Brautin - 17.08.1928, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
Enskar húfur!
Afarfjölbreytt úrval
nýkomið.
Yeiðarfæraversl. Geysir.

•)
)
Silkisokkar. |
»)
Allar mögulegar teg- ^
undir. — Fallegir litir ^
frá 1,75—6,85 parið. ^
)
W M finnar, $
Laugaveg. ^
)
)
ekki. — Karlmenn sögðu oft,
meðan deilt var um réttindi
kvenna, að guð væri ekki kvenn-
réttindasinnaður, svo bindandi,
sem hann hefði gert kjör þeirra.
En hvílík dýrmæt réttindi eru
það 'fekki einmitt, að konur geta
ekki svarið fyrir afkvæmi sín.
Það virðist aukast hröðum fet-
nm, að karlmenn skammist sín
fyrir að vera feður. Og hefir á
það verið bent af ættfræðingum,
að ef svona héldi áfram,. yrði
upp að taka, að kenna börnin
eingöngu við roæður sínar. Það
Þegar þér kaupið
kex eða kökur
þá munið að taka fram, að það
sé íslensk framleiðsla.
Brunatryggingar
sími 254.
Sjóvátryggingar
sími 542.
komi til að líta þannig út á is-
lensku, að Jón Valgerðarson og
In nis kór
úr LEÐRI með BROMSÓLA
eru ódýrástir og besíir í
SkóversluDinni Laugayeg 25
Eiríkur Leifsson.
Margrét Júlíönudóttir hefðu tek-
ið sér far með Flugunni til ísa-
fjarðar. Flugstjóri Vernharður
Elisabetarson o. s. frv.
Yrði að þessu horfið eða kom-
ist þetta i framkvæmd, verða
konur einráðar yfir börnum sín-
um. Kavhnenn hefðu þá mist,
að maklegleikum, alveg at fram-
tiðinni, og lent fyrir eigin til-
Kvennafræðarinn
(4. útgáfa endurskoðuð og aukin)
er bók sem allar konur, er gleðja
vilja manninn sinn með góðum
mat og vel tilbúnum, þurfa að eiga.
Fæst í Bankastræti 3. — Sími 402.
Bókaverslun
Sigurðar Kristjánssonar.
Hitaflöskur
ágætar, nýkomnar.
Veiöarfæraversl Geysir.
verknað, að hurðarbaki tii-
verunnar. Enginn æskumaður
né ung stúlka færu þá lengur
eftir þeirra fööurlegu ráðum. —
Karlmenn gætu þá yfirvegað,
hvort drýgra reyndist á metun-
um, skömmin að vera faðir eða
föðurgleðin. J. J.
Glepsur.
»Vertu fyrri til að sýna vina-
hót, og teldu það enga minkun,
eigi það upptök sin í einlægu
vinarþeli. Vertu fyrri til að gera
greiða, fyrri til að heilsa, fyrrl
til að brosa, tak fyr til máls,
vertu fyrri til að gefa, og —
sé þess þörf — fyrri til að fyrir-
gefa og fyrri til að gleyma«.
Jarvis A. Wood.
Prentsmiðjan Gutenberg.
26
— Bíddu uú viö, mamina, gatl Cecilia við, án þess a8
hir8a um átötur mó8ur sinnar. I>a8 ert pú sem svarar
bréfinu.
— AuðvitaS.
—• Segðu þá já fyrir okkur öll þrjú. Láttu Vilhelm ekk-
ert vita um, að þú hafir þegið boðið fyrir hann, en teldu
honum trú um, að þú græðir svo mikið á stúlkunuin, sem
þú hefir í fæði og á vist, að þú getir sjálf hjálpað honum.
— Hvaða bull ertu að fara með, Cecilía!
— Það er ekkerl bull. Væri það ekki hreinasta vitleysa af
okkur, jafn sárfátæk sem við erum, að slá hendinni móti svo
miklu fé, eingöngu vegna þess, að Vilhelm þóknast að berja
höfðinu við steininn. Ef þú ert hrædd um, að Vilhelm fari
að gruna eitthvað sakir þess að honum þyki hjálpin frá þér
óeðlilega mikil, þá láttu inig hafa nokkuð af henni, ef þú
vilt ekki hirða mismuninn sjálf.
— Dettur þér eitt augnablik í hug, að mér muni koma tiJ
hugar, að fara þannig undir fötin við Vilhelm?
— Já, því ekki það? Úr því hann er slíkur bjáni, á hann
fyllilega sldlið að svona sé ineð hann farið.
— Þú ert andstyggileg, Cecilía, greip Elsa inn í í gremju,
og leit reiðilega til systur sinnar.
— Hægan, óhemjan þín litla! Það er vissara, að hafa gæt-
ur á Elsu, mamma; annars afsalar hún sér líka öllu, af
tómri aðdáun fyrir Vilheim.
— Eg fer að vilja mömmu, sagði Elsa, og vafði sig með
ástaratlotum upp að móður sinni, er kysti hana, fegin því,
27
að eitt barna hennar, að minsta kosti, skildi hana i sam-
bandi við þetta viðkvæma mál.
VI.
Það var enginn hægðarleikur fyrir frú G,ripenstam að
svara Gissler forstjóra; og enn torveldara varð henni það
sakir þess, að Vilhelm hafði krafist þess, að fá að lesa bréf-
ið, áður en þaö yrði sent af stað.
Loks hafði hún, eftir margendurteknar breytingar, lokið
þvi, og nú var Vilhelm að lesa það. Hún gaf gætur að svip
hans, og sá, að hann var ekki ánægður.
Þegar hann hafði lesið bréfið, lagði hann það fyrir fram-
an hana á skrifborðið og studdi fingri á þann kaflann, er
ræddi um neitun hans.
— Þú tekur þarna fram, að þú þurfir ekki að þiggja neitt
mín vegna, þar sem ég ætla að sjá íyrir mér a annan hátl.
Það er ekki nægilega skýrt orðað.
Hann talaði hægt og stillilega, þótt honum væri afarþungt
fyrir brjósti.
— Er það þá ekki satt, sem ég hefi skrifað?
— Það er ekki allur sannleikurinn.
— Er þá ávalt þörf á, að segja hann allan?
— Eg óska þess, að þú gerir það, eins og á stendur —
þar sem um mig er að ræða.
1_____Ert það þú, eða ég, sem ræð orðalagi bréfsins?
— Það ert þú sem ritar, en það eru svör okkar, sem þú
flytur honum. Og ég kret'st þess, að þú flytjír skýrara svar
frá raér.