Brautin - 24.05.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
Sumardvöl:
Ef nóg þátttaka fæst tökum við börn í dvöl í sumar að
Reykholti í Biskupstungum. Þeir sem vilja biðja okkur fyrir
börn verða að tala við aðra hvora okkar fyrir 29. þessa mán.
Sigríður Magnúsdóttir,
Suðurgötu nr. 18. Sími 533. Heima kl. 10—3
Vigdís G. Ðlöndal,
Skálholtsstíg 2. Sími 888.Heimakl.l-4ogkl.7-9e.h-
Scannongs legsteinar.
Nýkomnir marmarasteinar, Granít og marmara-
plötur. Áletrað af kunnáttumönnum.
Steypum í kring um grafreiti. —
Aðalumboðsmaður á íslandi
Sigurður Jónsson,
Vers/unin Hamborg, Laugaveg 43. — Sími 43.
ein og fylgir oftast Iftt hugur
máli, enda þingmenn svo ósam-
taka og kraftlausir við hrópin,
að venjulega er til háðungar.
Rangt er þetta einnig, þvi að
sumir þingmenn telja konungs-
nafnið forneskju eina og hé-
góma og eru ákveðnir lýðveldis-
menn, er þeim bein raun að
þvi, að vera að hylla það, sem er
»fígúruverka eitt í þeirra augum.
Væri réttara að hrópa húrra
fyrir íslenzka ríkinu og velferð
þess, ef menn endilega vilja vera
með slik barnalæti, sem hver
fullorðinn maður ætti að vera
vaxinn upp úr.
Mestl afli, sem enn liefip
fengist & tslandl. Sem kunn-
ugt er var ágætis afli i fyrra,
en þetta ár hefir afiast miklu
meira, það sem af er árinu, en
i fyrra um sama leyti.
Nú eru komin á land 228.938
skpd. af fiski, eru það 57.212
skippundum meira en i fyrra,
en 88.554 skippundum meira
en árið 1927 og 109.676 skip-
pundum meira en árið 1926.
Hvernig er best að nota gróða
þessa mikla aflaárs? Væri hon-
um betur varið til annars en
stórræktunar bestu sveitanna?
Væri nú mikið þó íslend-
ingar stigu einu sinni öflugt
framfaraspor og hétu hver á
annan að nota góðu árin til að
leysa samgöngufjöturinn mikla,
sem er að drepa allar austan-
sveitirnar?
Sjávarútvegurinn hefir tekið
besta og dýrmætasta kraftinn
frá sveitunum og skilið þær
eftir 1 fátækt og hörmungar-
ástandi, væri nú ekki rétt að
hann færi að greiða sveitunum
aftur nokkurt endurgjald fyrir
kraftaránið og hjálpaði þeim
aftur til að ná sér efnalega eftir
blóðtökuna miklu?
Hver veit nema sveitirnar
gætu endurgreitt það aftur með
rentum og renturentum, þegar
hallaði á sjávarútveginn?
Samgöngufjöturinn verður að
leysast af Suðurlandsundirlend-
inu, hvað sem öðru liður og
náttúran færir oss upp í hend-
urnar aflið til þess. Nú stendur
á okkur að hafa kjark og vilja
til að vinna karlmenskuverkið,
og lyfta sveitunum úr því öng-
þveiti, sem þær eru nú í. Sam-
einaðir getum vér það auðveld-
lega._________________________
Prentsmiðjan Gutenberg.
174 \
hvort hún gæti fengið stöðuna. Seint um haustið var þess-
ari ráðagerð komið í framkvæmd, og þegar kona frain-
kvæmdarstjórans símaði dag nokkurn og spurði, hvort Veru
hefði verið alvara að fá stöðuna, tók hún boðinu fegins
hendi, svo sem æðri ráðstöfun sér til handa, og svaraði ját-
andi, án þess að hika við.
— Nú, svo fáið þér stöðuna. Sjúkrastofan verður opnuð
í næsta mánuði, svaraði kona framkvæmdarstjórans, glöð í
skapi yfir þvi, hve Vera tók boðinu með miklum fögnuði.
Og þar með var þetta bundið fastmælum. Eftir var aðeins
það, að fá samþykki Vilhelms. Vera efaðist ekki um, að
það fengist.
í ágætu skapi yfir því að geta nú tekið til starfa skrifaði
hún Vilhelm hréf, og í því bréfi kannaðist hann aftur við
sína gömlu, glaðværu, ljúfu Veru. Það var fyrsta hréfið
eftir friðslitin við föðurinn, -þar sem hún var orðin aftur lílc
sjálfri sér frá fyrri dögum.
— ------Þú getur ekki, og þú mátt ekki vera andvígur
þessari ráðagerð, elskan inín, ritaði hún. í fyrsta lagi er
eg heil heilsú að líkamanum til, og er viss um að þola á-
reynsluna. í öðru lagi er sál min sjúk, og við því er engin
lækning önnur en starf. 1 þriðja lagi nýt eg hins svala,
hressandi fjallalofts með því að taka að mér þessa stöðu.
í fjórða lagi get eg sjálf haft ofan af fyrir mér, og jiá get-
ur "þú la-gt í sparisjóð það, sem þú kant að hafa afgangs, og
hið sama get eg gert, til þess að við getum stofnað bú. Mér
er miklu nær skapi að spenna mig ásamt þér fyrir vagninn,
og að við berum þannig í sameiningu hita og þunga dags-
175
ins, en að þú sért einn uin það. Þú hlýtur að s.já, hve rétt
og hyggilega eg hefi farið að ráði mínu, og þú hefir ekki
leyfi til annars en að segja já og amen.
Vilhelm sá enga ástæðu, er gæti heimilað honum að neita
um samþykki sitt; sakir þess lét hann svo vera, þó nauð-
ugur, og óánægður með sjálfum sér yfir örlögunum.
Á þenna hátt var|iaði nýjum blæ yfir trúlofunardaga
þeirra. Vera fór smátt og smátt að sætta sig við að vera
skilin frá föður og móður, og njóta þeirrar nýungar, að vinna
að öllu leyti fyrir sér sjálf. Nú var hún því neydd til, að hafa
nánari gætur á útgjödum sínum.
XXIII.
Það var á haustdegi. Sólin helti hjörtu gullnu geislaflóði
yfir fjöll og fell. Á dimma skógana, er þöktu landið liundr-
uð mílna á allavegu, sló hér og þar gullnum, blóðrauðuin
bjarma, þar sem lauftrén höfðu vilst inn á milli greni-
trjánna, með dimmgræna litnum.
Vilhehn Gripenstain og Vera gengu í hægðum sínum upp
fjallið. Það var brúðkaupsdagurinn þeirra. Þáu komu beint
frá vigslunni í kirkjunni og Vera var í brúðarklæðum sínum.
Það átti næsta vel við, að brúður væri á fjallgöngu á slíkum
svölum, sólríkum, Iygnum degi, og loftið titraði mjúklega
um völl og vanga.
Vilhelm, sem annars var ekki rómantískur að eðlisfari,
hafði farið fram á það við Veru, að halda brúðkaupsdag-
inn ein sér upp til fjalla, og honum þótti það góður fyrir-
I