Skutull - 06.02.1928, Qupperneq 1

Útgefandi: Verklýðssamband Vesturlands.
Ví. ÍR.
Ælttjarðarást.
Þair sjóaleikir tíðkuðust á þjóð-
Teldisöld E.ómverja kinna {ornu,
að þúsundir karla og kvenna
söfnuðust saman í hringmynduð
leikkús, til þess að korfa á her-
tekna menn eða þræla berjast —
vega kvern annan með vopnum.
Öreigakúgarar þeirrar aldar
köfðu att þeim saman.
Samskonar kildarleikja etja auð-
valdsdrottnarnir alþýðuna til að
ká nú á tímum, i margfalt stór-
feldari stíl. Gera þeir það til þess
að avala skeratanafýsn sinni og
valdabrjálsemi, likt sem Nero, þá
hann lót kveikja í Rómaborg.
Nero söng mýðan að Eóm brann.
Ikaldsmenn-'ívorra tíma sj'ngja
sálma og hræska messur, með yfir-
ekin guðkræðstunnar málað á and-
lit sin, meðan að þeir etja þegn-
um þjóðanna saman, til að vega
kvern annan.
Gleggsta dæmið er heimsstyrj-
öldÍD, sem ekki er úr allra minni
liðin.
Hvað haldið þið að sé aðal egn-
ingarmeðalið, sem íkaldið notar
til að etja alþýðu þjóðanna saman,
og vega þannig að sjálfri sór?
Það er hin svokallaða ætt-
jarðarást.
Það notar þessa ættjarðarást á
sarna kátt og Spánverjinn notar
rauðu slæðuna, sem hann ertir
nautin á leiksviðinu sínu með.
„Jafnaðarmenn eiga ekkert ætt-
land. Ættiand þeirra er keimur-
inn.u
Ættjarðarástin, eins og kún er
pródikuð af auðvaldinu, er skað-
vænleg sóttkveikja.
Allir kinir blóðugu bardagar á
umliðnum öldum eru henni að
kenna.
íkaldið okkar kallar þær þjóðir
„mentunarsnauðar11, sein ekki að-
hyllast kenniogu þess um ætt-
jarðarástina. En sú menning er
áð eins yfirtroðsla kinna sterkari
kynflokka gagnvart þeim veikari,
ísafjörður, 6. febrúar 1928.
7. tbl.
hleypt af stað af fó- og valda-
græðgi þess.
Hvað greinir eina þjóð frá
annari, einD þjóðílokkÍDn frá öðr-
um? „Við erum allir menn, ekki
að eins laudafræðislegar brúðuru,
segir SanDyasininn*) Sri Ananda
Acharya*^.
Jafnaðarstefnan er á þessu sviði,
sem öllum öðrum, langt hafin
upp yfir kina sórdrægu og eigin-
gjörnu íkaldsstefnu.
Jafnaðarstefnan vill þroska
mennina, svo að þeir verði bræður
í raun og sannleika.
E. Á.
Hljómleikar.
Jónas Tómasson efndi til hljóm-
leika um tyrri helgi.
Söng þar fyrst fiokkur karla og
kvenna, secn Jónas hefir æft í
vetur. Þá leku þau kjónin, Jónas
og frú Anna, á karmonium og
piano, fjögra manna flokkur söng
fersöng***), og loks lét „kórið“
aftur til sín heyra.
Enginn er eg sórfræðingur í
hljómlist, en þetta fanst mór besti
hljómleikuriun, er eg hefi hlýtt á
kór. Mun það og alment mál þeirra,
er á klustuðu. Bar hvorttveggja
til, að raddir voru góðar, og hitt,
að vel hafði tekist valið á yið-
faDgsefDunum.
Minst fanst mér til koma tví-
8Öngsins, en hins vegar fóru ein-
söngvar þeirra frú Fríðu og frú
Onnu prýðilega úr hendi. Hr. Sigm.
Sæmundsson söng einnig einsöng
í einu laginu, og dáðu menn radd-
hæð hans.
Eg klakka til næstu kljómleika,
*) Sannyasin — „Sá, er leggur til
hliðar, afnoitar11 (blekkingum hoimsinsý
Félagi i indverskri munkareglu.
**) Professor í rökfræði og keimspoki
við háskólann í Kalkutta.
***) Þær, frú Fríða Torfadóttir og
frú Anna Ingvarsdóttir, sungu tvísöngva.
sem eg vona að verði ekki mjög
langt að bíða.
En einn ljóður var á réði þeirra
góðu manna, er hór voru að verki,
a. m. k. á sunnudagskvöldið.
Þeir létu bíða eftir sér í stundar-
fjórðung fram yfir augiýstan tíma.
Sáu áheyrendur enga ástæðu til
slíkrar ókurteisi, enda ekki á nokk-
urn hátt reynt að afsaka hana.
Viðstaddur.

Búið er að prenta bókaskrá fyrir
bókasafnið hórna.
Er það rit, heldur vandað að
frágaDgi, liðugar tólf arkir að
stærð.
Finnast í þvi allar bækur safns-
ins, að undanteknu bluðasafninu,
niðurskipaðar eftir efni, þannig
að fljótfundin er sú bók, sem
óskað er eftir.
Við fljótan yfirlestur hefi eg
rekist á nokkrar bækur, er vilst
hafa allmikið í gÖDgum þessa
völundarhúss. Má það teljast mein-
legur galli.
Skal eg taka hór nokkur dæmi
því til sönDunar.
Undir „þjóðhagfræði“ eru t. d.
þessar bækur settar:
Auerdahl, Th.:
Örneland. Digte.
Barbusse, Henri:
Ildon. Et Korporalskahs Daghog.
Verden venter.
London, Charniain:
Bogen om Jack London 1—2.
Ring, Barbara.
Monnesket Ferinanda Nissen.
Sönstevold, Valhorg:
Karl Marx og Friedrich Engels.
Torgeirsson, Reinert:
Digte
Zetkin, Clara:
Rósa Luxemhurg og Karl Lieb-
knecht. Brove fra Fængslet.
Þó nokkrar fleiri bækur hafa
verið settar undir þennan flokk,
sem ekki eiga þar heima, en óg
læt þessi dæmi nægja. Aðra flokba