Skutull - 04.06.1939, Page 4

4
S K U T U L L
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
Einróma dómur
húsmæðranna er sá,
að til viðbits og bökunar sé
Sólar- og
það allra bezta.
♦
♦
♦
♦
♦
St j örnu-smjörlíki J
♦
♦
Mjólkurbúðin.
Þar fæst:
Nýmjólk.
Skyr og rj ómi.
Brauð og kökur.
Kaupfélag ísfipðiuga.
Smásöluverð
á eftirtöldum tegundum af tóbaki má eigi
vera hærra en hér segir:
. . . kr. 14.00 pi'. x/2 kg.
í 50 gr. pk. kr. 1.50 pr. pk.
í 50 — — — 1.70 — —
í 50 — 1.50 — —
í 50-— 1.00 — —
Rjól B. B. . . .
Mellemskraa B. B.
Smalskraa B. B. .
Mellemskraa Obel
Skipperskraa Obel
Smalskraa Obel .
í 50
— 1.70 —
Utan Reykjavíkur og Hafnarfjarðar má leggja allt að 3% á
innkaupsverð fyrir sendingarkostnaði til útsölustaðax'.
Tóbakseinkasala ríkisins*
svona áberandi ábur. Vilja þeir
kenna því um, að efnið sé lakara
nú en þá? Um það má náttúr-
lega deila. En frá mínu sjónarmiði
er þetta eðlilegt. Síldarveitíðin
hefir lengzt hér um bil um helm-
ing á síðustu árum, og nótin þar
af leiðandi vot miklu lengri líma.
Þetta mun vera orsök hins mikla
hlaups nótanna, enda ber sjaldan
mikið á því, fyrr en nótin er búin
að vera vot ca. mánaðartíma.
Það er því áríðandi, ef nótin á að
vera létt og í góðu lagi, að þurrka
hana við og við yfir síldveiðitím-
ann, og helzt að barka hana um
leið. Að barkalita nótina einusinni
eða tvisvar lengir mjög endingu
hennar. Við það losnar hún við
grútinn, garnið harðnar, og verð-
ur því ómóttækilegra fyrir vatnið.
Þess vegna eigum við nú strax
að taka upp hjá okkur börkun á
nótum, meðan þær eru i notkun.
Sama má segja um önnur veiðar-
færi, því að reynsla annara þjóða
sannar, að veiðafærin bókstaflega
endurnýjast við hverja börkun.
Þá skal vikið nokkrum orðum
að vetrargeymslunni.
Þegar vaipan er lögð í land á
haustin, veiður að sjóða hana, til
þess að allt salt og grútur hverfi
úr henni. Þessi eíni eru það eink-
um, sem tefja fyrir þurrkuninni,
og raunar fæst sú nót, sem
ekki er soðin, aldrei þurr, því að
saltið í henni myndar alltaf raka,
ef hún liggur lengi um kyrit.
Þegar varpan er tekin upp úr
suðukarinu, skal hún dregin gegn
um hreint, kalt vatn, þá skolast
úr henni öll óhreinindi. Síðan skal
hengja hana upp eða breiða til
þerris, þá helzt á mel. Geymslu-
8taðurinn skal vera laus við raka,
og er sjálfsagt að láta spýtur undir
nótina, jafnvel þótt timbuigólf sé
í geymsluhúsinu. Alltaf skal stafla
henni þannig, að þinirnir séu
teknir út úr, en ekki látnir liggja
innan um garnið. Það skal eink-
um gert vegna þess, að korkurinn
þornar mjög seint, og getur hann
feygt gainið, en þegar hann er
tekinn út úr, getur sá raki, sem
myndast frá honum, gufað upp.
Einnig ætti að umkasta nótinni
nokkrum sinnum yfir veturinr,
því að hún íæst tæplega svo þurr
á haustin, að ekki veiði eftir
smáblettir, sem oiðið hafi útundan.
Af þeim söknm er hreyfingin
nauðsynleg,
Um meðfeið síldarneta er þetta
það lrelzta.
Þagar netin eiu tekin um borð
og lögð niður, er það hið fyrsta,
sem aðgæta þarf, að hnýta þau
rétt saman, en á því hefir oft
orðið mikiil misbrestur, svo að
þinir netanna núast og slitna mikið
fyrr en eðlilegt er. Gætir þcssa
aðallega á efra þini. Upp í kapal-
inn er hnýtt bandi, sem nefnt er
kapalband. Á annan enda kapal-
bandsins verður að stinga auga.
í það eiga hálsar netanna að koma.
Bezta hnýtingin er sú, að
vefja netlrálsinum í augað á kap-
albandinu, tvisvar sinnum, og
benzla síðan hálsinn í sjálfan
sig. Þetta er öruggasta samhnýt-
ingin, og hefir þann kost, að
þarna myndast enginn núningur.
Er og fljótlegt að skera benzliu,
þegar skipta þarf um net.
Mæla skal netin við kapalinn,
og hafa hann jafn langan, einnig
er rétt að setja á hann merki
við hvert net. Það er nauðsyn-
legt, að netin sóu jafn löng, svo
ekki þurfi að mæla kapalinn
uPPi þogar skipt er um net.
Þegar netin eru dregin, og veiði
er göð, er oftast hrist úr þeim
jafn óðutn, og þau ekki lögð
strax niður. Þau eru, undir
þessum kringumstæðum, fljötandi
í grút, og því ákaflega næm
fyrir hita, sem eyðileggur þau á
örskömmum tima. Þvi skal salta
hvert net um leið og búið er að
hrista úr því, jafnvel þótt aðeins
liði stutt stund, þar til þau verða
lögð niður, en þá verður að salta
þau vel og týna úr þeira kinnar,
sem orðið hafa eftir, þegar hrist
var úr þeim, annars rífa þær
smágöt á netin. Ef legið er í
landi einn sölarhring, skal um-
kasta netunum og salta þau á
ný. Hver bátur, sem stundar rek-
netaveiði, þarf að eiga 10—15
net fram yfir það, sem hann
notar daglega, og skal hann skipta
vikulega um þennan fjölda neta.
Á þennan hátt getur hann alltaf
haft nokkurn hluta netanna í
landi til þurrkunar og viðgerðar,
og er það nauðsynlegt, af því að
net, sem eru mjög lengi vot,
hlaupa mjög rnikið, og veiða illa
af þeim sökum. Auk þess endast
þau mikið lengur, ef þau fá
þurrkun og hreinsun við og við.
Öll síldarnet eru viðkvæm, og
þarf þvi að fara varlega með þau,
sérstaklega þegar hrist er úr þeim.
Ætti hver bátur, sem stundar
reknetaveiðar um ca. tveggja
mánaða tíma, að barklita alla
„trossuna11. Sá, sem gerði það,
ásamt þvi, að salta netin vel,
mundi á skömmum tíma komast
að þeirri niðurstöðu, að þar
hefði hann fundið iéttu leiðina
til að tryggja góða endingu neta
sinna.
Hjónaefni.
Opinberaö hafa trúlofun sína
ungfrú Elísa Elíasdóttir frá
Nesi í Grunnávík og Símon
Helgason stýrimaður, ungfrú
Nanna Hermannsdóttir úr Fljót-
um í Skagafirði og Jón Jónsson
skrifstofumaður í Kaupfélagi
ísfirðinga — og loks ungfrú
Unnur Hermannsdóttir frá
Þúfum í Reykjaríjarðarhreppi
og Olafur Olafsson skrifari hjá
bæjarfógeta. Það er vor og
gróður víðar en í moldinni.
Gjöf f Björgunarskútusjóðinn.
Stjórn Kvennadeildar slysa-
varnafélagsins hér á ísafirði
barst í vikunni myndarleg gjöf
í björgunarskútlisjóðinn. Voru
stjórninni afhentar hundrað
krónur frá skipshöfninni á
Huginn I. Stjórnin lieíir beðið
Skutul að llytja skipshöfninni
beztu þakkir. Er gleðilegt, hve
áhuginn á björgunarskútumál-
inu er inikill bjá sjómönnum
hér vestra.
Verðlaunakeppni.
Eins og menn yfirleitt munu
vita, var efnt lil verðlauna-
keppni um hátíðaljóð banda
íslenzkum sjómönnum. Hlaut
lrið ágæta Ijóðskáld, Magnús
Steíánsson, sem orkt heíir
undir dulnefninu Örn Arnar-
son, fyrstu verðlaun, en önnur
hlaut Jón Magnússon skáld.
Þá var og efnt til verðlauna-
keppni um lag við ljóðið, og
sigraði þar Emil Thoroddsen.
Magnús Stelánsson er Aust-
firðingur, en er nú búsettur
í Hafnaríirði. Hann er alkunn-
ur fyrir ljóðabók sína Illgresi
og ýmiss kvæði í blöðum og
tímaritum. Hátíðaljóð hans eru
birt hér í blaðinu í dag, svo
að þeir, sem ekki ná í það
sérprentað, geti klippt það úr
og geymt.
Mannslát.
^Aðfaranótt föstudagsins2. júnf
lézt hér í bænum frú Kristín
Jónsdóttir, kona Benedikts R.
Steindórssonar skipstjói'a.