Skutull - 07.12.1928, Blaðsíða 1

Útgefandi: Verklýðssamband Vesturlands.
YI. IR. ísafjörður, 7. desember 1928.
47. tbl.
Hetja.
Bestu ritfærin eru:
Orion lindarpennar og ritblý.
CimliclÍHi lindarpennar og ritbíý.
Montbíanc lindapennar og ritblý.
Þessar tegundir íást að jafnaði í bókaversl-
uoinni, af mörgutn stserðum og gerðum.
Margir munir skrautlegir og ’þarfir, til prýði hverjum manni
og hverjn heimili á jólunum, fást fyrir sanngjarnt verð.
Eu minnist þ&ss,
að hesta jólajðfin er gofl bók. *
Hver sá er kaupir vörur fyrir 5 krónur, eða meira, fær í kaup-
bætir dagatal
Yerslunin er þar 6em bún hefir verið, og vönunar eins fjöl-
breyttar og áður, þess vegna væntí eg mikilla viðskifta.
Ísafiiði, 29. nóveniber 1928.
vJónas Tcmasson
í uppþoti í borg einni á Ítalíu
16. maí s. 1. skaut ítalskur komm-
nnisti, Mickele Della Maggiora,
tvo fascista. Fyrir það var hann,
eins og nærri má geta, tekinn
fastur og dæmdur til dauða, og
var dómnum fullnægt 18. okt.
í haust.
Ef til vill mun einhver segja,
að okkur í dendinga varði lítið
um, þótt eiubver maður sé tekinn
af lífi suður á Iralíu, eu þegar
þess er gætt, að maður þessi hefir
barist hrau.stlega gegu skæðasta
óvini verkaiýðsins, fascismanum,
og látið lif 8Ítt fyrir, þá er það
ekkert vafamál, að allan verka-
lýð heimsins hlýtur að vatða um
afdrif hans. Og fyrir verkalýðinn
er eftirfaracdi frásögn skrifuð.
Framkorrsa Della Maggiora fyrir
rettinum og á aftökustaðnum var
auk þess S'ro djarfDg og hrífandi,
að verkalýðurinn getur lært þar
nokkuð af.
Fyrir réttinum fékk hann ekki
að kjóaa sér verjanda sem hann
treysti, heldui skipaði stjórnin
verjendur fyrir hann. Þegar því
annar þeirra hóf ræðu sína með
því að lofa Mussolini, stóð Della
Maggiora upp úr sæti sínu og
lýsti því yfir, að verjandinn flytti
þarna sínar persónulegu skoðanir,
sem ekkert ættu skilt við skoðanir
hins ákærða, heldur þvert á móti.
Fyrir réttinum lofaði verjandinn
fascismann, en ’ Della Maggiora
lýsti því þá yfir að nýju, að sér
væri ekkert lið að slíkum vsrj-
anda; kvaðst hann mótmæla hon-
um og helst kjósa að verja mál
sitt sjálfur. Og var honum ieyft
það.
En það sem sýndi ljósasta nskt
ítalska réttarfarsins var þó tilboð
það er rétturinn gerðiDella Maggi-
ora. Dómarinn kvaðst reyndar
ætla að dæma haun til dauða, en
bauðst til að fá hanu náðaðann,
ef hann fengist til að lýsa þvi yfir,
að einn foringi ítalska kommun-
istaflokksins hefði verið í vitorði
með honum.
Eu Della Maggiora lýsti því
ýfír, að haaa einn bæri ábyrgð
verka sinna og að þau kæmu
ekki kommunistaflokknum neitt
við.
Fyrir réttinum var framkoma
Dslia Maggiora svo djarfleg og
stiílileg, að alla viðstadda undraði-
Hann talaði þar í eina klukku-
stund. Fyrst sagði hann þátt úr
stjórnmálasögu sinni, hvernig hann,
þ3gar á unga aldii gerðist liðs-
maður jafnaðarstefnunnar og gekk
að síðustu í kommunistaflokkinn.
Hann Iýst.i einnig ástandinu á ætt-
landi sínu, undir ógnarstjórn fascis-
mans. Hvernig verkalýðuriun væri
kúgaður, foiingjar hans myrtireða
dæmdir í æfilöng fangelsi, ef þeir
ÞakkaráYarp.
Fyrir nokkru var eg nærri bú-
inn að missa sjónina, en gat vegna
féleysis ekki leitað mér læknis-
hjálpar við því. Þá gekst Einar
Steindórsson í Hnífsdal fyrir sam-
skotum handa mér. Urðu ailmargir.
til að taka þátt í þeim bæði í
Hnífsdal og Bolungavík, svo eg
gat leitað mér læknishiálpar.
Þessum öllum votta eg inni-
legt þakklæti, og bið guð launa
þeim.
Hnífsdal 3. áea. 1928.
Arnbjörg Mdgnúsdötíir.
gætu ekki flúið af landi burt.
Sjálfur varð hann að flýja til
Frakklands og dvelja þar um’nokk-
ur ár. Þegar hann svo kom aftur
til Ítalíu, var hann, eins og allir
aðrir foringjar verkalýðsins eltur