Alþýðufylkingin - 19.04.1936, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUFYLKINGIN
Yerkalýðurinn sameinast
í eina fylkingu 1. maí
jr
Eftir Guð.n. O. Guðmundsson formann Dagsbrúnar.
Það hefir ætíð verið nauð-
synlegt að verkalýðurinn allur
stæði sem órjúfanleg heild,
þegar þurft hefir að hrinda í
framkvæmd stórmálum til hags-
bóta fyrir alþýðuna, eða þeg-
ar árásir hafa verið gerðar á
laúnakjör hennar og ákvörðun-
arrétt verkalýðssamtakanna.
Af knýjandi nauðsyn hefir
alþýðan myndað sín eigin
stéttarsamtök, verkalýðsfélög-
in, sem síðan hafa myndað
allsherjarfylkingu alþýðunnar,
Alþýðusamband íslands. Sam-
fylking íslenzkrar alþýðu hefir
nýlega haldið hátíðlegt 20 ára
afmæli sitt. Alla tíð hefir Al-
þ5rðusambandið verið höfuð-
vígi alþýðusamtakanna i land-
inu, það er enginn alþýðu-
maður eða alþýðukona hér á
landi, sem ekki hafa notið
góðs af starfi þess. Nú hefir
skipulag auðvaldsins í atvinnu-
málunum, einkaframtakið, svik-
ið alþýðuna. Þessvegna eru
atvinnuvegirnir nú í rústum.
Alþýðan, sem framleiðslan hef-
ir kallað til sjávarins, stendur
nú uppi atvinnulaus og alls-
laus. Nú er það hlutverk al-
þ5rðunnar að byggja upp á
rústum hins hrynjandi einka-
rekstursskipulags atvinnuveg-
anna, sameignarrekstur stór-
framleiðslunnar, en til þess
þarf mikil átök. Til þeirra
átaka verður alþjrðan öll að
vera saintaka undir skipulagðri
forustu alþýðusamtakanna.
1. maí nálgast, þá verður
hinn skipulagði verkalýður að
sýna þeim, sem utan við sam-
tökin eru, að alþýðan er vökn-
uð til stórra átaka og hún
krefst skjótrar úrlausnar á
Framh. af 1. síðu.
Þetta er sú eina samfylk-
ingarhreyfing, sem er alvar-
lega takandi og nokkuð hefur
að segja fyrir alla islenzka al-
þýðu.
Fyrir henni eigum við að
berjast, þá er einingin tryggð
og sjgurinn vís í íramtiðinni.
Alþýðufylkingin i Alþýðu-
sambandi íslands er að vinna
landið.
Sprengingarfélög kommún-
ista eru að þurkast út.
vandamálum þeim, sem að
henni steðja, en það er fyrst
og fremst vöntun á atvinnu,
fæði og klæðum.
Það er óskeikul vissa, að
hér í bænum væri hin hörmu-
legasta hungursneyð, ef al-
þýðusamtökin hefðu ekki þau
ítök í stjórn ríkisins er þau
hafa nú, en um leið dylst eng-
um stéttvísum alþýðumanni
eða konu, að það er ragur og
ihaldssamur Framsóknarflokk.
ur, sem er hemill á allar rót-
tækar breytingar, sem fulltrú-
ar alþýðunnar á Alþingi bera
fram, og miða að því að auka
lífræna atvinnu, með sameig-
inlegum átökum ríkis og bæj-
ar.
Sameiginleg krafa allra hugs-
andi manna í landinu er að
allur stóratvinnurekstur, sem
verkar á líf fjöldans, verði í
höndum ríkis og bæja, en
hverfi undan stjórn örfárra
öreiga einstaklinga, sem lifa
eins og milljónerar á kostnað
sveltandi alþýðu.
1. maí á verkalýðurinn að
vera samhuga í einni fylkingu
þar sem hann krefst róttækra
og skjótra aðgerða af bæjar-
stjórn, er verði til atvinnu-
aukningar. 1. maí eiga allar
vinnandi stéttir að sameinast
gegn hinu ramma afturhaldi
sem kemur fram í aðgerðar-
leysi íhaldsmeirihlutans í bæj-
arstjórn Reykjavíkur, þar sem
hann horfir aðgerðalaus á þá
upplausn, sem nú er komin í
atvinnuvegina hér í bænum.
Þar sem einstaklingsframtakið
hefir geíizt upp, er það ský-
laus skylda kjörinna fulltrúa
bæjarbúa, að nota út í æsar
traust bæjarins og samábyrgð
þeirra, er hann byggja, tilþess
að taka í sínar hendur, og
auka framleiðslutækin og reka
þau. Það er ekki aðeins verka-
lýðurinn sem gerir þá kröfu,
það eru nær allir bæjarbúar,
því með auknu atvinnulífi fær-
ist fjör í öll viðskipti. Það
mundi bjarga mörgum skrif-
stofu- og verzlunarmanninum
frá bráðum atvinnumissi og
mörgum smákaupmanninum
frá gjaldþroti.
Það er skylda hinna skipu-
lögðu alþýðusamtaka að
Þegar Jverið er að tala um
„samfyIkingartiIboð“ kommún-
ista, þá eru þeir af sumum
talin sú mikla stærð, sem með
engu móti verði fram hjá
komist.
Æfisaga kommúnista, er saga
mannsins sem liggur banaleg-
una.
Hann heldur fyrst að að sér
gangi ómerkilegt kvef, og læt-
ur öllum illum látum í rúm-
inu. Nokkrum sinnum stekkur
hann fram úr og klæðist,
vegna þess að hann álítur sig
þess megnugan. En þessi upp-
stökk hans verða til þess, að
honum versnar.En þegar dauða-
stundin er að nálgast, þá þýt-
ur hann á fætur og fer út.
Hann fer á fyllirí, og slangrar
um allrar götur sem sínar, og
er með hinn mesta hávaða og
læti. Morgunin eftir finnst hann
dauður á tröppunum heima hjá
sér.
Sama verður saga kommún-
ista.
Fyrst eftir að þeir klufu sig
útúr allsherjarsamtökum verka-
lýðsins, Alþýðusambandi ís-
lands, voru þeir með allskon-
ar brölt. Þeir stofna til verk-
falla sem öll fóru út um þúfur,
og verða þess valdandi, að
þeir verkamenn, sem kommún-
istarnir tældu út í slík verkföll,
sögðu skilið við þá með öllu.
Kommúnistar stofnuðu „Verk-
lýðssamband Norðurlands“,
sem átti að hafa það að höfuð
tilgangi að tæla félög innan
Alþýðusambandsins úr því í
þeirra samband.
Nú er það dautt.
hafa forystuna í baráttu fólks-
ins fyrir lífinu. Þess vegna
mun nú 1. maí öll alþýðan
og hennar vinir sameinast í
eina fylkingu undir merkjum
verkalýðsfélaganna og Alþýðu-
sambands íslands.
Samkomulag við andstæð-
ínga Alþýðusambandsins mun
alþýðan aldrei líða 1. maí, því
að hann er ákveðinn af verka-
lýðnum sem útbreiðsludagur
verkalýðshreyfingarinnar, þar
sem fast og ákveðið skipulag
ríkir.
Alþýðufylkingin 1. mai 1936
mun beita sér fyrir einingu
verkalýðsins, en gegn einræði
og fasisma.
Allt brölt kommúnista gegn
Alþýðusambandi íslands hefir
orðið þess valdandi, að fjöldi
manns hefir sagt sig úr komm-
únistaflokknum og kosið að
vinna þar sem starfið er lif-
rænna í Alþýðusambandinu og
Alþýðuflokknum. Þannig hefir
miðlimum og áhangendum
Komtnúnistaflokksins fækkað
dag frá degi. Nú þegar þeir,
sem enn eru eftir, en það eru
nokkrir draumóramenn, sem
sjá fram á að þeirra flokki
bíður ekkert nema dauðinn.
Þá þjóta þeir upp og fara
að bjóða verkamönnum upp á
„samfylkingu“ — „samfylk-
ingu“ um, að þeir fái að hafa
sín merki og ræðumenn í kröfu-
göngu verklýðsfélaganna 1.
maí.
Merkin þekkjum við og ræð-
urnar kunnum við utan að.
Þetta síðasta brölt kommún-
istanna, er fylliri dauðvona
mannsins.
Lofum Kommúnistaílokknum
líka að deyja drottni sínum.
Hittumst öll heil í kröfu-
göngu verklýðsfélaganna 1.
mai.
Deildarstjóri nr. 105.
Deildarstjórar Dagsbrúnar
héldu funcí á föstudagskvöldið.
Var þar samþykt ályktun um
að skora á allan verkalýð að
ganga sameinaður 1. maí undir
merkjum Alþýðusambandsins.
Tillögu þessari greiddu 63 at-
kvæði, en á móti var aðeins
Arni Ágústsson.
Guðm. Ó. Guðmundsson
»Samningsaðilinn«