Vesturland - 09.06.1956, Blaðsíða 2

2
VESTURLAND
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
Matthías Bjamason og Sigurður Bjamason frá Vigur.
Skrifstofa Uppsölum, sími 193.
Afgreiðsla og auglýsingar: Hafsteinn O. Hannesson, Hafnarstræti
12 (Uppsalir). Heimasími: 10. — Verð árgangsins kr. 20,00.
íslendingar eiga ótvíræðan eignarrétt
á ðlln landgrunninu.
Kommúnistar og mánudagsblað
þeirra, Útsýn, hafa haldið uppi
þeim þrotlausu ósannindum að
ríkisstjórnin sé að slaka til í land-
helgismálinu, og ætli að semja við
Breta um afnám löndunarbanns-
ins í Bretlandi með því að skuld.
binda íslendinga til þess að færa
ekki út landhelgislínuna, frá því
sem nú er um langan tíma. Jafn-
framt þessu er því óspart haldið
á lofti, að ef löndunarbanninu
verði aflétt þá ætli togaraeigendur
að láta skip sín sigla á erlendan
markað með allan sinn afla óverk-
aðan.
Það er ekki við öðm að búast
af kommúnistum en ósannindum
og fúkyrðavaðli og ærumeiðandi
aðdróttunum í garð þeirra manna,
sem mest og bezt hafa unnið í
landhelgismálinu. En út yfir allt
velsæmi tekur, þegar menn sem þó
þykast tilheyra lýðræðisflokkunum
í þjóðfélaginu eru famir að taka
undir róg og illmælgi kommúnista
í þessu stórmáli, sem á að vera
hafið yfir allar pólitískar erjur og
flokkadrætti.
Á meðan hræðslubandalags-
flokkarnir réðu stjórn landsins
var ekkert gert til þess að færa
út landhlegina, en það er ekki
fyrr en áhrifa Sjálfstæðis-
flokksins fer að gæta að skrið-
ur kemst á þetta mál. Ráðherr-
ar flokksins hafa haft alla for-
ystu í baráttu íslendinga fyrir
friðun fiskimiðanna og að
þeirra tilstilli var árið 1948
samþykkt lög á Alþingi um
vísindalega verndun fiskimið-
anna. Allar aðgerðir í Iandhelg-
ismálinu hafa síðan byggst á
grundvelli þessara laga.
Friðun síldarmiðanna fyrir
Norðurlandi 1950 var þýðingar-
mikil ákvörðun og útfærsla fisk-
veiðitakmarkanna 1952 er þýðing-
armesta skrefið sem stigið hefur
verið til þessa í landhelgismálinu.
Þeirri ákvörðun var fagnað af
öllum sönnum fslendingum og
kvöldið 14. maí 1952 urðu er-
lendir sjómenn að innbyrða
veiðarfæri sín á flóunum syðra
og þungir á brún héldu þeir á
dýpri mið. Á sama tíma fögnuðu
íslenzkir sjómenn þessum ráð-
stöfunum með því að draga
þjóðfána sinn að hún á skipum
sínum til þess að minnast þess
að á miðnætti þetta sama kvöld
var gengin í gildi hin nýju fisk-
veiðitakmörk.
Síðan þetta varð hefur margt
gerst. Erlendar þjóðir sem í ára-
tugi hafa stundað botnvörpuveiðar
inn á íslenzkum flóum og fjörð-
um hafa snúist öndverðar gegn
okkur. Og Bretar, sem töldu sig
vinaþjóð okkar, hafa beitt okkur
hefndarráðstöfunum með því að
setja á löndunarbann á ísfisk úr
íslenzkum skipum sem ætla að
selja afla sinn í Bretlandi.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
lagt á það höfuð áherzlu að
vinna raálstað okkar í þessum
málum fylgis á alþjóðavett-
vangi og fá aðrar þjóðir til að
skilja gjörðir okkar og viður-
kenna rétt okkar Sjálfstæðis-
flokkurinn mun hér eftir, sem
hingað til, aldrei hvika frá þeim
fasta ásetningi að Islendingar
eiga ótvíræðan eignarrétt að
öllu landgrunninu, og það er nú
vonandi skammt undan að stíg-
ið verði nýtt skref í landhelgis-
málinu og bíða Vestfirðingar
þessa með óþreyju, því afkoma
þeirra og framtíðarlífsbjörg
byggist að verulegu leyti á því
að það verði gert hið allra
fyrsta.
Sjálfstæðisflokkurinn vill vinna
að því að fá löndunarbanninu af-
létt í Bretlandi en hefur aldrei
komið til hugar að selja rétt þjóð-
arinnar til framhaldsaðgerða í
landhelgismálinu til þess að fá því
Iétt af. Víðtækir markaðir fyrir
útflutningsframleiðslu okkar eru
nauðsynlegir því margt getur kom-
ið fyrir og þá gott og skylt að
hafa sem flestar leiðir opnar.
Enginn maður með óbrjálaða
dómgreind getur haldið því
fram, að á sama tíma og flest-
ar togaraútgerðir eru að koma
sér upp eigin frystihúsum, sem
kosta tugi milljóna króna, ætli
að láta iðjuver sín standa ónot-
uð, og senda togara sína með
fiskinn óverkaðan á erlendán
markað, ef löndunarbanninu
verður aflétt í Bretlandi.
Það er sæmra fyrir kommúnista
og fylgisveina þeirra að þegja og
Martinus Simson sjotugnr í dag
Martinus Simson, ljósmyndari.
Einn þeirra manna sem
ég kynntist fljótlega eft-
ir að ég kom hingað til
bæjarins var M. Simson
og hefir okkur síðan verið
vel til vina. Hann er einn
af þessum skemmtilegu
fjölhæfu mönnum, sem
eru sístarfandi, og hafa
áhuga á mörgu, en er auk
þess úthaldsgóður, með
þau áhugamál sín er
hann metur mest.
Atvinna hans eftir að
ég kynntist honum hefir
lengstum verið Ijósmynd-
un, en mér liggur við að
segja að æfistarf hans sé
annað, nefnilega að fegra
og klæða landið.
Hann er fæddur úti í
hinni gróðursælu Dan-
mörku og batt þar í æsku
þá ást við gróðurinn sem enn end-
ist. Það leið því ekki á löngu eft-
ir að hann fluttist hingað þar til
hann fór að fást við skrúðgarða-
rækt. Hann byggði sér sumarhús
hér inni í skógi og hóf þar rækt-
un. Þar hefir um langt skeið verið
hinn fegursti og fjölbreyttasti
skrúðgarður, enda jafnan sýndur
er góða gesti ber hér að garði, sem
einstætt afrek landnámsmannsins
Simson.
Fyrir nokkrum árum var Sim-
son búinn að fullrækta og marg-
rækta garðinn sinn á Komustöð-
um. Ýmsa hafði hann og stutt og
leiðbeint við ræktun, einkum nut-
um við góðs af leiðbeiningum hans
nágrannarnir í skóginum.
En þá fór hann að gerast óþol-
inmóður yfir því hvg,ð seint gekk,
reif þá í burtu gróðurhúsið sitt og
hætta með öllu að æpa og rógbera
þá menn sem haft hafa forystu í
öllum aðgerðum í landhelgismálun-
um og aldrei hafa látið sér til hug-
ar koma að hvika um þumlung á
rétti þjóðarinnar í þessu stórmáli.
Islenzk sjómannastétt og allt
annað andlega heilbrigt fólk,
sem fylgst hefur með þessu máli
fyrirlítur skrípaleik og róg
kommúnista og aftaníossa
þeirra í þessu máli og allt þetta
fólk metur að verðleikum
happasæla forystu Sjálfstæðis-
flokksins í landhelgismálinu,
sem hefur sannfært flestar
þjóðir, sem vilja hlýða á mál-
stað okltar Islendinga í þessu
máli, að þessar aðgerðir
eru nauðvörn lítillar þjóðar
til þess að geta lifað inann-
sæmandi lífi í sínu landi og
notið þeirra gæða, sem hún á
ein og þarf á að halda til þess
að fæða og klæða öll landsins
börn og tryggja tilverurétt sinn
og sjálfstæði í framtíðinni.
bylti um garðinum og breytti hon-
um í plöntuuppeldisstöð og gaf
síðan Skógræktarfélagi Isafjarð-
ar. Eru nú í stöðinni um 40 þús.
trjáplöntur. Af öðrum áhugamál-
um Simson má geta þess, að um
nokkurra ára skeið hefir hann
fengist mikið við heimspeki m. a.
þýtt bækur danska heimspekings-
ins Martinusar.
Um leið og við óskum afmælis-
barninu, konu hans frú Gerdu Sim-
son og öðru skylduliði hans hjart-
anlega til hamingju vonum við að
hann megi lengi enn dveljast með
okkur fullur af áhuga, léttur í
spori og léttur í lund.
Kjartan J. Jóhannsson.
Sporln hræða.
Fyrir þingkosningarnar 1934
var atvinnuleysið orðið svo alvar-
legt eftir margra ára stjórn Fram-
sóknarflokksins, að öllum var orð-
ið ljóst, að úr þyrfti að bæta. Þess
vegna tók Alþýðuflokkurinn upp
kjörorðið „vinna handa öllum“.
Undir þessu kjörorði var síðan
samið við Framsóknarflokkinn,
„stjórn hinna vinnandi stétta“ sett
á laggirnar og allt í þessu himna
lagi fyrir verkamenn. Haraldur
Guðmundsson orðinn atvinnumála-
ráðherra og allt í blóma.
En svo komu „bölvaðar stað-
reyndirnar". . öllum hafði verið
lofað vinnu, sem vinna vildu. En
vinnan fór ekki vaxandi heldur
minnkandi. Hópur þeirra, sem stóð
og norpaði dag eftir dag í kringum
vinnustöðvarnar varð æ fjölmenn-
ari. Að sama skapi óx framfærslu-
byrgðin. Undir stjórn hinna „vinn-
andi stétta“ fengum við Islending-
ar fyrst að kenna á því, hvílíkt
böl atvinnuleysið er.
Heldur Hræðslubandalagið,
að íslenzkur verkalýður sé bú-