Vesturland - 19.05.1967, Síða 3

snns a/eszTFWxxxn safiiJFS3-Æs»sxnxm
3
Með ungiiiii Sjálfstæðismönnum
Viðhorf og vandamál í félagslífi æskunnar
Rætt við Þðr Hagalín, formann FUS í V-ísafjarðarsýslu
Bjart og mannvænlegt
æskufólk er að þreyta lands-
próf í héraðsskólanum að
Núpi þegar okkur ber að
garði. Veður er yndisfagurt
og sólin hellir geislaflóði yfir
einn fegursta fjörðinn á Vest-
fjörðum, Dýrafjörð. Hið ár-
lega sundnámskeið er hafið
og börnin eru að koma heim
á staðinn frá íþróttaæfing-
um.
Hér tökum við tali ungan
kennara við skólann, Þór
Hagalín, sem er formaður
Félags ungra Sjálfstæðis-
manna í Vestur-ísafjarðar-
sýslu.
— Félagið var stofnað 1.
marz s.l., en þetta mál hafði
nú verið á döfinni um nokk-
urra ára skeið, og þetta verið
rætt meðal ungra manna hér
í sýslunni. Félagssvæðið er
öll sýslan. Flestir félagsmenn
eru í kauptúnunum þremur,
en einnig eru margir félags-
menn í sveitunum.
— Starfsemin hefur ekki
verið mikil til þessa, en við
áttum þó fulltrúa á Lands-
fundi Sjálfstæðisfl. Enda
er veturinn mjög erfiður til
allrar félagsstarfsemi hér um
slóðir. Til marks um það má
geta þess, að tiltölulega fáir
af þessum stofnfélögum voru
heimafyrir í sýslunni, þegar
félagið var stofnað, og var
því leitað eftir aðild þeirra
er þeir voru heima í jólaleyfi,
og sýnir þetta dæmi hve fé-
iagsstarfsemin getur verið
erfið að vetrinum.
— Með mér í stjóm eru
Guðbjarni Jóhannsson á Flat-
eyri, Erlingur Óskarsson,
Suðureyri, Páll Pálsson, Þing-
eyri, og Jón Trausti Sigur-
jónsson, Flateyri. Stofnfélagar
‘vom 78 og mikill áhugi fyrir
stofnun félagsins. Gerum við
fastlega ráð fyrir að félags-
mönnum fjölgi þegar unga
fólkið kemur heim frá námi
og vetrarstarfi, og þegar fé-
lagsstarfsemin eykst.
Finnst þér mikill stjórn-
málaáhugi hjá unga fólkinu?
— Miðað við félagsmála-
áhuga unga fólksins yfirleitt,
tel ég að stjómmáiaáhugi sé
talsverður, og hann byggist
á heppilegum grundvelli. Ung-
lingar nú til dags leitast við,
meira en oftast áður, og
meira en ég man þegar ég
var á skólaaldri, að mynda
sér fremur skoðanir sjádfir,
heldur en að fá þær beinlínis
ómeltar frá öðrum. Þeirra
yfirbragð að öðm leyti í dag,
gefur að vissu leyti tilefni
til þess. Unga fólkið er í
dálítilli andstöðu við það
þjóðfélagsform, sem hefur
verið og er ekki fullkomlega
tilbúið til að láta segja sér
fyrir verkum. Klæðaburðurinn
og tízkufyrirbæri þess sýna
þetta. Æskufólkið vill vera
sjálfu sér háð og vill fara
sínar eigin leiðir miðað við
eldri kynslóðir, en ég held
að hjá unga fólkinu komist
nú meiri skynsemi að en oft
áður.
— Hér í skólanum er tals-
verður stjórnmálaáhugi, og
þau skiptast þar í sína hópa
og rökin, sem þau færa fyrir
sínum skoðunum eru að
sjálfsögðu misjöfn og naum-
ast hefðbundin, en eftir því
sem þeirra víðsýni eykst,
held ég að þeirra skoðanir
breytist með. Það er dálítið
athyglisvert, að þessir ung-
lingar hafa ekki endilega
sömu skoðun í dag og þau
munu hafa á morgun. Þegar
ég ólst upp, var hægt að
treysta því, að unglingar voru
fastmótaðri í skoðunum og
breyttu þeim ógjarnan í
skyndi. Unglingarnir nú eru
vanir því, að vera nokkuð
skjótir til að breyta um skoð-
anir og afstöðu, og eru skjót-
ari í viðbrögðum gagnvart
mönnum og málefnum en áð-
ur var.
Þór Hagalín kennari er
einnig formaður í Héraðssam-
bandi Vestur-lsfirðinga, og
við biðjum hann að segja
nokkuð frá því starfi.
— Þetta mega heita einu
félagasamtökin, sem ná yfir
alla sýsluna, en starfsemin
mætti gjaman vera meiri en
raun ber vitni. Félagslíf á
hér mjög erfitt uppdráttar
vegna samgönguleysis, og
einnig vegna þess, að á tíma-
bilinu okt.-maíloka fara heim-
an nær allir unglingar á ald-
rinum 12—20 ára, ýmist til
langskólanáms fjarri sínum
heimkynnum, eða þá til sjó-
sóknar, sem er tímafrek og
veitir ekki neitt verulegt næði
til að stunda félagsmálastörf.
Þetta háir okkur öllum mjög
mikið.
— Þó er annað, sem háir
starfseminni etv. enn meira,
en það er sú staðreynd, að
kynslóðin frá 30—50 ára aldri
er svo að segja með ofnæmi
fyrir öllum félagsmálastörf-
um unga fólksins, og vill helzt
ekkert koma nálægt þeim.
Þór Hagalín
— Þetta tómlæti og af-
skiptaleysi af félagslífi unga
fólksins á að mínum dómi
rót sína að rekja til þess, að
þegar þessi eldri kynslóð
hafði mesta þörf fyrir félags-
legt uppeldi, þá var sú kyn-
slóð, sem á undan kom og
átti að sjá fyrir félagslegu
uppeldi, alltof bundin af því,
sem áður hafði verið. Þá ein-
skorðuðu menn sig við það,
sem maður gat gamnað manni
innan sama félags. En með til
komu útvarpsins og utanað
komandi skemmtikröftum,
bættum samgöngum, og þeg-
ar fólk fór að ferðast meira og
kynnast betur fjölbreyttara
skemmtana- og félagslífi, fóru
menn að sjá, að það, sem
boðið hafði verið upp á
'neima, stóðst ekki samanburð
við það, sem gerðist annars
staðar. Þá átti að breyta til,
og fá þessa skemmtikrafta
út um byggðir landsins og
breyta félagasamtökunum
í það horf, að leita eftir
utanaðkomandi menningar- og
skemmtikröftum, og auka á
þann hátt félags- og menn-
ingarlíf dreifbýlisins.
— Þetta varð til þess, að
unglingamir, sem gátu ekki
sætt sig við það eitt, sem til
var heimafyrir hjá eldri kyn-
slóðinni, fengu ekkert í stað-
inn. Þetta hefur valdið því,
að sú kynslóð, sem nú er á
aldrinum 30—50 ára, er ekki
fær um að veita ungu kyn-
slóðinni í dag það félagslega
uppeldi, sem hún þarfnast.
Hún bregst því í vöm með
nær algjöru afskiptaleysi og
tómlæti. Að vísu sýnir hún
ekki andstöðu, en hlynnir
ekki að félagsstarfsemi og
félagsþroska. Unglingamir
þurfa heldur ekki að
berjast fyrir neinu, þeir fá að
fara sínu fram, en búa við
afskiptaleysi sinna uppalenda
að vemlegu leyti.
— Ég tel að landssamtök
eins og td. Ungmennafélag
íslands hefðu þurft að breyt-
ast með tímanum, en ekki að
staðna, eins og raun varð á
eftir að fullur sigur hafði
unnizt í sjálfstæðisbaráttunni.
—• Forráðamenn ungmenna-
hreyfingarinnar banna sér
yfir því, að þeir hafi engin
verkefni. Iþróttafélögin hafi
að miklu leyti tekið við í-
þróttastarfinu í dreifbýlinu,
og því sé fátt um verkefni
fyrir ungmennafélögin.
— Mín skoðun er sú, að
ungmennahreyfingin, sem er
vel skipulögð um allar byggð-
ir landsins, ætti að taka að
sér forystuhlutverk, með að-
stoð ríkisins, i því, að hefja
mikla menningarsókn og fé-
lagmálasókn í dreifbýlinu.
Hún gæti verið fólgin í því,
að samtökin beittu sér fyrir
því, að færustu listamenn
þjóðarinnar og skemmtikraft-
ar, skáld, rithöfundar, leik-
arar og tónlistarmenn og létt-
ari skemmtikraftar kæmu
6—8 sinnum yfir veturinn og
læsu upp úr verkum sínum,
kynntu bókmenntir og listir,
flyttu leikþætti eða tónlist,
haldnar væru málverkasýn-
ingar, og treysta mætti því,
að farið væri í slíkar heim-
sóknir í skóla, félagsheimili
og á aðra samkomustaði, þar
sem búast má við, að slíkrar
kynningar yrðu fyllstu not.
— Ég tel að slík starf-
semi myndi verða til þess að
auka þroska og víðsýni nem-
enda í skólum landsins, auk
fjölbreytni í skólalífi og í
félagslífi í dreifbýlinu, og
jafnframt myndi þessi starf-
semi verða mikill stuðningur
fyrir afkomu félagsheimil-
anna, og þau nýtast betur. —
— Það er rétt, að vísir
hefur verið að slíkri starf-
semi fyrir nokkrum árum,
en það lognaðist út af, af
einhverjum ástæðum. Ég tel,
að með góðri skipulagningu,
þyrfti þessi starfsemi ekki að
kosta meira en 8—10 millj.
kr. á ári.
— Mig langar til að bæta
því hér við, að samgöngu-
málin eru mjög mikill veiga-
mikill þáttur í félagslífi dreif
býlisins, og hér á Vestfjörð-
um tel ég, að félagsmálin hafi
verið leiðarljós þeirra manna,
sem beittu sér fyrir því, að
Vestfjarðaáætluninni í sam-
göngumálum hefur verið
hrundið í framkvæmd. Þeir
hafa skilið þá staðreynd, að
eiungis með því að rjúfa ein-
angrun byggðarlaganna hér á
Vestfjörðum með bættum sam
göngum, var hægt að gera
sér vonir um aukið og bætt
félagslíf íbúanna.
— Ég held að félagsmála-
sjónarmiðið hafi ráðið meiru
en atvinnumálasjónarmiðið
þegar ráðizt var í þessa á-
ætlun, þannig að möguleikar
sköpuðust til þess, að auka
dagleg samskipti og samvinnu
íbúa byggðarlagsins í félags-
lífi, og því ber mjög að fagna.
TIL SÖLU
er íbúð í Fjarðarstræti 38
(rishæð). Er laus til íbúð-
ar strax.
Upplýsingar gefur
KAGNAR PÉTURSSON
Fjarðarstræti 38 - Sími 97.
Hinir heimsfrægu
ALADDIN
liitageymar
fást í
N E I S T A