Fasistinn - 08.09.1933, Síða 2

FASISTINN
REGLUR
við niðurjöfnan útsvara i Vestm.eyjum 1933
boinar saman við samskonar reglur í Reykjavík
og Kaupmannahöfn.
1.
Gjaldstiginn á tekjur.
Nettó-tekjur. Útsvörin.
Ve. Rvk. Kmh.
1000 20,00 20,00
2000 90,00 25,00 80,00
3000 230,00 60,00 160,00
4000 410,00 110,00 2*0,00
5000 610,00 190,00 330,00
6000 810,00 290,00 420,00
7000 1020,00 400,00 510,00
8000 1240,00 520,00 600,00
9000 1490,00 640,00 690,00
10000 1750,00 770,00 780,00
11000 1980,00 910,00 890,00
12000 2280,00 1050,00 980,00
13000 2580,00 1195,00 1080,00
14000 2880,00 1345,00 1180,00
15000 3180,00 1495,00 1280,00
11.
Gjaldstigitm á eignir.
Nettó-eignir. Úts v örin .
Ve. Rvk. Kmh.
5000 15,00 10,00
10000 37,50 25,00
15000 75,00 50,00 10,00
25000 168,75 112,50 75,00
35000 300,00 200,00
50000 525,00 350,00 95,00
100000 1575,00 1050,00 345,00
III.
Ómagafrádráttur.
Ve. Rvk.
Fyrir hjón 10,00 30,00
— — og eitt barn 30,00 120,00
— — — tvö brön 50,00 180,00
— — þrjú börn 70,00 230,00
— — — fjögur þörn 90,00 280,00
— — — flmm börn 120,00 330,00
_ — — sex börn 150,00 380,00
— — — sjö börn 180,00 410,00
— — — átta börn 210,00 440,00
— — — níu börn 240,00 460,00
— — — tíu börn 270,00 480,00
Þesa ber að geta, að hér er sami ómagafrádrátturinn hverjar sem
tekjurnar eru. Frádrátturinn í Reykjavík fer eftir tekjunum og er
hér sýndur frádráttur á 8000 kr. tekjumönnum og þar yflr. í Kaup-
mannahöf er dregið frá tckjunum eftir barnafjöida en ekki útsvörun-
um. í*etta er gert. hér á landi um tekjuskatt og er vitanlega í étt-
látasta leiðin. Beri maður ómagafrádrátt Ve. saman við gjaldstigann
sést að reiknað er með að barnsframfæri kosti 100—150 krónur hér
og þá meira, Bem hafa minni tekjur. Fjölskyldumönnum er ætlað að
borga fyrir einhleypu mennina og því meira sem þeir eiga fleiri börn.
hjá því, sem þeir telja að bæði
kapitalisminn og sosialisminn stefni
að og nú þegar sé að nokkru leyti
orðið. Einstaklingurinn verður í
báðum tilfellum að litlu hjóli í
stórri vél, sem er sett þar sera
ríkið eða auðmennirnir og auð-
hringirnir setja þá. Mennirnir verða
að raunverulegum þrælum og lif-
ið allt dauft og litarlaust.
„Menning hins æðsta kapitalisma
vorra tíma verður vél, sem býr
til menn eins og verksmiðjuiðnað,
og gerir allt, sem hún getur t.il
þess að brjóta þá á bak aftur,
sem standa á móti, sem hrúgar
upp framleiðslu, hrúgar upp hug-
myndum, og framleiðir í meðala-
inntöku-formi menning, sem þó í
raun og veru getur engin menn-
ing kallast". Og sósíalisminn kann
epgin ráð við þessu — segir höf.
Erida þótt hann næði því takmarki,
er hann setur sér, að stytta vinnu-
tímann að mikium mun og koma
verulegum jöfnuði á tekjur manna
og lífsskilyrði, „mundi það keypt
því verði að framleiðsluskilyrðin
stöðnuðu Og raunverulegur þræl-
dómur yrði hlutskifti rnanna*.
Yrði því skammgöður vermir og
sækti fljótt í verra horf. Fas-
isminn lítur því svo á að bæði auðs-
söfnun rikisins (eins og sósíalistar
vilja) og auðssöfnun einstaklinga í
því formi, sem nú tíðkast, geri að
engu efnalegt frelsi alls þorra
manna, þ. e. a. s. hindra að menn
fái sjálflr að ráða yfir vinnu sinni
og hvíd sins eins og þeir vilja
helst og telja sér heppilegast.
Víkur þá að því hverjar leiðir
í þessu að fasisminn telji heppi-
legastar.
ÍSins og áðui er tekið fram tel-
ur fasisminn hin siðferðiiegu lög-
mál undirstöðu alls. Hann heldur
fram að ytra líf mannains sé —
innan þeirra takmarka, sem mann-
legt líf setur — endurskyn eða
ytri mynd þeirra siðferðilega verð-
mæta, sem hann af heilum hug
ber vírðing fyrir. Af þessu leiðir
'að það sé tryggasta [úrræðið til
þess, að losna við siæmt kerfl eða
skipulag íjármálanna, að losna við
hið rangsnúna siðferðilega viðhorf,
sem er undirrót þess alls. Þess
vegna sé úrlausnin sú að frœða
menn um gildi hinna siðferðilegu
verðmæta og fá þá til að aðhyllast
þau. Breytist þetta viðhorf í rétta
átt, verður ekki hjá því komist að
betra skipulag taki smámsaman
við á eðlilegan hátt.
Með þetta fyrir augum leggur
fasisminn fyrst og fremst áherzlu
á eignarréttinn. Hann heldur fram
að það, að eiga sé óhjákvæmilegt
skiíyrði efnalegs frelsis og sjálf-
sögð mannréttindi. „Enda er að-
staða þess að geta eignast eítt-
hvað, einnig aðstaða þess að taka
á sig ábyrgð. Og þetta er oins
og vera ber, og að ábyrgðin eigi
upphaf sitt á heimilinu. Það eru
heimiíin sem geyma innan vébanda
Binna allt sem er kærast og helg-
ast í lífl manna. fað á að vera
svo að vér höfum færi þess, að
tryggja ekki eingöngu efnalegt
frelsi sjálfra vor með vinnu vorri,
heldur einnig efnalegt freisi þeírra
sem oss standa næstir og eiu oss
hugljúfastir — að iáta ganga í
arf til barna vona það frelsi, er
vér höfum aflað. Af þessum ástæð-
um er rétturínn til að eignast, og
rétturinn til þess að láta eigurnar
ganga áfram til annara, tveir megin-
þæitirnir í fjármálastefnu fasismans.
Þess vegna gera Fasistar allt,
sem í þeirra valdi stendur til þess
að ýta undir að menn geti eign-
ast eitthvað og verja éignarrétt-
inn, einkum og sérílagi þar sem um
smá-eignamenn er að ræða. k Ítalíu
er mikið af slíkum mönnum.
Smábændur, smákaupmenn, s«m
eiga eigin búðir, allskonar smá-
atvinnurekendur, iðnaðarmenn í
mörgum greinum o. s. frv. fað
eru þessar stéttir manna, sem
fasisminn metur mest*). ÁBamt
þessum flokki manna reynir
fasisminn að hlynna að réttri
sámvinnu, einkum samvinnufélsgs-
skap í framleiðslunni. Menn úr
sömu atvinnugreinum eiga fésafn
saman og skifta arðinum og eru
studdir og uppörfaðir eins og unnt
er. Við þessa flokka bætast svo
starfsmenn í ýmsum greinum, svo
sem iæknar, lögfræðingar, lista-
menn, verkfræðingar, kennarar o.
m. fl. — og þá eru komnir sam-
an þeir, sem fasistar bska að sé
meginþorri borgaranna auk hinna,
sem kailast mega stóreignamenn.
En að því er kemur til hinna sið-
astnefndu, kemur þetta einkum tii
greina, sem fyrst var tekið fram:
að sérhverja eign beri að skoða
þannig að eigandanum só trúað
fyrir henni af því opinbera. Eng-
inn maður hefir leyfi til þess að
gera við eigur sínar alveg eins og
honum helst þóknast. Enginn hefir
rótt til þess að skaða með því
hagsmuni heildarinnar. Pað er
siðferðilegt lögmál að haga lífi sínu
þannig, að það só í samræmi við
almenningshaginn, eins og frekast
er unnt. Þess vegna er tekið fram
fyrir hendurnar á stórejgnamann-
inum, móti auðssöfnun hans til
þess að skaða þjóðarheiidina.
í næsta blaði verður sagt frá
afstöðu Fanismans til vinnudeilna
o. fl.
Fyrirlestnrinn.
Sigurður Einarssn, fyrv. Flat-
eyjarprestur, hélt hér fyrirlestur
sunnudaginn 27. f. m., um Nazis-
mann og þinghúsbrunann. Vareft-
irtektarvert hversu maðurinn var
ósannsögull og öfgafenginn í öllu
í frásögn sinni.
Úthúðaði hann Pjóðernissinnum,
fordæmdi stefnu þeirra, án þess
þó að færa nokkur rök fyrir máli
sínu. Ummæli hans um Pjóðernis-
sinna voiu meðal annars:
dslenskir þjóðernissinnar, eru
allir ömentaðir oflátungar, sem
ekki einu sinni hafa getað numið
sitt móðurmál. Peir eru blóðsug-
ur verkaiýðsins, sem lifa í skraut-
höllum við öll liugsanleg þægindi.
Hafa aldrei hugsað ærlega hugsun
né unnið ærlegt verk, enda skort-
ir þá alt vit til þess.»
Hann benti á, sem þjóðernis-
sinna, þá Magnús Guðmundsson,
ráðherra og Jóhann P. Jósefason,
aiþingismann. Eftir orðum S. E.
*) Hér mundi bætast við „smá-
útgerðarmenn".