Alþýðufylkingin - 19.04.1936, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUFYLKINGIN
Var svo komið á tímabili, að
pessir svokölluðu núverandi
samfylkingarvinir höfðu fengið
því áorkað, að félög á stöðum
eins og Vestmannaeyjum —
Akureyri — Siglufirði — Húsa-
vík og jafnvel víðar, rufu sam-
fylkinguna [fyrir atbeina þess-
ara síjarmandi samfylkingar-
kommúnista.
Svo mikill þyrnir í auguui
var þessum mönnum samfylk-
ing íslenzkrar alþýðu, Alþýðu-
samband íslands, að sendi-
menn fóru um landið þvert
og endilangt og rægðu Alþýðu-
sambandið og foringja þess.
Alþýðusambandið var „höfuð-
stoð borgarastéttarinnar“ og
því »höfuðóvinurinn“, eins og
þeir orðuðu það. Og því ber
sannarlega ekki að leyna, að
um stund varð hlé á vexti
samfylkingarinnar — en sem
betur fór aðeins skamma stund.
Fyrir ötula forgöngu foringja
Alþýðusambands íslands og
fyrir næman skilning alþýð-
unnar sjálfrar, hélt þessi sam-
fylking, sem rofin var 1930,
áfram að vaxa er Iítill tími
var liðinn, þrátt fyrir látlausa
rógstarfsemi „svokallaðra kom-
múnista“, er nú var aðallega
beint að forustumönnum Al-
þýðusambandsins.
Hinir svokölluðu kommún.
istar eru nú komnir að raun
um, að samfylkingu þá, er al-
þ)vðan myndaði með Alþýðu-
sambandi íslands, er ekki unnt
að brjóta niður með einum
saman rógi. Nú er ný aðferð
viðhöfð, nú eru forustumemn
þess rægðir, þeir eru nú orðn-
ir höfuðóvinirnir.
Frá 1930—1935 telja þessir
flugumenn íslenskra alþýðu-
samtaka, hinir svokölluðu
kommúnistar, samfylkingu al-
þýðunnar, Alþýðusamband ís-
lands: Höfuðstoð borgarastétt-
arinnar er hafi það hlutverk
eitt að svæfa stéttarmeðvit-
und fólksins, deyfa byltingar-
vilja þess.
En nú árið 1936gegnir öðru
máli — þá er svo sem flest
gott og blessað við Alþýðu-
flokkinn, Alþýðusambandið —
alveg sérstaklega nauðsynlegt
að taka höndum saman 1.
maí, en á sama tíma ausa við-
stöðulaust rógi á forustuinenn
þeirra samtaka, sem óskað er
eftir samvinnu við.
Er hægt að hugsa sér meiri
fláttskap, meiri viðurstyggð
heldur en það, þegar slíkir
menn tala um samfylkingu.
Er hægt að ganga öllu lengra
í fláttskap heldur en gert er
Örjúfandi alþýðufylking
Eftir Pétur
íslenzk alþýða stendur nú
á tímamótum. Hún á í harð-
vítugri baráttu við auðvaldið,
sem vill ónýta samtakamátt
hennar, og einungis hafa hana
viljalaust verkfæri til fjár og
valdaöflunar.
Jafnhliða því, að heyja bar-
áttu við þá er vilja stinga
henni svefnþorn, reynir hún
einnig að vekja þá menn úr
alþýðustétt, sem enn þá sofa,
til umhugsunar og baráttu
fyrir hagsmunum stéttarinnar.
Auðvaldið hefir hér eins og
annarstaðar fengið nýjan styrk
í þeirri baráttu, sem það heyir
gegn hinni vaknandi alþýðu.
Sá styrkur eru nazistarnir.
Framkoma þessara manna er
sú sama hér, sem annarstaðar.
Þeir reyna, með takmarka-
lausu lýðskrumi, að telja fjöld-
anum trú um, að það séu
maxistarnir sem eigi sök á
öllu því sem miður fer. (Hér
eru engir gyðingar til að
skella skuldinnl á)
með þeim vinnubrögðum, sem
hér hefir verið lýst.
Allir sem til þekkja og við-
urkenna vilja sannleikann vita
að verkalýðsfélögin eru stéttar-
samtök starfandi manna í hin-
um ýmsu greinum. Undir
merki þeirra í hinni daglegu
baráttu skipa menn og konur
sér án tillits til pólitískra skoð-
ana, aðeins eitt verða menn
og konur að undirgangast —
að hlýta féiagsaga í hvivetna.
Verkalýðsfélögin hafa sín
merki, samfylking þeirra, Al-
þýðusamband íslands, hefir
líka sitt merki. Undir þessum
merkjum heyir mestur hluti
hins skipulagða íslenzka verka-
lýðs sína baráttu fyrir bættum
kjörum sínum. Undir þessi
merki býður sá verkalýður
öllum, körlum og konum, að
skipa sér, án tillits til þjóð-
ernis, flokks eða litarháttar —
ekki einn dag ársins, heldur
alla daga jafnt — 1. maí sem
aðra daga.
Skyldurnar sem þessi skipu-
lagða verklýðsstétt leggur
einum og sérhverjum á herðar
og gengur ríkt eftír að sé
fylgt er: Að menn séu þar
af heilum hug og hlýtijögum
þeim og samþykktum er þar
gilda, og gerðar eru af meiri-
hlutanum.
Pétursson.
Nazistarnir eru verkfæri í
höndum nuðvaldsins. til þess
að blekkja alþ}'rðuna, enda er
framkoma þeirra táknræn og
í fullu samræmi við gífuryrði
íhaldsforingjanna.
Þeim er ætlað að vinná þau
verk sem foringjar íhaldsins
skammast sín fyrir, en til þess
að þeir hefðu eitthvert með-
mælabréf upp á vasann, hefir
Morgunblaðið lýst því yfir að
þetta væru „ungir menn með
hreinar hugsanir,, (! ! !)
Hvað sem um hugsanirnar
má segja, þá er víst afreks-
verkin eru óhrein.
Nú á alþýðan í baráttu við
þessi öfl. Þau öfl sem vilja
þrælka hana og kúga. Nazist-
arnir segja: „Stétt með stétt„
Við segjum: Stétt gegn stétt.
Þó ekki þannig, að alþýðu-
stéttirnar eigi að berast á
banaspjótum, heldur eigi þær,
að fylkja sér saman, til bar-
áttu, gegn snýkjudýrastéttinni
— auðvaldinu.
1. maí nálgast! Menn tala
um, að nú sé nauðsyn á því,
að alþýðan standi sameinuð og
aldrei hafi hún verið meiri.
Þetta er rétt. Nú þegar auð-
Þeir sem fylgst hafa með
í þróun verklýðssamtakanna
hin síðari ár, hafa veitt því
athygli, að baráttan hefir ver-
ið óslitin sigurbarátta í hags-
muna og menningarmálum
verkl5rðshreyfmgarinnar. í 20
ár hefir íslenzki verkalýðurinn
háð baráttu fyrir bættum lífs-
kjörum, og aukinni menningu,
innan Alþýðusambands ís-
lands. Baráttan gekk í fyrstu
út á það að bæta vinnulaun,
og vinnuskilyrði verkamanna
og kvenna, en beindist síðar
óhjákvæmilega meðfram að
stjórnmálunum,
Sú eina alþýðufylking sem
verkalýðurinn getur skipað
sér í baráttunni fyrir aukinni
menningu, og bættum lífskjör-
um, er fylking Alþýðusam-
bands íslands þvíþærmiklu um-
bætur á kjörum fólksins, sem
unnist hafa eru fyrst og fremst
að þakka ötulu starfi verklýðs-
stéttarinnar innan Alþýðusam-
bands íslands, sem hefir skap-
valdið,^ sendir nazistana út á
göturnar 1. maí, er þá ekki
nauðsynlegt að alþýðan myndi
eina samhuga kröfugöngu? Jú.
Verkalýðsfélögin og Alþýðu-
sambandið boða til kröfugöngu
1. maí í ár, eins og undanfar-
ið. Jafnframt boða kommúnist-
ar til svokallaðrar „samfylking-
arkröfugöngu“. Þykjast þeir
ætla að sameina verkalýðinn
þennan dag? Því koma þeir
ekki — ef þeim er alvara með
samfylkinguna — í þá kröfu-
göngu, sem samtök verkalýðs-
ins, boða til, þau samtök, sem
verkamenn og verklýðssinnar
hafa skapað með fórnfúsri bar-
áttu. Hafa þeir einhverra ann-
ara hagsmuna að gæta enn al-
þýðan? Eða hvað veldur?
Ekki einungis 1. maí er þörf
á að standa saman. Alla daga
ársins er þörf á því.
Alla daga ársins þarf alþýð-
an að standa sameinuð í bar-
áttunni fyrir hagsmuna- og
menningarmálunum, í baráttu
gegn kúgun og sundrungu.
Skö£um__órjúfandi__al^ðu-
fylkingu 1, maí.
Fylking samhuga alþýðu
mun leiða sosialismann til sig-
urs,
Hittumst heil 1. maí í kröfu-
göngu verklýðsfélaganna.
að það vald sem verklýðs-
samtökin ráða yfir í dag.
Á frelsisdegi verkalýðsins
1. Maí, sameinast verkalýður
um heim allan út á götunum
og ber fram kröfur sínar,
nema þar sem verkalýðssam-
tökin eru bönnuð af böðlum
verklýðssamtakanna, nazistum
og facistum. Á þessum erfið-
leika tímum í sögu þjóðarinn-
ar verður alþýðan að standa
einhuga og skipa sér í fylk-
ingaraðir sínar 1. Maí undir
merkjum stéttarfélaga sinna og
um leið að heyja baráttu fyrir
ósigrandi valdi alþýðusamtak-
anna í íslenzku þjóðlífi, fyrir
einingu og valdatöku verklýðs-
stéttarinnar undir merkjum
Alþýðusambands íslands, til
sóknar og varnar í frelsisbar-
áttu hinsjstarfandi fólks.
Jón Magnússon
Formaður F. U. J.
Útg.: Margir Alpýðuflokksmenn.
Víkingsprenf
Fram iil baráttu fyrir einingu
frelsi og jöfnuði.