagangurinn í þessum fráfararboðskap meiri
hluta stúdentaráðsins er alveg dásamlegur.
Meiri hluti stúdentaráðsins viðurkennir skilyrðislaust,
að stúdentaráðinu beri að framkvæma samþykkt stu-
dentafundarins um kosningu oddamannsins, og leggur
til af þeim ástæðum, að ráðið segi af sér, ekki þó til
þéss að ]>vo sig sjálfa hreina og eftirláta öðrum að
framkvæma „lögleysuna", — nei, ónei, heldur til þess
að „hinn sanni vilji“ stúdenta komi í Ijós við nýjar
kosningar
Hevreka!
Ég hef fundið ])að!
Spaddelíuna stingur þó enginn!
En svo að maður taki á þessu, — hvað kemur „liinn
sanni vilji“ stúdenta þessu við, úr þvi að stúdcntaráð-
ið eftir sem áður var bundið við að framkvæma vilja
slúdentafundarins? Nýjar kosningar til stúdentaráðs-
ins gátu auðvitað ekki breytt neinu í þessu efni, hvernig
sem þær fóru. Kosningar til stúdentaráðsins eru eins og
allar aðrar kosningar aðeins sérstök aðferð til að velja
fulltrúa, og í kosningarniðurstöðu getur að sjálfsögðu
ekki falizt nein niðurstaða um lögskýringaratriði, nema
að því leyti, sem slikt verður, þegar nm er að ræða
kosningar á fulltrúum kosnum í sliku augnamiði.
Svigasetningin, sem er i fráfararboðskap meiri hluta
stúdentaráðsins, er runnin frá minni hluta ráðsins, sem
að vísu gat fallizt á það, út frá almennum demokrat-
iskum ástæðum, að verða við þeim tilmælum meiri lilut-
ans, að ráðið segði af sér og efnt yrði til nýrra kosninga,
en auðvitað alls ekki gat fallizt á að láta nýjar kosn-
ingar skera úr því, hvort stúdentaráðið ætti að fram-
kvæma vilja almenns stúdentafundar, þar sem ráðið
var skyldað til þess með beinum fyrirmælum stúdenta-
ráðslaganna. Hinsvegar, út frá því sjónarmiði, að í
samþvkkt stúdentafundarins befði falizt óbeint van-
traust á meiri hluta stúdentaráðsins, sem meiri hlutinn
gjarnan vildi hreinsa sig af með nýjum kosningum, ef
takast mætti, gat minni hluti stúdentaráðsins fallizt á að
verða við tilmælum meiri hlutans um það, að ráðið
segði af sér, enda hafði meiri lilutinn þar með viður-
kennt samþykkt stúdentafundarins sem hindandi fram-
lcvæmdaratriði fyrir ráðið. Þessi skilningur á sámþykkt
stúdéntafundarins virtist lika liggja nokkuð nærri fyrir
meiri hluta stúdentaráðsins. Auðvitað lilaut í þvi
að felast óbeint vantraust á meiri hluta stúdentaráðs-
ins, þegar almennur stúdentafundur ályktaði að ónýta
þær gerðir, sem meiri hlnti stúdentaráðsins hafði sett á
oddinn, að ekki yrði hróflað við, og eina heiðarlega
svarið, sem meiri hluti stúdentaráðsins átti til við slíkri
ofanígjöf, hlaut einmitt að verða þetta, að meiri hlutinn
segði af sér og leitaði sér trausts með nýjum kosning-
um. llt frá þessum forsendum gat minni hluti stúdenta-
ráðsins orðið við þeini tilmælum meiri hlutans að
segja af sér líka, svo að nýjar kosningar gætu farið
fram á þeim grundvelli að skera úr um skipun stú-
dentaráðsins i lieild. Meiri liluti stúdentaráðsins gekk
inn á þessar forsendur minni hlutans fyrir nýjum kosn-
ingum, og var þar með orðið samkomulag um það milli
minni og mciri lilutans, að ráðið segði allt af sér.
Stúdentaráðið boðar nú lil almenns stúdentafundar
til þess þar að standa stúdentum reikningsskap af gerð-
um sinum á líðmuu staH'stima. Hér er ekki staður til