Tímin - 24.04.1943, Blaðsíða 1

NUMMAR 8 * LEYQARDAGIN 24. APRÍL 1943 1. ÁRGANQUR
Tingakrossirin
Skírhósdag kl. 4.45 kom ein skóti strúkandi oman eftir
•Niels Finsens gøtu við einum tingakrossi.í síni hátt hevj-
aóu hond, og 32 sekundir seinri gav hann Hans Andriasi
Djurhuus hann. Hesin krossur var tá fyri 4 tímum 45
minuttum og 32 sekundum síóan -farin úr norðastu bygd á
Streymoynni Tjørnuvík.
H. A. Djurhuus, sum komin var at taka ímóti hesum
krossi og tala yvir hann, hevur neyvan áður hugtikið fólk
meir við talugávum sínum. Tað var sum kveikti kross-
urin eina logandi andans glaóu í honum, tá hánn feklc
hetta listarliga gjørda sendikelvi í hendi.
Bioí úr røðuni
Hesin tingnkrossur, sum her
er fluttur mær í liendi er borin
úr Tjørnuvík og til Havnar í
4 .tímar, 45 minuttir og 32 sek.
Hetta er ikki fyrsta fe.rð at
norðbúgvar bava runnið við
tingakrossi.
Teir búðu í trongum smáttu.m
ellaí prýðiligum borgum, okkara
forfedrar, ofta4angt frá hvørjum
øðrum — og teir høvdu sítt strev
og stríð al takast við; men leir
vistu allir smn ein.ulteir høvdu
nakað at verja og berjast fyri,
sum var størri og meir enn> tað
dagliga strevið. Tá ið ffggindin
herjaði tá sendi kongur út
tingakross fyri al savna menn
saman, eisini Vóru tá glaður
•birtar á teim hægslu tindnnum.
Hetta kenna vil frá vísum og
kvæðum — men eisini frá tí,
sum vit enn vita dagin í dag, tá
ið grindaboð eru. Nakað hendir,
sum krevur at allir menn skulu
standa saman.
. Vil her á landi eiga eins og
øll onnur fólk nakað al standa
saman um, nakað at verja, sum
er størri og meir enn hitt dag-
liga strevið, nakað sum vit mugu
verja; okkara mentan, okkara
land og okkara mál og okkara
merki. So tá ið boð verða okk-
um send mega vit ullir sum
ein, fylgja hoðunum, fylgja tinga-
luossinum. Hesin tingakrossur
sum nú er borin úr Tjørnuvík
lil Havnar fyri at vísa hvussu
skjótl slík hoð kundu verða
borin fram, hevur eisini eini
onnur boð til okkara: Tað er
-ungdómur, ið hetta hevur gjørt,
og tað er ungdómurin, ið land
skal hyggja og land skal verja.
Tað vóru uiigir menn, ið á
Maratonfløtuni vardu Grikka-
land og rólcu Persarnar á sjógv.
Ungur var hann, sum tá rann
hesa gitnu maratonrenning við
sigursboðum lil Athen.
Vil tnkku tykkum, skótum,
fyri hesa renning. og Tímanum
sum fekk hana í lag. Her havu
lit verið á odđa, og verió tit so
í komandi dogum, tá ið renn-
ingin fer al liava víðari og størri
mál enn at renna úr Tjørnuvík
og til Iiavnar. Hetta eigur ung-
dómurin at hava Muiga, liann'
skal verða á odda, hann skal
halda merkið ’høglogflyta-tinga-
luossin millum manna, so at
tá ið áslendur, eilt lið av stæld-
um raonnum kann slanda og
v’erja virkisgarðin, bæði grund
útjaðarar. Hugsió um fostur-
landið, og slái ring um tað.
Føroyum allt.
Leingi livi Føroya skótar!
Kl. 9 skírhóskvøld komu so
saman allir skólarnir, sum nú
vóru aftur komnir til Havnar,
og gingu teir í skrúðgóngu við
musikki gjøgnum býin og steðg-
aóu í skúlagarðinum. Her spældi
musikkurin og H. A. Djurhuus
lielt eina stulta røðu v7ið lov-
orðum lil Skótalið Sigmund
Brestissonar og Rovaraskótanna,
samstundis sum hann eggjaði
ungfólkið til áræði. Síðan bað
hann umboðsmann Tímans,
sum hevói verið í ;Tjørnuvík,
geva eina frágreiðing frá ferðini
og lók heshv nakaó soleiðis til
orða :
Árla á morgni mikudagin fór
vió «Dúgvuni» hitt fyrsta liðið
av skótum, sum geia skulđu
manngarð suður eflir Streym-
oynni fyri at handa ein tinga-
ki’oss úr Tjørnuvík til Havnai’.
Sama.n vió teimum fór ein
umboðsmaður fyri Tíman, og
hevði hann við sær tingakrossin.
Hesir skulðu renna úrTjørnu-
vík til Hvalvíkar. Næsta lióið
skuldi hava slrekkið Hvalvík-
Kollafjøið, og fóru teir miku-
kvøldió norður til hvalastøðina
vió Áir.
Triðja liðið skuldi fara til
Kollafjarðar skírhósmoi-gun vió
doktarabátinum. Hetta varð or-
søkin lil slørstu spenningina í
allari fyritøkuni, tí lað vísli seg,
at báturin kundi ikki fara av-
slað úr Havn til ásetlu tíðina,
og av hesum 'var tað ivasamt,
um triðja liðið kundi koma fram
í rættari tíð. Miðstøðin í Havn
ringdi tí nakrar fáar minuttir
áðrenn fráfaringarlíðina kl. 11
lil umboðsmannin í Tjørnuvík,
at hann sknldi ikki senda kross-
in, men umboðsmaðurin gjørdi
ikki, sum liann varð biðin og
var fyrst gongd lcomin ábarikld
lil at steðga.
Tað var eisini í efslu stund,
at doklarabálurin kom til Kolla-
fjarðai-, lí í sornu løtu, sum
hann legði at landi, kom tann
rennarin,sum skuldi bera krossin
lil Kollafjarðar, un.dan á Kjal-
nesi.
Bilur stóð fyri bátinum og
skótarnir hálvdu seg beinleiðis
upp í hann, og so varð koyrt
av grimd fyri at fáa teir á tey
'sløðini, har teir sknldu slanda.
Úrslitini millum bygdirnar
vóru hesi: 1. Tjørnuvík. 11.00.00 Tíð úr Tjørnuvik
2. Vík 11.25.40 0.25.40
3. Langasandur 11.52,10 0.52.10
4. Nesvík 12.09.10 1.09.40
5. Hvalvík 12.33.00 1.33.00
(5. Hósvík 13.23.04 2.23.04
7. Oyrareingir 14.10.00 3.10.00
8. Ilórisgøta 14.33.00 3.33.00
9. Ivleinsvarði 15.32.10 4.32.10
10. Vaglið 15.45.32 4.45.32
Ikki kom henda fei’ðin al enda,
ultan at fleslu av rennarunum
vóru fyri ymsum hendingum.
Eitt nú tann, sum í tí viðfangi,
hann skuldi rætta krossin til
næsta mannin, gleið í einum
runudýki, og áðrenn hann kom
aftur á føtur rópli lil hin: Ring
224 (Tað va r mióstøðin í Havn).
Sum hugsast kann varð tele-
fonin nógv nýtt henda dag, og
tað skal vera víst og satt at hon
virkaði væl, lí ongatíð nýtlisl at
bíða meir enn tríggjar minuttii-,
sjálvl úr Tjørnuvík til Hávnnr.
Annars vóru skótarnir í allar.
besta býri bæði á út- og heim-
ferð, sjálvt um teir hvør í sínum
lagi høvdu verið pøslir og blá-
sprongdir — ja, næslan duttu
Tórur Merkismaður
Týtt eftir PliR SIVLK
Ilitlust á slagvøllum, búnar til stríð
hin gunila og henda nýborna tíð,
tað, ið skuldi vaksa niót tí, ið skuldi
svinnd,
tuð, ið skuldi lúta mót tí, ið skuldi
vinna.
J)rógu teir hrandin i sonni stund
Ólnvur kongur og hann, Tóri Hund,
og lrerró]) tey dundu og liamrarnir
kluvu, 1
og spjótini sungu og ørvarnir flugu.
Men so er tað sagt, at Tóri tað var,
sum mei-ki lians, Olavs kongs, bar.
Eitt-oyradl
Nú er prístalseitloyrað lógfesl
av-nýggjury, og skal tað virkn
be’inan vegin, meðan kunngerð
nr. 8, ið ikki helt, tá ið hon vnró
roynd við valdgerðardómin, er
burturtikin. Prís-og lønsleðging-
arlógjn virkar framvegis óbroylt.
Samuelsen(!):
Tá ið nú lógin virkar, er lað
at. vóna, al oró A.Sannielsens áf
tingi verða gjørd til skammar.
Hann segði um afbeiðsmenni-
nar: »Teir korna kanska ul banna
fyri kroppinum á okkum.«
Rættimj.
I seinasta blað stóð, at l'øroya
Arbeiðaiafelag baó Havnar Ar-
beiðsmannafelag halda fram vió
streikuni, men helta var ikki so
— tvørturímóti: H. A. varó rátt
lil ikki at leggja niður arbeiði.
um koll, tá ió teir liandaóu
tingakrossin lil næsta mann. Og
allir, sum vóru við í ferðini vóru
samdir um, at á øllum plássum
teir komu framvið ellasteðgaóu
í, hvørki vantaði blíðskapur ella
beihasemi.
Tá ið henda frágreiðing var
givin, býtli H. A. Djurhuus Tím-
ans vegna út prógv til hvønn
einstakan rennara. Idðini skuldu
fáa livørl sítt leknaða prógvið
seinni.
Aftan á hetla bar hovuðs-
maðurS. S. B.s iiðanna tøkk til
Tímans, sum hevði fyrireikað
renningina og til H.A.Djurhuus
fyri hansara góðu oró lil teirra.
Teir róptu nú skótaróp sítt, og
Djurhuus takkaði Tímans og
egna vegna.
Musikkurin spældi nú §ilt
sindur ogseinast tjóðsongin,sum
mannfjøldin, ið saman komin
var, sang við. ^
Ur skúlagarðinum gingu skót-
arnir einaferð enn gjøgnum
býin og endaðu niðri á Bryggju-
bakka, haðani livør fór iil sílt.
Kappgitingin.
Urslitið av kappgitingini verður
kunngjørt í næstu nr. av Tíma-
num av tí at poslur er ikki
komin frá øllum bygdum enn.
Og lienda merkisnxann, Tóra, teir
minnast
soleinf'i sum norskir merkisinenn
linnast.
Tá Tóri hann kcndi, hann banasár
fekkj
sum fram lxann í stríðnum við merki-
num gekk,
so hart í vøllin liann stongina rendi,
og særdurtil ólívs tiljarðarseg hendi.
Og søgan gamla hon sigur, at tó
al Tóri varð feldur merkið tað
stóð.
Og soleiðis nxugu merkismennvgera
skal merkið framgongd i Noreg bera.
Maður kann lúta, men merkið tað má
í Noregs jorð Sum á vígvøllum stá.
Tí tað kann av sonnum stórt verða
kallað,
al merkið tað stendur, um menninir
falla.
Konufðlkafrakkar _________l..i __
& heildsølu
JÁKUP JENSEN
■ TLF. 439.
Til 25. april