Alþýðublað Vestmannaeyja - 01.06.1931, Qupperneq 4

4
A1 pýðnhlað Vestmannaeyja
Dórshamar
er félag allra Alpýðaflokksmanna.
Það er styrkasta stjórnmálafélagið í
Vestmannaeyjum. Gangið í Þórs-
hamar og starfið par að sigri verka-
lýðsins.
ar. Hann er beztur fyrir sjálfan
sig og Kveldúlf, þennan erki-
fjanda okkar, og fylgir ólafi
Thors í hverju máli á alþingi. Jó-
hann getur ekki þjónað 'tveim
herrum, og okkar hag ber hann
því fyrir borð.
Nú kjósum við jafnaðarmann-
inn við þessar kosningar!
Niður með miJliliðastefnuna og
fulltrúa hennar! Upp með pá
imenn, sem vilja hlúa að okkur
hinum smáu!
Smáútoegsbóndi.
Hafnargeiðin
i Vestmannaeyjum.
Eyjabúar eru leiguliðar ríkisins.
Hvert handtak til aukinnar rækt-
unar er „vatn á mylnu pess“;
hvert handtak til hafnarbóta er
einnig beinlínis „vatn á mylnu
þess“, eykur eign þess og skapar
rikissjóði möguieika til mieiri
arðs af Eyjunum.
Það er sorglegt til þess að
vita, að leiguliðar' ríkisins skuli
vera verst með farnir, séu þraut-
píndir undiir byrðum af mann-
virkjum, sem varða aldna og ó-
borna og miða tii aukins auðs
landsdrottins í fasteign og af-
rakstri, Svo er um hafnargerð
Vestmannaeyja-kaupstaðar.
Þegar athugað er, hversu ríf-
legan styrk alþingi hefir veitt
til hafnargerða út um Iand, þar
sem tekjuvonir ríkisins eru sára-
litlar á móti tekjum þess af
Vestm.eyjakaupstað, þá grernst
manni rangsleitnin gagnvart
Eyjabúum, ekki sízt þegar á það
er litið, að lóðir og lendur að
ríkisstyrktum hafnargerðmn út
um land eru ýmist eign einstak-
Hnga eða hreppsfélaganna (kaup-
túnanna, kaupstaðanna) sjálfra.
Árið 1929 var t. d. samþykt frum-
varp um hafnargerð á Skaga-
strönd, þar sem ákveðið er að
ríkissjóður skuli leggja fram 2/5
kostnaðar. Hafnargerð í B-orgar-
nesi hefir ríkið kostað að helan-
ingi o. s. frv., en til Vestmanna-
eyjahafnar, sinnar eigin hafnar,
hefir það að eins veitt 1/3 hluta.
En þó er ekki alþingi að saka um
slíkt, því fýrverandi þingmaöur
kjördæmisins hefir alls ekki feng-
ist til þess að fara fram á hærri
styrkveitingu. Þó hefði verið í
lófa lagið að koma slíku fram,
þar sem jafnaðarmennimir í
þinginu hafa ávalt verið reiðu-
búnir að fylgja fram hærri styrk-
veitingu og Jóhann Jósefsson hef-
ir sjálfur staðið með fjölmenn-
an þingflokk að baki sér. Síðan
bætir það eigi lítið aðstöðuna,
þegar „Fram&óknarflokkurinn“
hefir flutt frumv. um hærri styrk
til hafnargerða út um land en
Vestmanneyjabær hefir fengið.
Talið er, að tekjur ríkissjóðs
af kaupstöðum úti um land, öðr-
um en Vestmannaeyjakaupstað,
hafi síðastliðin 10 ár verið 5-faIt
hærri en 1913, eða fyrir stríð; en
af Vestmannaeyjabœ hafa tekjur
ríkisins áttfaldast. Þessa gífur-
legu tekjuhækkun má þakka
hafnargerðinni. 3/8 hlutar af tekj-
um ríkissjóðs af Vestmannaeyja-
kaupstað eru því beinaT tekjur af
hafnargerðinni. Þessir 3/8 hlutar
teknanna námu ekki minna en
215 þúsundum eitt árið, eða þre-
földum styrk rikissjóðs til hafn-
argerðarinnar það ár.
Nú nema tekjur rikissjóðs af
Vestm.eyjakaupstað um 4 millj.
króna síðustu 10 árin. 3/8 hlutar
af 4 millj. er 1V/ milljón kr., sem
reiknast þá beinar tekjur ríkis-
sjóðs af hafnargerð Vestm. síö-
ustu 10 árin.
Við árslok 1928 hafði ríkið
borgað 1/2 millj. kr. fyrir Vest-
mannaeyjabæ af ábyrgðum, sem
það tók á sig vegna hafnarinnar,
og 350 þúsundir í beint framlag
og 300 þúsundir kr. samkv. sam-
þyktum. Þessar upphæðir verða
til samans / milljón og 150 pús-
undir kr. Dragist það frá bein-
um tekjum rikissjóðs af hafnar-
gerðinni, U/2 millj., verða eftir
350 pús., sem teljast þá hreinar
tekjur ríkissjóðs af hafnargerð
Vestmannaeyjabæjar. Glöggir
menn telja þó, að þessi upphæð
sé raunveruíega hærri, eða alt
að 1/2 millj. kr.
Hvaða réttlæti er í slíku, að
ríkissjóður beri úr býtum stórfé
í hreinar tekjur af mannvirki.
sem þjakar þá efnalega, sem
stritast við að ko.ma því upp?
Jóhanni Jósiefssyni hlýtur að
vera það Ijóst, að reikningsstaöa
Vestmannaeyjahafnar gagnvart
ríkissjóði er sú, sem hér hefir
verið sýnt fram á. Er þá nokkur
undur þótt spurt sé;
Hví hefir Jóhann eigi fengist
til þess að krefjast hærri styrks
til haínargerðarinnar? Hví hefir
hann horft upp á það þegjandi,
að hlutur Eyjabúa hefir verið
fyrir borð borinn í þessu máli?
Hvað á maður aö hugsa? Hverju
á maður að trúa, þegar tekin er
hJiðsjón af hinni ágætu aðstöðu
dóhanns í þessu máli? Valda hér
um kolakaupmenn Reykjavíkur,
nokkrar máttarstoðii íhaldsins
þar?
Þorsteinn Þórdur Viglundsson.
Karlinn, sem skaut á pok-
ana.
Karl einn á Vesturlandi fór
dag nokkurn einn á báti yfir
fjörð. Ætlaði hann að sækja ull-
arpoka, er hann átti hinum meg-
in og geymdir voru í flæðar-
málinu. Er hann lagði af stað að
heiman var fjara, og reiknaði
hann svo út, að hann myndi ná
yfir fjörðinn áður en hásævi yrði,
því að á því reið að hann næði
pokunum. Karlinum gekk illa
róðurinn, og er hann var kom-
inn hálfa leið út á fjörðinn, sér
hann einhverjar þústur skamt frá
sér og hyggur þaö Vera seli.
Þreáf karl þá byssu sína og skaut
mörgum skotum á þústirnar. Síð-
an réri hann alt hvað af tók að
þústunum, en er hann kom að
þeim sá hann, að þar voru pok-
amir komnir á móti honum.
Svona ferst nú íhaldsflokkun-
um. Framsóknaríhaldið skítur á
Sjálfstæðisíhaldið, en bæði eiga
þau hvort annað eins og karlinn
pokana. Bæði vilja lækka laun
verkamanna, stöðva allar verk-
legar framkvæmdir, banna verka-
mannasamtök, leggja skatta og
tollabyrðarnar á alþýðuna, drepa
Alþýðuflokkinn, haida í konung-
Inn, halda í skölagjöldin og auka
atvinnuleysi og skort alþýðu-
heimilanna.
Vestfirdingur.
Klofningsmennirnir
Kommúnistar hafa nú klofið:
Alþýöluflokkinn. Fyrst klufu þeir
verkamannafélagið „Drífanda",
svo á síðásta Alþýðusambands-
þingi vildu þeir mynda sérstakt
verklýðls.samband og kljúfa þann-
ig verklýðssmtökin um alt land,
en það tókst ekki. Þá kljúfa ]>eir
hio pólitísku samtölc flokksins og
leggja þannig íhaldinu lið. Þeir
bjóða fram lista í Reykjavík til
þess að fella Sigurjón Á. Ólafs-
son formann sjómannanna og
kom að Magnúsi Jónssyni prests-
efnakennara. Þeir bjóða fram
rnann á Akureyri til þess að fella
Erling, formann verkamannafé-
lagsins þar, og koma á þing Is-
berg íhaldsmanni og þeir bjóða
fram hér í Vestmannaeyjum til
þess að styrkja Jóhann Jósefs-
son. Alþýða manna skilur það.
að hjálpin við íhaldið verkar
eins, hvort sem dregin eru t. d.
100 atkvæði frá Alþýðuflokknum
eða þeim bætt við íhaldið, kos-
ið með því.
Hér í Vestmannaeyjum hefir
ísleifur og þeir félagar klofið öll
verkalýðssamtökin. Verkamanna-
félagið, sjómannafélagið, kaupfé-
lagið „Drífandi“ og stjómmála-
samtökin. Alt hefir hann klofið
og sett kaupfélagið á hausinn.
Atvinnurekendur hafa gaman af.
Þeir vita mátt samtakanna þrot-
inn eins og sýndi sig í Gullfoss-
verkfallinu í vetur. Ekkert er
gert til þess 41Q hækka (kaup
verkakvenna, sem er lægra hér
Gangið í
Félag
nngra
jafnaðarmanaa.
en alls staðar annar Btaðar í
kaupstöðum landsins. Og kaup
.verkamanna hefði stórum lækk-
að ef Alþýðuflokksforinginn,
Héðinn Valdimiarsson, hefði ekki
komið tii skjalanna og þvingað
atvinnurekendur. Hann bjargaði
einnig því, að verkakvennakaup-
ið færi ekki niður í 60 aura um
klukkustund.
Nú þorir ekki stjórn verka-
mannafélagsins að hreyfa hönd
né fót. Atvinnurekendur ráða
sjálfir taxtanum um fiskþvottinn.
Alt er í höndum þeirra. Engir
samningar. Verkamanna- og
verkakvenna-samtökin eru að
verða að engu eins og sjómanna-
samtökin undir stjórn Jóns og
ísleifs. Bergur galar á gatnamót-
umv — og búið.
Einn af peim, sem ninnur,
bœdi á sjó og landi.
Láfum ekki b'ekkjast.
Enginn alþýðumaður lætur
blekkjast á frambjóðanda „Tím-
ans“ hér í Eyjumi. Þótt hann sé
sjálfur mætur maður, þá stend-
ur að baki honum stjórnmála-
stefna, &em nálgast í mörgu
svartasta ílialdið. Tímamenn eru
á móti réttlátri kjördæmaskipun,
þeir vilja halda i þá ósvinnu,
að þurfalingar Jxafi hvorki kosn-
ingarétt né kjörgengi og þeir séu
fluttir landshorna milli ef harð-
svíruðum oddvitum þykir þörf
á. Tímamenn vilja halda skatta-
byrðinni á bökum alþýðu og
hlífa auðmönnunum, þeir skapa
atvinnuleysi í landinu með sóun
fjár o. s. frv. o. s. frv. Látum'
ekki blekkjast, alþýðumenn!
Kjósandi.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson.
Alþýðuprentsmiðjan.