Brautin - 28.09.1928, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
Grammófónplötur.
Sigurður Skagfeld hefir nýlega sungið inn: Sólskins-
skúrinn, Biðilsdans, í skóginum, Nú lokar munni rósin
rjóð, í djúpið mig langar, Gissur ríður góðum fáki, Gígjan,
Bí, bí og blaka, Þess bera menn sár.
Hljóðfæraverslun. Katrín Viðar.
Lækjargötu 2.
mmi
q d;q d;q d;q d;q d;q d
oqTdqJd q?d qtd q?d q
Afmælis
Fermingar
Brúðar
]óla
Vina
8
:|jons Föroarsoi
! >0000000000000
URVALIÐ MEST
VERÐIÐ LÆGST
Verslun
Jóns Hrðarsonar.
bein áhrif á meðferð og fram-
gang heizta stórmála þjóðar-
innar, og meðferð á miljóna
fjárveitingam hins opinbera.
Það er ákveðinn vilji Braut-
arinnar að berjast fyrir jafnrétti
kvenna ekki á pappirnum, held-
ur i raun og veru, og til þess
vill hún fá allar konur i lið
með sér, hvaða flokki, sem þær
annars tilheyra.
En það fæst aðeins með því
að konum sé lögtrygð jöfn völd
og karlmönnum í opinberum
málum.
Það er viðurkent af öllum,
að Alþingi eigi að vera vörður
réttlætisins. En hvernig . getur
það verið vörður réttlætisins ef
það byggir fyrirkomulag sitt á
ranglæli og misrétti, þar, sem
það að nafninu viðurkenuir
jafnan rétt allra til kosninga,
en falsar svo visvitandi þetta
ákvæði, með því að þola kjör-
dæmaskipun, sem beitir suma
kjósendur óþolandi ranglæti og
hindrar gersamlega réttláta að-
stöðu kvenna, sem vegna lang-
varandi kúgunar og ráðrikis
karlmanna, er að mestu varnað
að neyta réttar sins sem skyldi?
Nei, hér verður að taka fast
og einarðlega í taumana.
Allar islenskar konnr, eldri
sem yngri, munu sameina sig
i baráttunni gegn ranglæti og
oíbeldi.
Þær munu sameina sig undir
kjörorðinn: Vér konur viljum
engar hornrekur vera á löggjaf-
arsamkomu þjóðar vorrar.
Pundur
um
járnbrautarmálid.
22. þ. m. var fundur haldinn
um járnbrautarmálið i alþing-
ishúsinu. Mættir voru á fundin-
um allflestir þeirra, er nefndir
voru i fundarboðinu í Timanum.
Dómsmálaráðh., Jónas Jóns-
son, hóf umræðurnar með þvi
að endurtaka að mestu grein
um járnbrautarmálið, er hann
hafði skrifað i Tímann 30. júni
s. 1. Viðurkendi hann hina
brýnu nauðsyn á því, að járn-
braut yrði lögð frá Rvík austur
að Ölfusárbrú. Kvað hann járn-
brautarmálið hafa verið að
flækjast milli pólitiskra þing-
flokka öðru hvoru í rúm 30 ár,
eða síðan dr. Valfýr Guðmunds-
son fyrstur manna hafði borið
fram frumvarp um járnbraut
hér á landi 1894. Þó myndi á-
huginn fyrir þessu þjóðþrifa-
máli ekki meiri en svo enn þá,
að full þörf væri að vekja hann
og glæða. Áleit að með þvi, að
athugasamir framkvæmdamenn
i þeim bygðarlögum, sem mest-
an hag kæmu til að hafa af
járnbraut, svo sem Reykjavík,
Hafnarfjörður, Árnes- og Rang-
árvallasýslur, leituðu fyrir sér
um fjársöfnun, er samsvaraði
að upphæð eins árs útsvörum
Reykjavfkur, Hafnarfjarðar og
austur sýslanna beggja, og gefin
væru út i forgangs hlutabréfum.
Óg myndi með þvi meiri áhugi
verða vakinn til endanlegra
framkvæmda járnbrautarmáls-
ins.
Jón Þorláksson fyrverandi
ráðherra talaði næst og kvaðst
hafa komið á þennan fund, þó
hann hefði ekki fengið skriflegt
fundarboð. Tímann læsi hann
ekki. En myndi sækja hvern
opinberan fund um járnbrautar-
málið, ef hann gæti. Leit hann
svo á, að hlutafjársöfnun i þessu
máli kæmi að litlum notum.
Lýsti hann því yfir að hann
myndi hiklaust fylgja núverandi
landstjórn i járnbrautarmálinu,
ef hún vildi leysa úr því á skyn-
samlegan og heppilegan hátt.
Þá tók til máls bæjarfógetinn
í Hafnarfirði, Magnús Jónsson.
Kvaðst hann vera þakklátur fyrir
að sér hefði verið boðið á þenn-
an fund, og áleit að umræðu-
fundir um járnbrautarmálið
væru nauðsynlegir. Jón Bald-
vinsson alþingismaður kvaðst
eindregið vera fylgjandi járn-
braut austur með rfkisrekstri.
En þótti ekki blása byrlega fyrir
málinu á alþingi, þar sem jafn-
vel þingmenn Gullbringu- og
Kjósarsýslu mundu vera því
andstæðir. Ólafur Thors upp-
lýsti, að þessi ummæli Jóns
Baldvinssonar væru hvað sig
snerti bygð á því, að hann hefði
fyrir nokkrum árum látið opin-
berlega f ljósi, að hann teldi
bilveg og bflferðir heppilegri en
járnbraut. Nú væri skoðun sín
breytt fyrir upplýsingar sem
hann hefði aflað sér siöan, og
teldi hann nú járnbraut einu
fullnægjandi samgöngubólina
milli Reykjavfkur og Suður-
lands sveitanna, sem ekki yrði
komist af án.
Jörundur Brynjólfsson, al-
þingismaður Árnesinga, kvaðst
jafnan hafa verið eindregið fylgj-
andi járnbraut austur, og nú i
sumar hefði hann enn betur
styrkst i nauðsyn þess. Skóla-
bróðir sinn, búsettur erlendis,
gjörathugull maður, hefði heim-
sótt sig og sagt, að mesta fram-
farasporið fyrir fslensku þjóðina
og öruggasta leiðin til velmeg-
unar yrði það, að meginþorri
íslendinga flyttu á suðurlands-
undirlendið, ræktuðu það með
nýtýsku vélum og byggju þar
að nútfma hætti. En þá þyrftu
samgöngurnar að vera öruggari
við umheiminn, járnbraut að
koma frá Reykjavfk austur. —
Einar Jónsson, alþingismaður
frá Geldingalæk, kvaðst vera
lengst að rekinn á þennan fund.
En hann teldi ekki eftir þessa
ferð frá heimilisönnum um rétt-
irnar né hvað annað er hann
gæti i té Iátið, til að flýta fyrir
heppilegri úrlausn járnbrautar-
málsins. Fagnaði hann því,
að konur í Reykjavík lofuðu
járnbrautarmálinu fylgi sinu í
vikublaði, sem þær nú væru
farnar að gefa út. Og myndi
það sannast, að þetta yrði mál-
inu hinn mesti styrkur. Magnús
Jónsson, alþingismaður, kvaöst
hafa ásamt Jörundi Brynjólfs-
syni borið fram á alþingi 1926
frumvarp um rfkisrekstur á
járnbraut. Kvað álit sitt á þessu
máli óbreytt. Járnbraut væri
ekki annað en þjóðvegur, og
þjóðvegir hefðu aldrei verið
lagðir með hlutafjársöfnun. —
Þingmenn Árness- og Rangár-
vallasýslu hefðu á sfðasta þingi
greitt atkvæði með byggingu
nýs strandferðaskips, þó þeirra
kjördæmi hefðu engan hag af
þeim samgöngubótum. Nú mælti
öll sanngirni með þvi, að þing-
menn úr þeim kjördæmum, sem
eingöngu hefðu hag af strand-
ferðunum greiddu atkvæði með
því, að þessar sýslur fengju
járnbraut, þvf það væri sú eina
BRAUTIN |
kemur út á föstudögum. —
Mánaðargjald fyrir fasta á-
skrifendur er 60 aura; einstök
blöð kosta 15 aura.
Afgreiðsla blaðsins er í húsi
K. F. U. M. Opin kl. 4—7 dagl.
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaai
IMT* Kaupenduv Brautar-
arinnar, sem hafa bústaða-
skifti, eru vinsamlega beðnir
að láta afgreiðslu blaðsins
vita um það.
samgöngubót, er gæti komið
þar að fullum notum. Magnús
Torfason, sýslumaður Árnesinga
var fundarstjóri, talaði hann að
lokum um, að nú væri byrjað
á byggingu mjólkurbús nálægt
Ölfusárbrú og f ráði væri að
byggja einnig mjög bráðlega ann-
að mjólkurbú á Reykjum f ölf-
usi. Kvað hann þess myndi
ekki langt að bíða, að járn-
braut yrði meiri lífsnauðsyn
fyrir Reykjavík en austur sýsl-
urnar.
Umræðurnar fóru friðsamlega
fram, og béldu ræðumenn sér
óvenjuvel við málefnið. Að
dómsmálaráðherra undanskild-
um taldi enginn ræðumanna
hlutafjársöfnun heppilega leið.
Þó lýstu þingmenn Árnes- og
Rangárvallasýslu því yflr, að
þeir teldu liklegt að hægt yrði
að safna forgangshlutum, sem
svaraði til eins árs útsvörum i
þeim sýslum, ef það upplýstist
að það gæti á nokkurn hátt
flýtt fyrir heppilegri úrlausn
málsins.
Fréttir.
Ðánarminning. Kristfn
Sigurðardóttir kaupkona andað-
ist 22. þ. m. á heimili sfnu
Laugaveg 20, hún var 76 ára.
Kristin heitin fékst lengi fram-
anaf æfinni við kjólasaum, og
þótti mjög smekkleg og vand-
virk. Enda einkendi prúðmenska
og samviskusemi alt hennar
æfistarf. Hún ól upp Ingvar
Sigurðsson, bókhaldara, sem er
giftur Mörtu Einarsdóttir, rit-
stjóra Brautarinnar.
Jórunn Sighvatsdóttir ekkja
Þorvaldar Björnssonar lögreglu-
þjóns andaðis 20 þ. m. eftir
langa legu, hún var frfð sfnum
og sæmdarkona f hvfvetna.
Heimili hennar sfðustu missirin
var á Uppsölum hjá frændkonu
manns hennar, frökin Hólmfriði
Rósenkrans, sem annaðist hana
í hennar löngu og ströngu bana-