Skutull - 11.06.1932, Blaðsíða 3

SKUTULE
3
legt og rökstutt og sle?gjudómur
þess manus um óvenjulegar er-
lendar tónsmiBar, er aft eins hefir
heyit leikið á hárgreiðu og ei gin
önnur lög heyrt sungin, en þau,
er Benjimin Jónsson yikir undir
ljóft sin.
En nú er því ekki til að dreifa
um málverk Freymófts Jóhannssonar,
aft þau séu torskilin. — Pau eru
svo lik ö lu því, er hann málar,
sem framast má veifta. Hver laut
— hver hóll — hver dalur og
hnjúkur kemur þar fram i sinni
r»ttu mynd — og fólkift og skepn-
urnar meft sinum eftlilega svip,
litaihætti, augnaráfti Og líkamslin-
um. Eu þratt fyrir þetta er ekki
svipleysi litaftra ljósmyudi- yfir
myndum Fieymófts. Hmn getur
þrátt íyrir þaft, hve tiúr hann er,
gefið þvi, er hann málar, lif og
djúp séieinkeuni. Meftfeið hans a
litunum er svo frabær, aft al t
veiftur raunverulegt, en þó glæsi-
legt og aftdáunarvert undir penili
h ins. Hveit litbrigfti, er sól efta
skuggi orsaka í landdagi eft.i andliti,
hefir sinn sérstæfta, sálviika blæ,
hver dráttur sitt akveftna takmark,
án þess þó aft hann raski áhiifum
heildarinnar.
Landslagsmyndirnar munu flestum
þykja feguistar. Eu ég vildi sér-
staklega minnast á myndir af nafn-
kenndum mönnum, fólki vift vinnu
og myndir af dýrum.
Fieymófti lælur albragðsvel aft
mála menn. Þair veifta svo bráft-
llfrndi á léreftinu, aft undur mega
heita. Vmnumytidir han3 eru líka
þruugnar lífl, og vildi ég einmitt
óska þess, aft hann málafti fleira af
þeim. Fáir leggja lækt vift slikar
myndir hér á landi — en þær eru
mjög skemtilegar og hafa ekki aft
eins listargildí, heldur einnig menn-
ingarlegt. Og dýramyndirnar eiu
hugþekkar, en sjaldgæft, að islenzkir
málarar máli dýr.
Þess skal getið, að seinasta
daginn, sem sýningin var opin, var
ókeypis aðgangur. — Margir komu
á hana hina dagana, en Fieymóður
sagði eins og mafturinn: „Þeir eru
enn of fáir*. Hann viidi, að sem
flestum gæfist kostur á að sjá
myndirnar.
Þökk sé honum fyrir það og
komuna hingað.
Gudmundur Gíslatou Haga’ín.
B öðin og bræðingsstjórnin. Fih.
á það, að flokkuiinn verði einn
byrningarsteinninn undir veldi
Magnúsar Guftmuudssonar og falli
inn í byggingu íhaldsins eins og
R-ykholtsljósið i Reykholtsskólann.
1 grein, er butist i T.manum
4 þ. m. gieíur Jonas upp sóma-
manninn Siguift á Yztafelli dauftan
til þess aft prýfta flatsæng-
i n a meö ihaldinu.
Þó engill yflr vaki, býst hann
samt viö, aft framsóknarmönnum
veitist eifitt aft halda ser hieinum
og segti:
„Nú leynir a þa Ásgeir Ásgeirs-
fon og Þorstein Briem, hvoit þeim
tekst j fn giftusamlega þrekraun
sú, er þeir hafa tekist á hei.dur
fyrir flokkinn, eins og Sigurfti 1
Yztafelli fyr a aium“. .
Vonleysift kemur þó enn betur i
Ijós i þessuin oiftum Jónasai:
„lnaldift vonast eítir aft geta
lamaö staifsþrótt Fiamsóknaimanna,
meftan fulltrúar beggja flokkanna eru
i sömu landsstjóm. Þeir búast vift,
aft linurnar miili flokkanna veiði
ógleggii, aft b:öft Fiamsóknaiflokks-
ins smitist af sljóleiki og eymd
kaupmannablaftanna, aft íhald nu
takist jafnvel aft- véla einstaka
þiDgmann úr flokknum, efta koma
því óorfti á einstaka Fiamsóknar-
þingmenn, aft fylking Fiamsóknar-
kjóseuda liftlist í hlutafteigandi
kjörcæmum, og aft slik ohöp,i
styiki Mbl.-menn í valdsbarattu
þeirra“.
Þá talar hann um þokuslæftmg,
og byst vift, aft viiluhæ t veifti úm
stundarsakir, og telur, aft ef maftur
villist í þokuuni, sé ekkert fremur
en rödd þjoftarmnar gegnum blúftin,
sem geti bjargaft honum aftur af
refllstigum, inn á þa> n veg, er til
„iifsins leiftiitt.
En Skútull leyfir sér aft efast
um, aft Ásgeir og léiagar hans, sem
nú eru komnir um borft bjá íhald-
iuu vift besta yflilæti, snúi aftur
til hinnar yfiigefnu fiamsókuar-
skútu, þó aft Jonas Jónsson þeyti
þokulúftuiiun.
Knattspyrnnnáinskeið er yíirstaudandi
hér i bænum um Jiesaar mundir. Hefir
íþróttaráð Veatfjarða gengist fyrir nám-
akeiðinu og útvegað hingað knattspyrnu-
kennara úr lteykjavik. Námskeiðið hófst
þann 1. þ. m. og stendur til 23. júni.
Verklýðsmál. Framh.
Þetta eru nærri 38 kr. á hlut
úr 250 skippunda afla, efta kr. 10
meira eu kauþlækkunin nemur, og
þetta tekur ofstopama&urinn af
ykkur umfcam kaupm<mnsálagning-
úna a ísafirfti af þvi nafnift hans,
sem þó ekki dugar eitt saman, hefir
komist i bankaun.
Ef þ ft reiknið þetta með mér og
athugið malið með stiliingu, flunst
ykkur þa ekki, eins og mér, að
ykkur væri nær að beina athygli
ykkar ofurlitið að öðru en verka-
lýðuum?
Sjömaður.
Huglejsi hefnir sln.
Við Bolvikiugar erum nú farnir
að sja, að það er ekki nóg að eiga
misvitran hermalaráðhei ra lokaðan
inni i tprteki í haiðvitugii deilu
eins og þerrri, sem hér er nú yfli-
standandi. Sá, sem leggur á ráðin,
verður að hafa hugrekki til að
standa i fylkiugai bijósti og stjórna
liðinu, þegar mest a nður. Aunars
er ósigurmn vís.
Nú dylsl mér ekki lengur, að
hugleysi heiforingjans — og skamm-
sýui — hefir hvað eftir annaft
orftift okkur tii stórminnkuDar. —
Nægir þessu til sönnunar aft bendi
á aukasataaftarfuudinn, þegar séra
Pall haffti sótt um eins árs frí, og
okkur var smalaft í kirkjuna til aft
gieifta atkvæfti a móti þvi, uema
hann færi fyrir lullt og allt. Svo
þegar þegar þetta mál kom fyrir,
vantafti foriugjann — engiun and-
mælti beiftni prestsins — enginn
kvaft u| p úr meft þaft, aft nemn
vildi hann burt fyrir fullt og allt,
og haun fékk leyfift. Vift, sem
meft tiú og dyggft fjölmenntum í
kirkjuna, eins og um var talað,
urftum að athlægi, því allir mála-
vextir voru kunnir um allt þo pift,
á&ur eu í kirkjuna kom. En for-
inginn slapp vift alla hneisu og not-
afti okkur afram til aft svala
peisónulegu hatri sinu á pre»tinum.
Safnaðaifundur var haldinu hér
á sunnudaginn var. Þar var raft-
ge:t aft afhrópa prestinn. Nú átti
ekki aft fara eins og í fyrra sinnið.
Þriggja manna nefnd var kosin til
að lesa upp skjal, er ýmsir höfðu
stutt með undirskriftum, þess efuis,
að söfnuðurinn afsegði prestinn. —
í