Brautin - 06.07.1928, Blaðsíða 4

4
BRAUTI N
ÚRVAL
af fata- og frakkaefnum tilleggi til fata
ásamt allri smávöru.
Alt á sama stað.
GUÐMUNDUR B. VIKAR.
LAUQAVEG 21.
Versl. ,,Baldursbrá“
Skólavörðustíg 4. Sími 1212.
Kaffikönnur kr. 2,65.
Katlar kr. 4,55.
Pottar kr. 2,25.
Þvottabalar kr. 3,95.
Þvottabretti kr. 2,95.
Vatnsfötur — 2,00.
Kaupið eidhúsáhöld hjá mér.
Sigurður Kjartansson,
Laugaveg 20 B. , Simi 830.
Hefir allskonar útsaums og
baldýringaefni, einnig allt til upp-
hluta o. m. íl. — Sent gegn eftir-
kröfu um alt land. Fyrsta flokks
vörur. Sanngjarnt verð. Fljót og
góð afgreiðsla.
Húsgagnaverslun
Kristjáns Siggeirssonar
Laugaveg 13
hefir á v a 1 t fyrirliggjandi
vönduð og smekkleg hús-
gögn. Spyrjist fyrir um verð.
Sendum gegn p ó s t k r ö f u
hvert á land sem óskað er.
Virðingarfylst
Kristján Siggeirsson.
Brunatryggingar
sími 254.
Sjóvátryggingar
sími 542.
□
□
□
E3
E3
E3
□
□
□
Miðstöðvartæki
af ýmsum gerðum. Tökum að oss uppsetningu
þeirra í tímavinnu eða samningsvinnu.
J. Þorláksson & Norðmann.
Reykjavík.
ES
E3
Engin hætta.
Hann: Æ, yndið mitt, þar
seni þú hefir íofað að verða
konan mín, þá skulum við ekki
láta tilhugalífið verða alt of
langt.
Hún: Nei, kæri vinur, ég hefi
altaf verið stutt trúlofuð í einu.
Prentsmiðjan Gutenberg.
2
þ\i að sorgarbúningurinn var orðinn slitinn og gamall, og
engin vanþörf á að skifta um. En frú Gripenstam hafði auð-
sæilega hvorki ráð á, né tíma til að breyta um búning, Sorg-
arslæðan og leggingarnar urðu að duga, meðan þær gátu
hangið saman; hún hafði annað að iðja, en að hugsa um
skrautið. Til allrar hamingju var yfirbragð hennar og fas
þann veg, að klæðnaðurinn gleymdist, og ekkert tekið eftir
því, sem, ef til vill, hefði mátt telja galla. Andlitsdrætt-
irnir og framkoina hennar öll bar vott um meðfædda, lát-
lausa prúðniensku, er henti til þess, að hún væri af góðu
bergi brotin og vel mentuð; en sálargöfgin og sjálfsgleymsk-
an, sem skein út úr hverjum andlitsdrætti, var þó það, er
gerði hana einkum aðlaðandi.
Þarna sat hún í þungum hugsunum með bréfið. Marg-
sinnis var hún búin að lesa það. í þetta skiftið lét hún eink-
um augun hvarfla að heimilisfanginu, er prentað var efst á
bréfsefninu, því að það heimilisfang vakti henni beiskju,
ekki síður en efni bréfsins sjálfs.
Fallsta-námum.
Torpa.
Þetta var heimilisfangið.
Hversu oft hafði hún ekki séð þetta kunna heimilisfang
á bréfum til hennar sjálfrar síðustu tuttugu árin. Og nú
hafði hún fengið bréf frá sama staðnum, og varð að beina
svari sínu þangað aftur.
Erfitt mundi verða að skrifa það svar, og miklar sjálfs-
afneitun mundi þurfa til að rita rólegri hendi utan á bréf-
íð nafnið: Anton Gissler.

Þegar hún hugsaði til þess manns, flaug sár stingur gegn-
um sál hennar, og hún háði þunga baráttu við sjálfa sig.
Þegar hún nú sat þarna með bréf Gisslers í höndum sér,
fór hún að ryfja upp fyrir sér liðna ævibraut sina og eigin-
manns síns, og jafnfraint öll þau árin, siðan Anton Gissler
greip inn í lifsstarf þeirra fyrsta sinni.
Hún mintist þess, hversu maður hennar, majór Otto Grip-
enstam hafði á erfiðum tíinum leitað ráða Gisslers og skýrt
fyrir honum, hversu öllum atvinnurekstri sínum væri kom-
ið. Gissler hafði þá ráðið honum til að ná sér í hærri vexti
af peningum sinum, og jafnframt boðist til að hjálpa hon-
um til þess með því að selja majórnum í hendur hlutabréf
nokkur, er gæfu í aðra hönd drjúgum hærri vexti, en Gissler
reiknaði sér sjálfur; aftur i móti skyldi Gissler fá hludeild í
Fallsta-námum.
Gat vinur sýnt af sér meiri óeigingirni? Majórinn og
kona hans komust mjög við, og voru á báðum áttum um,
hvort þau ættu að nota sér slíkt göfuglyndi.
— Mig langar nú til að hjálpa þér, svaraði Gissler, og
vildi ekki heyra neitt þakklæli nefnt á nafn.
Eitt einasta skifti fékk majórinn háu vextina af nýju
hlutabréfunum sínum, áður en hlulafélagið mikla valt um
koll og hlutabréf hans um leið einkis virði.
Ekki kom majórnum og konu hans til hugar, að Gissler
hefði, á þeim tíma er hann fékk þeim í hendur hlutabréfin,
séð fyrir, að líkindi væru til að félagið félli um koll, og ætlað
sér að hjarga fé sínu í tæka tíð, undir því yfirskyni að hann
væri að hjálpa þeim. Þau voru alsannfærð um, að það væri