Vesturland - 05.08.1949, Side 2

2
VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Afgreiðsla og auglýsingar Hafnarstræti 12 (Uppsalir)
Verð árgangsins krónur 20,00
Skrifstofa Uppsölum, sími 193
Ólíkir mennn —
Stefán Jóhann og Chiefley.
Stefán Jóhann, forsætisráðherra Islands, og Chiefley, forsætis-
ráðherra Ástralíu, eru ólíkir menn. Sætir það út af fyrir sig ekki
miklum tiðindum. Til marks um hina ólíku afstöðu þessara
manna til vandamála þjóða þeirra er m. a. þetta:
Þegar togai'averkfallið stóð sem hæst á Islandi á s. 1. vetri og
öll íslenzka þjóðin horfði vonsvikin og uggandi á hin fögru skip
sín við landfestar, tókst Stefán Jóhann á loft og flaug á fund
dúsbræðra sinna í Danmörku. Hann vai-ðaði ekkert um það,
hvort togaradeilan leystist. En íslenzku þjóðina varðaði um það.
Hver dagur togaraverkfallsins kostaði hana stórfé í dýrmætum
erlendum gjaldeyri. Hvað um það, forsætisráðherrann flaug.
Enn liðu tímar og njrtt verkfall hófst.Verkfall Dagsbrúnar í
Reykjavík á s.l. vori. Aftur var velferð og hagsmunum þjóðar-
innar óguað. Áxáðandi var að þessi vinnudeila leystist sem fyrst.
En sagan endurtók sig. Forsætisráðhei’ran kæi’ði sig ekki fremur
um að stuðla að lausn Dagsbrúnardeilunnar en togaraverkfalls-
ins. Nú flaug hann við 6. mann suður í hið heilnæma fjallaloft
Svisslands, til þess að sitja þar ráðstefnu, sem fáir vissu um, en
kostaði íslenzku þjóðina ærið fé. Var pýramídaspámaðurinn,
Jónas Guðmundsson, sem sendi ríkissjóðs ávísunina frægu til
formanns Alþýðuflokksins á Isafii’ði og tafði þar með Fjarðar-
trætisbyggingarnar hér i 2 mánuði, í’áðgjafi ráðherrans á reisu
þessari.
Nú víkur sögunni að Chiefley, foi’sætisráðherra Ástralíu. Hann
var í sufnar boðaður til London, ásarnt forsætisráðherrum allra
samveldislanda Breta, á fund, er fjalla skyldi um mál brezka
heimsveldisins. — En Chiefley hafði ekki tíma til að fara þessa
ferð. — Heima fyrir steðjuðu örðugleikar að þjóð haixs. Kola-
námumenn í Ástralíu stóðu í harðvítugu verkfalli, sem ógnaði
velferð lands og þjóðar. Forsætisráðheiraxm taldi sér lxei’a
skyldu til að vinna að lausn þessarar deilu. Þess vegna neitaði
hann boðinu á Lundúnar fundinn og fór hvei’gi. Nokkru siðar
leystist deilan. — Svona ólíkir eru þeir Stefán Jóhann og
Chiefley —.
Þessi samanburður sýnir, að þótt jafnaðarmannaflokkar á
Norðurlöndum og í Ástralíu hafi dugandi forustumönnum á að
skipa, þá fer því fjarri, að hinir værukæru og dáðlausu lxitlinga-
broddar kratanna hér á landi geti gert sér vonir um ti-aust og
fylgi íslenzku þjóðarinnar. Flótti Stefáns Jóhanns frá þeim
vandamálum, sem hér að ofan var getið, er í raun réttri tákn-
rænn fyrir úrræðaleysi Alþýðuflokksins í öllum vandamálum
þessarar þjóðar. Þetta er þjóðinni xiú ljósara en nokki’U sinni
fyrr, eftir rúmlega 2ja ára stjói’narforustu Stefáns Jóhanns og
Alþýðuflokksins.
Það, pem mestu máli skiptir nú fyrir íslendinga er, að fá
sterka og stefnufasta stjórnarforystu. Eini flokkurinn, sem
möguleika hefur til að fá hreinan meii’ihluta á Alþingi er Sjálf-
stæðisflokkurinn. Eina leiðin til betra og heilbi’igðara stjórnai’-
fars, afnáms hafta og hverskonar ófrelsis, er að skapa Sjálfstæð-
isflokknum þessa aðstöðu. Og þá aðstöðu mun þjóðin veita hon-
unx fyrr en varir.
Opinbert eftirlit.
Framh. af 1. síðu.
sanngjarnar athugunar, þarf
enginn að furða sig á þótt
greiðsluvandræði geri vart við
sig engu siður hér á Isafirði, en
annars staðar, en þau stafa
engan vegin af óstjórn eða ó-
reiðu i fjármálum bæjai’ins,
eins og ki-atai’nir vilja vera
láta, heldur hlátt áfram af
gjörbreyttum aðstæðum í
sjálfu þjóðlífinu.
Þessar breyttu aðstæður
bitna að sjálfsögðu harðast á
smærri bæjum, sem yfir litlu
fjármagni hafa að ráða. Iiér
standa ekki einungis bæir eins
og Isafjörður, Siglufjöi’ður,
Vestmannaeyjar o.fl. franxnxi
fyrir alvarlegunx vanda, seixx
knýr á aðkallandi lausn, held-
ur öll þjóðin, og sá vandi vei'ð-
ur ekki leystur nxeð neinu op-
inberu eftirliti.
Hvei’nig tekst að ráða franx
úr þeinx mörgu vandamálunx,
senx að lífsafkonxu þjóðarinn-
ar steðja, er eingöngu komið
undir ]>ví, að þjóðin beri gæfu
til að velja sér forustunxenn,
sem vandaixum eru vaxnir.
Að skapa kvíða ög ugg.
Og eitt er víst, þjóðin mun
með fyrirlitningu fjai’lægja þá
menn frá öllunx opinberum
afskiptum, sem með fólslegum
hótuixuixx nota vald sitt til þess
að læða inn kvíða og ugg hjá
ibúum bæj a út á landi, senx nú
berjast hax’ðvítugi’i baráttu en
nokkru simxi fyri’, ekki ein-
göngu fyrir tilverurétti síns
eigiix bæjai’félags, heldur og
fyrir tilverurétti þjóðarinnar í
heild.
Það á að hjálpa.
Stefán Jóhann verður að
gera sér það Ijóst, að hlutverk
hans senx félagsmálai’áðherra,
er að hjálpa bæj arfélögunum
til þess að yfirstíga þá fjár-
hagsörðugleika, senx að steðja,
hvort sem pólitískir samherjar
hans fara þar með völd eða
ekki. Fái hann ekki skilið
þetta, er hann með öllu óhæfur
til þess að fara með vald fé-
lagsnxálaráðherra.
Það verður munað.
Isfirðingar munu ekki gleynxa
þessum síðustu hótununx fé-
lagsmálaráðuneytisins. En þeir
munu hvorki láta hótanir þess,
né villandi og heimskuleg
blaðaskrif kratanna um fjár-
málastjórn núverandi meiri-
liluta villa sér sýn, heldur
fylkja sér fastar en nokkru
sinni áður unx Sj álfstæðisflokk
inn í þeirri öruggu vissu, að
hann einn er fær um að leysa
vandamál þessa bæjarfélags.
Arnór Kristjánsson
fyrverandi kaupmaður.
lézt hér í bænunx 8. f.m.
Arnór var gamall og gegn borg-
ari þessa bæjar langa hrið;
trúr og tryggur í orðum og at-
höfnum.
Arnór var fæddur 1. des.
1872 að Rekavík bak Látur, en
þar bjuggu þá foreldrar hans
Kristín Sigurðardóttir og Krist-
ján Jónsson, en þau fluttu síð-
ar að Miðvík í Aðalvík, og
bjuggu þar nxestan hluta æfi
sinnar.
Arnór byrjaði ungur að sjá
fyrir sér, og stundaði mest sjó-
mennsku. Fyrst á þilskipum
héðan frá Isafirði og siðar á
vélbátum. Hann varð fyrstur í
Sléttuhreppi til þess að kaupa
vélbát, og var um hrið fornxað-
ur á vélbátunx.
Um síðastliðin aldamót, flutt-
ist Arnór hingað til Isafjai’ðar
og keypti litlu síðar húseignina
Tangagata 16, er hann átti til
1911, en það ár keypti hann
hálfa húseignina Silfurgata 11,
og rak þar verzlun unx skeið.
Árið 1927 keypti Arnór eignir
Guðm. Sigurðssonai’, fyrver-
andi kaupnx., á Látrum í Aðal-
vík. Hann fluttist þá norður
þangað og rak verzlun og bú-
skap lengst af. Árið 1947 flutt-
ist Arnór aftur hingað til Isa-
f j arðar.
Arnór var atorkumaður og
kunni vel með fé að fara. Hann
var hinn áreiðanlegasti til orða
og verka, og hjálpsanxur sveit-
ungunx sínunx. Fáskiptinn um
einkamál annara og eins í op-
inberum niáluni, en þó ákveð-
inn í skoðunum og fylgdi fast
því, er liann taldi rétt vei-a.
Hýr í geði og trölltryggur vin-
unx sínunx. Má í fánx orðum
segj a, að Arnór var vel metinn
maður, senx nxeð trúnaði og
staðfestu hafði af eigin ranx-
leik rutt sér braut, svo að til
fyi’irmyndar var.
Tveir bræður Arnórs, þeir
Albert og Jón,. ti’ésmíðameist-
arar eru búscttir hér í bæ, en
þriðji bróðurinn, Sigurður, er
búsettur í Bandarikjunum.
Arnór kvæntist ekki og átti
ekki börn. Hann var mjög sam-
rínxdur bræðrunx sínunx og
kveðja þeir hann nxeð söknuði
hinztu kveðju.
Jarðarför Arnórs fór franx
hér á Isafirði 14. f. nx.
Vinur.
MUNIÐ
Björgunarskútusjóð Vest-
fjarða. öllum f j árstuðningi
veitt móttaka hjá
Iiristjáni Kristjánssyni,
Sólgötu 2. Isafirði.