Brautin - 24.05.1929, Blaðsíða 3

BRAUTIN
3
#'
Nýkomið.
Með e.s. Gullfoss fengum við
mikið úrval af allskonar vefn-
aðarvörum. — Þar á meðal:
Lífstykki og Corselet. Sum-
arkjólaefni. Ullarkjólatau.
Baðsloppar.Sportsokkar,fyrir
unglinga og börn. Silkisokkar,
svartir og mislitir og m. m. fl.
I/erðið sanngjarnt eins og vant er.
Póstkröfur sendar hvert á land sem er.
Verslun
Gunnþórunnar & Co.
E imskipafélagshúsinu.
Sími 491.
En þó hann hafi mjög iðkað
þetta hvortveggja eftir að hann
fór að gefa sig að ritstörfum
og stjórnmálum, þá má hann
ekki láta þetta verða að óvið-
ráðanlegri ástriðu hjá sér.
Hann má alls ekki örvænta
um það, að hann geti losnað
við þennan ljóta kvilla, ef hann
reynir það af öllum mætti.
Hann á að byrja á þvf, að
fara til konn sinnar, og reyna
að læra hjá henni undirstöðu-
atriði almennrar kurteisi og
hvernig menn, sem vilja teljast
nokkurnveginn siðaðir, eiga að
haga orðum sínum við kven-
fólk.
En framar öllu á hann að
varast, að rita greinar sinar i
bræði, þvi þá vill oft slæðast
margt ljótt og óþverralegt með,
einkum hjá þeim, sem eru hálf-
illa innrættir að náttúrufari.
JRVéttir.
Þingsllt. Siðari hluta laug-
ardags fóru þinglausnir fram i
sameinuðu þingi. Hafði það
kvisast um bæinn nokkrum
dögum áður, að þingi ætti að
slfta fyrir hvítasunnu, en menn
trúðu því varla, því fjöldi stór-
mála biðu afgreiðslu, sem þörf
hefði verið að til atkvæða hefðu
komið, þegar á þessu þingi.
Er vafasamt hvort rétt er að
taka svo mörg mál fyrir, að
þau tefji fyrir allri afgreiðslu
aðalmálanna.
Það þing, sem nú hefir verið
háð, má telja merkilegt að því
leyti, að það hefir reynt af fremsta
megni að hjálpa til að útvega
bændastéttinni hagkvæm láns-
skilyrði.
Eiga allir flokkar þakkir skilið
fyrir að sjá og skilja hve þörf
landbúnaðarins er mikil fyrir
penÍDgalán með þeim kjörum,
sem sveitirnar geta ráðið við.
Einhuga hefir þingið fylkt sér
um þetta stórmál eins og jafnan
á að vera, þegar mikil þjóðar-
mál verða að leysast.
En ekki er nóg að búa til
lögin, nú er að reyna að koma
þeim sem fyrst í framkvæmd.
Bændurnir verða að fá lánin
sem allra fyrst. Stjórnin verður
þvi að taka nú á öllum þeim
dugnaði sem hún á, og hefja
þegar framkvæmdir til að afla
Búnaðarbankanum, svo mikils
fjár, að bændur geti tregðulaust
fengið þau lán, sem þeir þurfa.
Er hér mikið verkefni fyrir
fjármálaráðherrann nýja, og er
nú mikils um vert, að gifta fylgi
starfi haus.
176
boði, að veðrið skyldi vera þeim svo einkar hagstætt.
Þrjú ár voru liðin frá því er Vera hafði tekið að sér
sjúkrastofuna. Þessi þrjú ár hafði hún dvalið þar, og með
trúmensku og dugnaði leyst af hendi störf sín þar til nú,
er biðtíminn var á enda.
Eftir að sá timi var liðinn, er Vilhehn skyldi gegna að-
stoðarlæknisstörfum, hafði hann hafið lækningar á eigin
hönd í Stokkhólmi, og þegar orðið vel ágengt, og var það
meðfram að þakka prófessor Bornstedt, sem einmitt um
það leyti hafði látið af læknisstörfum og mælt fram með
Vilhelm við sjúklinga sína. Ýmsar skurðlækningar, er hánn
hafði gert á velþektum mönnum og tekist höfðu prýðiíega,
gerðu það að verkum, að hinn ungi handlæknir féklc orð
á sig, og áður en tyrsta ár hans sem sjálfstæðs læknis var
liðið, var fjárhag hans svo komið, að liann gat farið fram
á það við Veru, að standa nú við orð sín og verða konan
hans.
Að morgni þess dags, er liér ræðir um, hai’ði hann komið
í þorpið með næturlestinni, og stuttu eftir komu sína hafði
hann lagt leið sína til sjúkrastofunnar, þar sem Vera beið
hans, klædd látlausum hvítum kjól og með bjarta brúðar-
blæju. Þaðan fylgdust þau að beint til kirkjunnar, er var
örstuttur spölur, og létu gefa sig saman.
Vera hafði hafnað boði framkvæmdarstjórans og konu
hans um það, að mega halda brúðkaupsveisluna. Missættið
við foreldrana varpaði skugga á brúðkaup þeirra; þessvegna
létu þau lenda við hjónavígsluna sjálfa, en höfnuðu öllum
veislufagnaði.
Um þingstörfin skal annars
taka þetta fram:
Alls höíöu verið tekin til með-
ferðar 146 mál, og urðu þar af
ekki útkljáð 56. Fyrir þingið
voru lögð 31 stjórnarfrumvörp
og 85 þingmannafrumvörp eða
alls 116 frumvörp og urðu þar
af 53 að lögura. Feld voru 7
þingmannafrumvörp, öðrum 7
var vísað frá með rökstuddri
dagskrá eða til stjórnarinnar,
en 49 urðu ekki útrædd og voru
þar í 8 stjórnarfrumvörp. —
28 þingsályktunartillögur voru
bornar fram. Voru 19 þeirra
samþyktar, 1 feld; 3 visað frá
og 5 urðu ekki ræddar. 2 fyrir-
spurnir voru bornar fram, en
hvorugri var svarað.
Eins og sést af ofanrituðu, þá
hefir heill aragrúi af málum
komið fyrir þingið, og ekki við-
lit, að alt gæti komist fram.
Auk Búnaðarbankalaganna má
telja tvö merkismál, bann gegn
óhollum kjallara-ibúðum frá
kvenfulltrúanum á þingi, stór-
merkt nýmæli, og lög um verka-
mannabústaði, sem aðallega má
þakka jafnaðarmönnum.
Mun Brautin þakka hverjum
þeim, sem góð mál flytur og
stendur að þeim með einbeitni
og krafti.
Vill hún þar á engan halla,
en fara að eins eftir þvi, sem
hún telur þjóðinni gagnlegast.
Til þess höfum vér þingmenn,
að þeir sýni, að i þeim sé dug-
ur og karlmenska til góðra verka,
en ekki kveifarskapur og litil-
menska um alla hluti.
Og vænt hefði henni þótt um,
ef hún hefði gelað hrósað þeim
að einhverju fyrir framkomu
Ef vanskil verða á afgreiðslu
blaðsins til kaupenda, eru þeir
vinsamlegast beðnir að geia að-
vart strax með því að hringja i
einhvern af þeim simum sem
auglgstir eru i blaðinu, eða skrifa
til ritstjóranna.
þeirra í járnbrautarmáli austan-
bænda, en þá von elur hún enn
í brjósti, þó ólíklegt megi teljast,
að svo vaxi þingmönnum vor-
um kjarkur og höfðingsskapur
til næsta þings, að þeir þori að
reyna kraftana á að slíta sam-
göngufjöturinn af Suðurlands-
undirlendinu.
Auönuleysi austanbænda hefir
verið mikið á þessu þingi, hvað
framgang áhugamála þeirra
snertir, en hver veit nema það
kunni að snúast á annan og
betri veg á næsta þingi. Það er
til máltæki, sem segir: Þolin-
mæðin þrautir vinnur allar,
hver veit nema það geti lika
ræst á austanbændum.
Um sum óhappaverk þings-
ins, svo sem að fella launa-
bætur yfirsetukvenna, og hinn
litla visi til hækkunar á elli-
styrk fátækra gamalmenna og
svo iramvegis, skal ekki talað
um nú, en siðar tekið til yfir-
vegunar. En smánarblettur er
það á þeim, sem þar voru fremst-
ir að verki og mættu þeir gjarnan
kenna nokkurs sársauka af.
Þegar slitið var þingi var
hrópað nifalt húrra fyrir kon-
ungi, og tóku sumir þingmenn
ekki undir.
Þetta virðist óþarfa siður og
með öllu meiningarlaus. Kon-
ungs húrra-hróp eru oftast tíska
Guð hennar mömmu.
173
á honum, og dró því hans taum, hugsunarlaust og af all-
mikilli heift. Fyrst í stað reyndi hún í bréfum sínum að
telja henni hughvarf og bera sig illa, en er fram i sótti voru
bréfin l'ull af bitrum ásökunum og kvörtunum. Veru varð
það því 1 jóst, að með því að halda trúnað við Vilhelm mundi
hún ekki aðeins verða saina sem föðurlaus, heldur og móð-
urlaus, en hvorugt bifaði hót trúnaði hennar við unnustann.
Þessar sáru ástæður allar, og beisku hugsanir, er við þær
voru bundnar, urðu Veru svo óbærilegar, að hún varð að
varpa þeiin af sér, ef hún ætti ekki að kikna undir þeim, og
hún sá ekki að annað gæti bjargað sér en starfið.
Auk þess var henni orðin nauðsyn á, frá fjárhagslegu
sjónarmiði, að fá eitthvað að starfa. Faðir hennar gerði sem
sé alvöru úr hótun sinni með því að lýsa yfir þvi að hann
ætlaði sér ekki að styrkja heitmey Vilhelms Gripenstams
einum eyri. Vera átti dálitla ársfúlgu, er nam nokkurum
hundruðum króna, en hún hrökk ekki til að geta lifað af.
Og ekki i'anst henni geta komið til mála, að Vilhelm hefði
nokkurn kostnað af sér, meðan hún væri ekki orðin kona
hans, og meðan tekjur hans voru ekki meiri en þá var
komið.
Niðurstaðan varð því: slarf, umfram alt, starf.
Um sumarið hafði Vera kynst konu framkvæmdarstjóra
við allstóra verksmiðju í sókn þeirri, er næst lá heilsuhæl-
inu. í ráði var að koma upp sjúkrastofu í verkamannaþorpi
því er risið hafði upp kringum verksmiðjuna, og sk'yldi þar
skipuð hjúkrunarkona. Þegar er Vera hafði heyrt, að þetta
væri í ráði, hafði hún, hálfgert í spaugi, spurst lyrir um,