Skutull - 26.10.1923, Síða 2

70
SKUTULL
að það e>é hin mésfca fásinna, að
halda því fram, að Sigurjón hafi
fylgi sjómauna yfir höfuð.
Meðmælendum Sigurjóns dettur
það ekki i hug fremur en öðrum,
þeir eru ekki þau flón.
Hitfc hefi eg aldrei minst á,
hvort þeir greiði Sigurjóni at-
kvæði sitfc eður ekki; það er
þeirra einkamál. En skkert at-
kvæðamagn getur gjörfc hann að
fulltrúa sjómanna
Samþykfc Sjómannafélags Isa-
fjarðar, sem birfc er í 18. tbl.
Skutuls, tekur hér af öll tvimæli.
Þessar útskýringar reyndi eg
að berja iun í höfuð þeirra Sigur-
jónsmanna á þingmáiafundi í gær,
en ipistókst vegna truflana frá
þeim.
Nú þykir mér eg hafa gert mitt
til að úfcskýra þetta fyrir þeim og
er nú óþarfi fyrir þá að [heimska
sig á eins tilhæfulausum misskiln-
ingi.
Öllu slúðri um það, sem hvergi
stendur í greininni svo sem það,
að eg haldi því fram, að ein*
hverjir af meðmælendum Sigur-
jóns muni bregðast honum, vísa
eg heim til föðurhúsanna.
Persónulegum árásum á mig
eem taka sig svo prýðilega út í
14. tbl. Yesturlands, býsfc eg við
að svara á viðeigandi hátt síðar.
23. okt. 1923.
Magnús Vagnsson.
Til ikjösenda
á ísafirði.
Alþýða manna um land alt á
mikið undir úrslitum þessara þieg-
kosninga.
Alþýða manna i þessum bæ a
. sérstaklega mikið undir kosninga-
úrslitunum hér.
Við sem höfum haffc forráð bæi*
arins undanfarin ár, höfum ráðist í
ýms stórræði fyrir bæinn. Það hefir
alt verið borið undir almenning
og undirfcektirnar hafa sýnt okkur,
að trú okkar á því að bænum megi
verða þétta fcil mikilla þrifa, er trú
almennings.
Andstæðingarnir spá hér um
hrakspám.
En það er skamt í milli að spá
illa fyrir einhverju og að óska því
ófarnaðar.
„Falin er í illspá hverri
ósk um hrakför sýnu verriu.
Framtið bæjarins velfcur á því,
að vel fari um þessi stóru mál.
En skilyrði fyrir því að þau
farí vel er, að við sem trúum á
þau, fáum að hafa þau með hönd-
um og hlúa að þeim, |meðan þau
þurfa allrar aðgæslu við.
Við höfum sett heiður okkar í
'veð fyrir því að bænum verði að
þessu mikið gagn, og við gerum
það sem við getum tii að sýna
að svo verði.
Að fá andstæðingum þessi mál
í hendur er að stofna þeim í voða.
Þeirra heiður er i veði ef bænum
verða ekki þessi mál til ógæfu.
Við höfum i engu brugðisfc fcrausti
aimennings, og við heitum á al-
menning að bregðast ekki trausti
okkar.
Velferð bæjarins er undir því
komin að við höfum meirihlufca í
bæjarstjórn um sinn.
En það er ekki nóg. Þingmað-
urinn verður að vera úr okkar
flokki.
Einmitfc yegna þeirra stórmála
sem við höfum með höndum, eig-
um við svo mikið að sækja til
þings og stjórnar, að þingsæfcið er
okkur meira virði en 2 sæti í
bæjarstjórn.
Eg veifc að það kostar almenn-
ing mikið, að fy'gja einarðlega
fram sínum málum við þessar
kosningar.
Eg hefi orðið fyrir því hér á
ísafirði, vegna skoðana ininna, að
hundum hefir verið sigað á börn-
in mín.
Og siðustu dagana hefir mér
og fólki mínu verið sýndur svip-
aður drengskapur, fyrir sömu sakir.
Þegar eg er leikinn á þenna
hátfc, má nærri geta, hvað almenn-
ingur á í hættu, sem minna á
þó undir sér.
En það er eifcfc verra en að láta
siga hundum á börnin sín.
Það er að siga sjálfur hundum
á börnin sín.
Viltn. Jónsson.
Þakkir atvinnurekenda.
Hattar eru á ioffci. Stirðir svír-
ar beygja sig í auðmýkt. Um-
burðarlyndis og blíðubros ljómar
á andlitunum — það er kosninga-
brosið.
Kaffikannan sfcendur rjúkandi á
borðinu og súkkulaðið ilmar fyr-
ir trúarveika—kosningadroparnir.
Nú er heilsað bliðlega, bukkað
og brosað við þeim, sem ekki
eru virtir viðtals á öðrum tímum
árs.
Kaffi og súkkulaðiveislur', eru
nú haldnar fyrir þá, sem annars
eru skamtaðar harðar skorpurnar..
Hún er komin blessuð kosninga-
blíðan, eins og hlákubróðir í harð-
æri.
En undir allri kosningablíðunnh
býr óvináttan í garð verkafólks-
ins.
Hún er altaf að reka upp horn-
in, þrátt fyrir atkvæðaþörf Sigur-
jóns.
Margir munu minnast vitnis-
burðarins sem Sigurjón gaf verka-
fólkinu fyrir bæjarstjórnarkosuing-
arnar í fyrra, á borgarafundinum
sæla.
Þessi vitnisburður gengur nú<
aftur í Yesfcurlandi þ. 23. þ. m. í.
grein sem heitir „smávegis14.
Þar er verið að skopast að við-
leitni jafnaðarmanna til að bæta
úr atvinnuleysinu hér í bænum,
og notað til þess undirbúningur
spítalabyggingarinnar.
Vilmundi lækni, Haraldi Guð-
mundssyni og Jóni Sigmundssyni
er líkfc við essreka, en verkamönn-
unurn Iikfc við asna.
Svo er verið að lýsa ösnunum
og skrifað: rAsninn er léfctur á
fóðrum en hefir þann annmarka
að hann er bæði staður og laturu..
Þetta er sagfc tvisvar í grein-
inni til áréttingar.
Beri menn nú þetta saman við
fyrgreindan vitnisburð Sigurjóns
um verkxmenn.
Fleira er þarna til rppbygging-
ar, eins og þetfca t. d.: „Þegar
asninn finnur matarlyktina er hann
hvorki sfcaður né latur — hann
tekur viðbragð og fer að blaupau.
Eiga þetta líklega að vera fínar
meiningar um, að ekki þurfi þeir,
kaupmennirnir, annað en kosninga-
kaffi og kosningabros til að ginna
Verkamenn til fylgis við sig.
En þeirn verður nú að því, það
sjá allir þenna hégóma og það er
lilegið að þessu.
Þetta eru þakkirnar fyiir unn-
ið starf.
Verkamenn og konur munu um-
buna á kjördegi.
Finnur Jbnsson.
Kjörfylgi Sigurjóns.
Sjómennirnir segjast varla
Sigurjóni auka lið.
En Karólinu á liann alla
— ekki vantar kjörfylgið.