Svindlarasvipan - 18.04.1933, Síða 1

Verð 25. aurar.
Reykjavík 18. apríl 1933.
4. tölublað.
O 111 -
urinn
seinna vænna, þar sem Ari er
bráðum sextugur og verður því
tæpra hundrað og tuttugu ára
þegar hann er búinnað afplána
afbrot sín.
Það er ekki svo að skilja, að
ég búist ekki við að Ari lifi
svo lengi að honum endist ald-
urinn til að afplána dóminn,
það lifir lengst sem lýðum er
leiðast, en það er nú svo, að
fyrir Ara er illu bezt aflokið,
nfl. því að sitja af sér þessa
sexhundruð áttatíu og fjóra mán-
uði, sem ég hefi dæmt hann í.
Verð ég því víst að hætta blaða-
útgáfu minni, enda líka ekki
hægt fyrir mig að eyða orðum
við Ara, dæmdan manninn.
Útgefandinn.
Hann er birtur hér á öðrum
stað í blaðinu, dómur sá, sem
ég hefi kveðið upp yfir Ara
Þórðarsyni. Ég get búizt við
því, að skoðanirnar verði skipt-
ar um þenna dóm minn, en það
er þá ekkert nýmæli þó menn
greini á í þeim efnum, hefir ef
til vill aldrei verið kveðinn upp
dómur svo að allir væri sam-
mála um að hann væri réttur
eða þá allir sammála um að
hann væri rangur. Læt ég mig
allt umtal litlu skipta í þessu
efni, þar sem ég veit, að dóms-
niðurstaða mín er gjörð eftir
beztu vitund.
Vil ég því skora á hlutaðeig-
andi lögreglustjóra að fullnægja
dómnum sem fyrst, enda líka ekki
Ari á kvennafari
Samanber Dómasafn Landsyflrréttarins frá 1915,
nr. 12 í Dómasafninu bls. 454.
SVINDLftRftSTIPRH
Ari dæmdnr — 57 ára fangelsi
r j á 1 s e
Alðg eða ö r 1 ö g
m i
i.
Er manninum sjálfrátt.
Þeg-ar ég byrjaði á útgáfu þessa blaðs,
hafði ég- aðallega tvennt í huga. f fyrsta lagi
það, að gera meðborgurum mínum það fylli-
lega ljóst hvaða stórsvikari og stórþjófur Ari
Þórðarson er, ryfjaði ég því upp viðskipti
mín og Ara og einnig fór ég til manna sem
ég vissi um að Ari hafði svikið eða flekað í
viðskiptum, og einnig hafa komið til mín
menn hópum saman sem hafa haft sömu hörm-
ungarsöguna að segja. í öðru lagi vildi ég
hnekkja þeirri lygi og þeim rógi, sem Ari fór
að ausa út í blaðsnepli sínum um tvo merka
menn hér í bænum. Það liggja hér á borðinu
hjá mér þéttskrifuð örk eftir örk af eintóm-
um sannanlegum svikum og þjófnuðum á Ara,
og það verður minnst af þessu sem ég anna
að' koma á prent, enda líka nokkuð einhæft
fyrir lesendur blaðsins eintómar svika- og
þjófnaðarsögur um einn ómerkilegan mann.
Það er í fyllsta máta ömurlegt að lesa í
gegn alla þessa skráðu kafla úr æfiferli Ara
Þórðarsonar, það eru ekki ein einustu ærleg-
heit sem auganu mæta, það eru undantekn-
ingarlaust svikasögur í viðskiptum, þjófnaður
í viðskiptum, lygi og nauðganir eða tilraunir
ti’ þeirra, sem sagt allt af verstu tegund
niannlegrar glæpamennsku.
Það er sagt, að enginn skáldskapur sé svo
öfgakenndur, að hann hafi ekki átt sér stað
eða hefði getað átt sér stað einhversstaðar.
í öðru tölublaði þessa blaðs er æfintýri eftir
andlegrar stéttar mann hér í bænum. Það heit-
ir „Æfintýrið um syndugu sálina“. Hafi
einhver af lesendum blaðsins hlaupið yfir
þessa smágrein, þá vil ég ráðleggja þeim að
lesa hana, því þeir sem þekkja Ara og' við-
skiptaferil hans, þeim finnst að þetta hljóti
ao vera, eins og þar er sagt, og er það um
leið eins og afsökun fyrir Ara og aumingja-
skapinn hans.
Það eru margir sem komast þannig að orði:
„Það er eins og manninum sé ekki sjálfrátt“.
Þeim, sem eitthvert ódáðaverkið vinnur og
auðvitað væri það bezta lausnin á öllum ó-
dáðaverkum Ara, að honum hefði ekki verið
sjálfrátt þegar hann vann þau, og þó að
þarna væri nú gátan ráðin, um tilganginn
fyrir ódáðaverkum Ara, þá vantar þó lausn-
ina á því hvers vegna hann gengur óhegndur
allra afbrotanna.
II.
Brjálsemi — rannsókn nauðsynleg.
Það liggja hér hjá mér 2 blaðsneplar út-
gefnir af Ara og dagsettir 22. febr. og 30.
mars þ. á. Ég er ekki svo hissa á margendur-
teknri lygi, sem í þessum blöðum stendur, því
hún er Ara svo eiginleg, en hitt gengur yfir
n.-ig, hvernig Ari, öreiga maðurinn, getur kom-
ið því við, að standa í stöðugri blaðaútgáfu.
Ég benti blaðakaupendum í þessum bæ á þá
staðreynd, að um leið og þeir keyptu eitt blað
af Ara, stæli hann af hverjum kaupanda 10
aurum og gæti með þessum stolnu tíeyringum
haldið útgáfunni áfram, menn tóku þetta til
athugunar og hafa sem sagt ekkert keypt af
þessum tveimur síðustu blöðum, en samt held-
ur Ari áfram útgáfunni og hlýtur að reita í
gráðugan og ágengan prentsmiðjueigandann
aurana sem ætlaðir voru til matvælakaupa
þann og þann daginn, og tilvonandi máltíðir
konunnar hans Ara og barnanna hans eru
komnar í pappír og prentsvertu til Hallgríms
á Bergstaðastígnum.
Fyrir nokkrum árum var það nokkuð stór
ílokkur manna í þessu landi, sem hélt því á-
kveðið fram, að merkur maður í þessu þjóð-
félagi væri brjálaður, og þó það sé nú ólíku
saman að jafna, ljósinu og myrkrinu, Ara og
þessum merka manni, þá er sú getgáta sem
fram kemur á öðrum stað í þssu blaði um
brjálsemi Ara ærið sennileg, enda fram kom-
in af glöggum manni og Ara nákunnugum,
verður því að krefjast þess að Ari sé tekinn
og rannsakaður og má ólíklegt teljast, að
geðveikissérfræðingnum Helga Tómassyni sé
það um megn að ákveða það hvort Ari gengur
með dellu og þá um leið hverrar tegundar að
dellan er.
III.
Örlagaríkur kjallari.
Kjallari hússins nr. 20A við Grettisgötu
virðist ætla að verða örlagaríkur fyrir Ara
Þórðarson. I þessum kjallara bjó fyrir 18 ár-
um kona nokkur ein síns liðs, sem Ari
mæltist allákveðið til samfara við, og sýnt er
á öðrum stað með mynd hér í blaðinu. Nú bý
ég, útgefandi þessa blaðs í þessum sama kjall-
ara og má þar ekki á milli sjá af hverju Ari
hefir meiri óvirðinguna. nauðungardómnum frá