Brautin - 08.02.1929, Blaðsíða 4

4
BR AUTIN
n
y
Tilkynning.
Afgreiðsla Brautarinnar er flutt
á Lokastíg 19 uppi. Sími 1385.
Afgreiðslan er opin daglega frá
kl. 5—7 e. m. Ef vanskil verða
á blaðinu eru menn vinsamlega
beðnir að hringja á þeim tíma.

Austanbændur eru nú farnir
að þekkja þessa bílapilta og
loftglópa og samgöngubóta-
áhuga þeirra. Þeir vita nú orð-
ið hvað „ekta“ hann er.
Þeir vita, að hann er ekkert
annað en fals og svik, fram-
borinn í þcim eina tilgangi að
að spilla fyrir því að Island
verði aðnjótandi blessunar
voldugasta samgöngutækis á
landi, sem veröldin enn þelckir.
Austanbændur eru engin
börn. Þeir láta ekki flekast af
falsi og prettum. Þeir vita að
ef járnbrautin hefði náð fram
að ganga, þegar-Björn gamli og
hans fylgifiskar börðust eins og
ljón gegn lagningu brautarinn-
ar fyrir mörgum árum síðan, þá
væru nú blómlegar framfarir á
öllum sviðum austan fjalls, í
stað örðugleika og fátæktar.
Nú vill þessi sami afturhalds-
maður spilla samgöngubótamál-
um þeirra á ný og fær til liðs
við sig rætnustu níðskrifara,
sem hlakka yfir vesaldómi
austansveitanna, sem þeir og
þeirra líkar hafa hvað mest
hjálpað til að skapa, með því
að spilla af öllum mætti fyrir
öllum helstu framfaramálum
austanbænda.
Járnbrautaráhugi hænda aust-
an fjalls hefir stöðugt vaxið, og
nú skjálfa allir framfaraféndur,
því ekkert er eins voldugt og
trúin á sigur framfaranna. Og
það er hún sem gripið hefir
austanbændur vora. Og vel sé
þeim fyrir það.
Fréttir.
Karlakór Reykjavíkur
hefir ákveðið að halda sam-
söng í dag, að öllu forfalla-
lausu. Mun það öllum söng-
elskum mönnum tilhlökkun að
fá að heyra þennan ágæta kór
syngja.
Ræktunaráhugi austanbænda
er stöðugt að aukast. Nýlega
var ráðgert á búnaðarfélags-
fundi sem haldinn var í Ölfusi,
að hefja ræktun á næstunni,
um 100 dagsláttur.
Þegar austanbændur fara af
stað með aðra eins stórræktun,
hvað mun þá síðar verða, þeg-
ar fullkomnasta samöngubótin
er fengin austur. Og svo er níð-
bæklingurinn að tala um að
ekkert sé til að flytja. — Ekki
er öll heimskan eins.
Hressingarhæli að Rcykjum i
Ölfusi.
Berklaveiki er, sem kunnugt
er, einn af slcæðustu sjúkdóm-
um vorum. Vér verðum að gera
það, sem oss er mögulegt til að
vinna hug á honum. Kunnugir
menn segja, að hveragufa úr
Reykjahverum hafi reynst
berklasjúkum mönnum góð
heilsubót. Væri ekki rétt að
heilbrigðisstjórn vor léti rann-
saka, hvort ekki væri mögulegt
að láta reisa hressingarskálá
fyrir berklaveikt fólk að Reykj-
um í Ölfusi. Við megum engu
tækifæri sleppa, sein nokkra von
gefur um lækningu berkla-
veikra manna. Reynuin að koma
upp litlu hressingarhæli fyrir
berklaveikt og gigtveikt fólk
að Reykjum í Ölfusi. Sýni
reynslan góðan árangur er auð-
velt að fá samskot til aukning-
ar hælinu. — Tilraunin kostar
lítið. Árangur segir hvort á-
framhald eigi að verða eða
ekki.
Enn hefir stjórnin ckkert gert
til þess að reyna að koma á
sættum milli sjómanna á tog-
urum .og útgerðarmanna.
Mun slíkt framferði víst eins-
dæmi, að þeir menn, sem þjóð-
in ber það traust til, að fela
æðstu völd í landinu og gæta
þjóðarhags í hvívetna, skuli
vera svo gjörsamlega áhuga-
Iausir uin skjót úrslit jafn þýð-
ingarmikils máls og verkfall
þetta er.
Mun þessi framkoina stjórn-
arinnar vera henni til litils
sóma og mælist hvervetna illa
fyrir.
Nú vill Brautin enn skora á
stjórnina að gera skyldu sína.
Þeir, sem eftir miklum völd-
uin sækjast, eiga að reyna að
sýna það í verkinu, að þeir séu
þeim starfa vaxnir, sem þeir
hafa ólmir viljað taka að sér.
Þjóðin hefir trúað þeim fyrir
miklu, nú eiga þeir að sýna,
að þeir verðskuldi þá tiltrú.
Prentsmiðjan Gutenherg.
118
— Hvaða köllun í lífinu er það, sem ekki þykir of vanda-
söm þeim, er af fullri alvöru'tekst hana á hendur?
Vera svaraði ekki, en mikið langaði hana til, að frú
Gripenstam segði eitthvað meira við sig.
— Sonur minn segir, að vel geti komið til mála að hafa
kaffisamsæti hérna í sjúkrahúsinu. Mundi systir Vera vilja
vera mér hjálpleg með það í þessari deild?
— Ó, hvað það væri gaman, mælti Vera, og barnsleg gleð-
in skein út úr bláu augunum hennar.
— Hvenær mundi þetta henta best?
— Frá kl. 3 til 5 hvern dag, er vera skal.
—• En væru nú einhverjir mjög sjúkir í salnum, væri það
líklega frágangssök?
— Auðvitað er heppilegast, að engir sjúklinganna væru
mjög illa haldnir. En slíkt verður aldrei vitað fyrirfram,
með því að slys og meiðsl geta að höndum borið er minst
varir. En hinir sjúklingarnir verða þó að fá sína næringu,
og ekki gera þeir þeim, er þyngra eru haldnir, ineira ónæði,
þótt þeir drekki kaffisopa í stað mjólkursopans, er þeir
eru vanir að fá síðdegis, mælti Vera glaðlega.
Frú Gripenstam brosti við.
— Mundi þetta geta orðið næsta fimtudag?
— Já, ekki veit jeg betur. En hvað karlmennirnir verða
glaðir!
Þegar Vilhehn sá móður sína og Veru koma út úr dag-
stofunni, gekk hann móti þeim og fylgdist síðan með þeim,
en Vera sýndi frú Gripenstam deildina. Loks lauk hún upp
dyrunum að eigin herbergi sínu.
119
— Eg hélt frú Gripenstam liefði gaman af að sjá, hvernig
6r umhorfs lijá okkur hjúkrunarkonunum.
— En hvað hér er loftgott, bjart og viðfeldið!
Frú Griþenstam litaðist um í herberginu, sem var lítið,
en snoturt og vel um gengið, en mest fanst henni til alls
þess, er henni virtist vera í náinni santhljóðan við persónu
íbúandans.
Þær ræddust við þarna inni um daginn og veginn, eins og
í dagstofunni, í þeim aðaltilgangi, að heyra raddhreim hvor
annarar og vera í návist hvor annarar; kvöddust síðan með
fimtudaginn í huga.
Báðaj, festu hugann á fimtudeginum, því báðum fanst
nauðsyn á að hittast þá aftur.
— Hún er óvenjulega elskuleg og ljúf, mælti frú Gripen-
stain í hrifningu, þegar hún og Vilhelm voru komin aftur
út á ganginn.
— Eg vissi þér mundi litast svo, og hafði ekki fleiri orð
um.
— En hún er svo veikluleg, bætti frú Gripenstam við
áhyggjufull.
Vilhelm brá við þessi orð, og það var eins og honum lægi
einkennilega mikið á að gera lienni skiljanlegt, að þetta væri
engin furða, þar sem hún hefði alveg nýlega verið sjúk.
— Hvað gekk þá að henni, blessuninni litlu?
— Blóðeitrun, er- nálega hafði valdið henni handleggs-
missis.
— Hvað er þetta!
— Það var eg, sem rispaði hana með hnífnum, meðan