Skutull - 01.02.1952, Blaðsíða 3

SKUTULL
3
★ ★ ★
I annál setjandi.
Guðrún Bjömsdóttir
MINNINGARORÐ.
Carlsen skipstjóri.
Þann 27. des. s.l. var amerískt
skip, Flying Enterprise, 6711 smá-
lestir, statt um 300 sjómílur suð-
vestur af írlandi á leið til Ham-
borgar með vörur og nokkra far-
þega. En þegar hér var komið skall
á óstjómlegt ofviðri og mun öldu-
hæðin hafa náð allt að 60 fetum.
Þá er fárviðrið var í algleymingi
sprakk byrðingur skipsins á móts
við yfirbyggingu og sjór féll í lest-
ar. Skipstjórinn, Kurt Carlsen,
danskur að uppruna en til heimil-
is í Ameríku, sendi þegar út neyð-
armerki, og tók stefnu suður á
bóginn, þar sem annarra skipa var
helzt von. Lekinn ágerðist stöðugt.
Næsta dag hallaðist skipið um 30
gráður og lét ekki að stýri. En nú
voru önnur skip komin á vettvang.
Þegar svona horfði tók Carlsen
skipstjóri þá ákvörðun (29. des.),
að láta farþega og skipshöfn yfir-
gefa skipið. Þar sem ekki reyndist
unnt að koma við lífbátunum sök-
um ofviðrisins, þá stökk fólkið fyr-
ir borð í björgunarbeltum. Sumir
velktust í sjónum fast að tveim
stundarfjórðungum, en öllum varð
þó bjargað.
Sjálfur kvaðst Carlsen ætla að
vera um kyrrt í skipinu, sem
hraktist stjómlaust fyrir stórsjó
og ofviðri, þar til þá að sýnt þætti
að því mundi með engu móti hald-
ið ofansjávar. Halli skipsins var
nú um 60 gráður.
Stórviðrið hélzt svo til óbreytt
næstu dægur. Engri hjálp var því
við komið. Þann 3. jan. tókst samt
áhöfninni á ameríska herskipinu,
John W. Weeks, en herskip þetta
var komið á vettvang fyrir sólar-
hring síðan, að skjóta línu yfir til
Carlsens og koma til hans mat-
vælum á þann hátt, en síðustu dag-
ana hafði hann lifað á stórri jóla-
köku einni saman. Forðabúr skips-
ins var í kafi í sjó.
Næsta dag kom eitt bezt búna
björgunarskip brezka flotans á
vettvang, Turmoil. Þrátt fyrir
ítrekaðar tilraunir reyndist ekki
auðið að festa dráttartaug í skip-
ið, en fyrir sérstakt snarræði og
hugprýði lánaðist stýrimanni
björgunarskipsins, K.R. Dancy, að
stökkva af borðstokk Turmoil yfir
á Flying Enterprise, Carlsen skip-
stjóra til aðstoðar og bjuggu þeir
félagar um sig í káetu skipstjóra.
— Heldur var veður skárra næsta
dag. Og tókst nú þeim félögum að
grípa línu er skotið var frá Turm-
oil og festa kaðal í skipinu.
Veður fór stöðugt batnandi, og
næstu f jóra daga var haldið áfram
áleiðis til Falmout, en sú leið var
nær 350 sjómílur.
Var nú sem allar blikur hefðu
★ ★ ★
horfið af lofti í einni svipan og að
hið einstæða ævintýr mundi fá
farsælan endi. En þetta fór á ann-
an veg en áhorfðist um stund. Að-
faranótt 9. janúar — þá var að-
eins eftir 47 mílna leið til Falm-
outh — gerði óveður á ný. Drátt-
arkaðlarnir slitnuðu og Flying
Enterprise rak enn stjórnlaust
fyrir fárviðri og hafróti. Á
skammri stundu óx halli skips-
ins upp í 80 gráður. Óveðrið hélt
áfram allan næsta sólarhring og
skipið nær því fyllti af sjó. Kl.
3,10 e.h. þann 10. janúar lauk bar-
áttu þeirra félaga við höfuðskepn-
urnar á þá lund, að þeir stukku
frá reykháf hins sökkvandi skips
í sjóinn og voru innbyrtir í Turm-
oil eftir örstutta stund. Næsta dag
stigu þeir svo á land, þar sem
þúsundir manna biðu til þess að
fagna þeim. Heillaóskaskeyti
drifu að þeim hvaðanæfa að úr
veröldinni, og tilboðum um kaup
á frásögn um þennan sérstæða sjó-
hrakkning rigndi yfir Carlsen,
skipstjóra, frá kvikmyndafyrir-
tækjum og ýmsum öðrum stofnun-
um og félögum. Vonandi hefur
Carlsen, skipstjóri, séð sér fært
að taka einhverju af tilboðum
kvikmyndafélaganna, því óefað
mun það verða eftirminnileg sjón
að sjá þetta svipmikla ævintýr
hans gætt lífi og litum á hvíta
tjaldinu.
Frá Ameríkuför Churchills.
Ameríkuför Churchills hefur að
vonum vakið mikið umtal og blaða
skrif heimshomanna á milli. I
ræðu sem Churchill flutti í Ottawa,
lét hann svo um mælt, að eftir
viðræðurnar í Washington og
Ottawa væri hann enn sannfærð-
ari en áður um sigur Atlantshafs-
bandalagsins, ef til styrjaldar
kæmi. Einnig drap hann á það, að
horfurnar fyrir styrjöld væru
minni en þær hefðu verið undan
farið ár, og þakkaði það samtök-
um Norður-Atlandshafsríkjanna
og stefnu þeirra í varnarmálum.
Þá sagði Churchill, að Bretar
myndu ekki gerast aðilar að
Evrópuher, en hins vegar veita
honum það lið sem þeir mættu. Að
lokum talaði Churehill um innan-
ríkismál Breta, og gat þess m.a.
að Bretar myndu leitast við að
rétta við efnahag þjóðarinnar til
þess að þurfa ekki að vera upp á
aðrar þjóðir komnir fjárhagslega.
Til gamans má geta þess, að á
meðan Churchill dvaldist í Was-
hington var efnt til veizlu honum
til heiðurs í brezka sendiherrabú-
staðnum þar í borginni. Truman
forseti var meðal gestanna. Þegar
fagnaðurinn stóð sem hæst, sett-
Enginn mun sá Isfirðingur, sem
slitið hefur barnsskónum, að hann
ekki kannist við Guðrúnu Björns-
dóttur. Og ég efast ekki um að öll-
um þeim, sem höfðu af henni ei»-
hver kynni, verði óvenju hlýtt um
hjartaræturnar þá er þeir minnast
hennar.
Guðrún var fædd 17. maí árið
1875. Foreldrar hennar voru þau
Ingibjörg Jónsdóttir frá Amardal
og Bjöm Einarsson frá Sandsnesi
í Steingrímsfirði. Guðrún ólst upp
með móður sinni og skildi aldrei
við hana, en hún lézt árið 1908.
Guðrún dvaldist hér til dauðadags,
18. des. 1951. Hún stundaði alla
almenna vinnu, bæði hússtörf og
útiverk, en hin síðari árin var hún
hreingerningarkona einvörðungu.
Af þessu stutta yfirliti um ævi-
feril Guðrúnar má m.a. sjá, að hún
hafði verið það sem kallað er ein-
stæðingur og jafnan búið við
kröpp xlífskjör. En Guðrún var
aldrei einstæðingur í hjarta sínu
og auðlegð hennar var stórum
meiri en mai’gra þeirra sem ekki
vita ,.aura sinna tal“. Hún leitaði
ávallt og stöðugt eftir „sólskins-
hliðunum í lífinu" og átti reyndar
undur auðvelt með að finna þær.
Hún var líka ævinlega ánægð og
miðlaði öðrum óspart af gleði sinni
og hugaryl.
Ég kynntist Guðrúnu nokkuð á
því tímabili ævi minnar er mað-
urinn mótast hvað mest. Og ég
ist Truman við flygilinn í veizlu-
salnum og lék lög eftir Chopin.
Mun Churchill hafa hlustað
hrifinn á hljóðfæraslátt forsetans
og reykt vindil, sem var allmiklu
betri og dýrari en þeir, sem hann
reykir venjulega. Meðal viðstaddra
voru Dean Acheson, Anthony Eden
og Ismay Iávarður. Var góður
rómur gerður að hljóðfæraslætti
forsetans.
verð að segja það, að mér fannst
yfirleitt bjartara í kringum mig,
þá er ég hafði átt orðastað við
Guðrúnu.
En enda þótt Guðrún væri gædd
nærri einstæðri bjartsýni, þá var
hún ei að síður raunsæismann-
eskja. Hún var því í bezta máta
réttsýn á menn og málefni. Það
var sannfæring hennar, að alþýð-
an yrði sjálf að leysa sín vanda-
mál á grundvelli félagslegra sam-
taka. Hún fylgdist vel með þróun-
inni í verkalýðsmálum, og hún var
Alþýðuflokkskona af lífi og sál.
Hún var góð starfskona, góður fé-
lagi og mikil gæfumanneskja. Slík-
ar manneskjur deyja ávalt fyrir
aldur fram, hversu mörg ár sem
þær annars eiga að baki sér þeg-
ar dauðinn kallar þær.
Óskar Aðalsteinn.
——O------------
Nýtt hraðfrystihús.
Framhald af 1. síðu.
að ísfirðingum yrði látin sams
konar aðstoð í té. Málalyktir urðu
samt þær, að íhaldið treystist ekki
til að standa af sér þunga rök-
semdanna, en slíkt er næsta ó-
venjulegt þegar þessir herrar eiga
hlut að máli. En nú má vonandi
vænta þess að bráðlega verði kom-
ið hér upp fullkomnu frystihúsi.
Ekki þarf að fjölyrða um það
hversu mikil lyftistöng slíkt fyrir-
tæki yrði fyrir atvinnulífið í bæn-
um. Bæjarbúar munu að sjálfsögðu
samdóma um það, að svo bezt verði
sigrast á atvinnuleysinu, að þetta
mál nái fram að ganga og það hið
bráðasta.
Messað í Isafjarðarkirkju n.k.
sunnudag. Almenn messa kl. 2 e.h.
Barnamessa kl. 11 f.h.
Mínar innilegustu þakkir færi ég öllum þeim, sem glöddu mig
á 85 ára afmæli mínu þann 18. þ. m., með heimsóknum, gjöfum
og skeytum.
Guð blessi ykkur öll.
Karl Olgeirsson.
Af alhug þökkum við sýnda samúð við fráfall og jarðarför
systur minnar GUÐRÚNAR BJÖRNSDÓTTUR.
Ykkur vinkonum hennar þökkum við innilega ómetanlega
hjálp í legu hennar, við andlát og jarðarför. Einnig templurum,
söngfólki og öllum öðrum er sýndu henni hlýhug.
Jón H. Jóhannesson.