1. febrúar - 01.02.1937, Blaðsíða 3

1. FEBRÚAR
3
T I L B O Ð.
1 ilboð óskast í viðbótarbyggitigu við hús Kvenfélagsins ”Von“
' Siglufirði. Tilboðin séu í tvennu lagi :
1. Með efni o£ vinnu.
2. Aðeins vinnan
Allar upplýsingar um verkið gefur hr. byggingameistari
Sverre Tynes.
I'ilboð auðkend „Voti 1937“ sé skilað til Porfinnu Dýrfjörð,
fyrir kl. 12 þann 7. þ.m. og verða þau opnuð samdægurs í
húsi félagsins ki, 16 að bjóðendum viðstöddum.
Félagið áskilur sér rétt að taka einu eða hafna öllum til-
boðunum.
Siglufirði, 1. febrúar 1937.
Bygginganie}nd Kvenfélagsins „Votiu.
-—msss
Pað er aðeins eitt
íslenzkt
líftryggingarfélag,
Líftryggingardeild. og það býður betri kjör en nokkuð
annað líftryggingarfélaé starfandi hér
á landi.
Líftryggingardeild
Sjóvátryggingarfél. Islands h.f.
Umboð á Siglufirði hefir
Pormóður Eyólfsson, konsúll.
af þe*su stafar, er þeim ekki Ijós, eða
öllu heldur, um hana er ekki skeytt.
Af þeasu leiðir svo iðjuleysi og alls-
konar óregla, og ekki ósjaldan hefir
svo unglingurinn orðið Bakkusi að
hráð — þessum versta óvini mann-
anna — sem sviftir þá ræðu og rænu
og gerir þá sljóa fyrir góðum og
göfugum áhrifum.
Hver verður svo framtíð þeirrar
aesku, sem eyðir tómstundum sínum
þannig ? Er hrgt að búast við að
hún f framtíðinni megni að halda
uppi heill og hamingju ættjarðarinnar?
N e i og aftur n e i. En við svo
búið má ekki standa, Ef hér á að
alast upp æska, sem á að vera fær
um að halda uppi heiðri landsins i
framtíðinni, þá eru ekki göturnar,
kaffihúsin og aðrir áltka staðir, beztu
uppeldisstofnanirnar og því sfður
Bskkus konungurinn, sem hún á að
þjóna.
Pað vcrða allir hugsandi menn að
taka hðndum saman og beina ung-
iingunum inn á betri brautir —
brautir giafu og gengig.
Sem betur eru til unglingar — en
þvf miður alltof fáir — sem hafa
skipað sér undir merki bindindis og
annarra fagurra hugsjóna. Pcir verja
tómstundum sfnum við iðkun íþrótta,
útilff og ýmislegt annað, sem gerir
þá að hraustari og betri mönnum.
Nittúran er þeirra bezti kennari og
hún býður þeim þær unaðssemdir,
sem hvorki er hægt að finna á
skemmtistöðum bæjanna né á götum
og gatnamótum. Sólin og tæra fjalia-
loftið eru þær heilsulindir sem þeir
kjósa frekar en tóbaksreyk og notkun
áfengra drykkja,
Peim er það Ijóit, að þeir bera á-
byrgð gjörða sinna og seinna meir á
vegur og vandi lands og þjóðar að
hvfla á herðum þeirra.
Æðsta takmark þeirra er þvi að
verða rnentt — menn — sem óhætt
er að treysta til að bera merkiðhreint
og hátt f gegnum hættur og hindr-
anir Iffsins.
Hreftia Tyties.
Kven- og
barnasokkar
fást í
Verzlun
Péturs Björnss.
Ábyrgðarmaður:
hannes jónasson.
Myndir.
Pessi litla saga sem hér fer á
eftir er sögð vera frá eynni Nippon
í Japan.
Einu sinni voru hjón, sem áttu
litla dóttur. Pau höfðu mjög mikla
ást á þessari dóttur sinni. Einu
sinni fór faðir þessarar litlu stúlku
í kaupstað og í ferðínni keypti hann
litla brúðu handa dóttur sinni en
um leið keypti hann spegilerhann
gaf konu sinni.
Hin unga kona hafði aldrei séð
spegil fyr og fannst hann vera mjög
undarlegur hlutur. Hún vissi ekki
til hvers átti að nota spagilinn og
spurði bónda sinn í mesta sakleysi
hvaða andlit það væri er hún sæi
i speglinum.
„Pú sérð þitt eigið andlit“ sagði
maður hennar hlæjandi. Konan
fyrirvarð sig svo mjög fyrir fávizku
sína, að hún tók spegilinn, faldi
hann og leit aldrei í hann nema í
leynum.
Mörg ár liðu. Pegar konan lá á
banabeði kallaði hún dóttur sína
til sin og mælti: „Kæra barnið mitt,
þegar eg er dáin, skalt þú líta í
þennan spegil á hverjum morgni
og þá muntu sjá mig. Pú skaltþví
ekki syrgja mig, það er eins og eg
skilji aldrei til fulls við þig, þegar
þú hefir alltaf mynd mína þér
fyrir augum.“
Pannig er þessi litla saga, Hún
getur gefið nokkurt tilefni til um-
hugsunar.
Við skiljum öll eftir mynd okkar
fyrir augum þeirra er við höfum
kynnst, er við höfum átt samleið
með, og þá ekki síst þeirra, sem
standa okkur næst og eru okkur
ástfólgnastir. Móðirin sem dó var
ekki hrædd við að skilja eftir mynd
sína hjá dótturinni, sem hún elsk-
aði, því hún vissi, að ekkert hafði
það verið í breytni hennar, er gat
kastað skugga á mynd hennar og
minningu í augum dótturinnar.
Við að horfa á myndina gat ekkert
annað ryfjast upp í huga dóttur-
innar, um sambúð þeirra og um
breytni móðurinnar, en það sem
fagurt var og gott. Hún gat dáið
örugg í þeirri vissu, aðmyndhenn-
ar var alltaf jafn hrein í augum
hennar.
En hvernig eru svo þær myndir
er menn almennt framkalla í hugum
þeirra er þeir búa með og sem
þeir skilja eftir, er þeir hverfa
héðan? Pær munu vera af ærið
misjafnri gerð og útliti. Um þaðer
ekki að efast, að allir vilja að þær
myndir séu þannig úr garði gerðar,
að þær veki bjartar, hlýar og góðar
endurminningar, hjá þeimermynd-
irnar geyma. En þá ber þess að
gæta, að breytnin sem ræður gerð
myndarinnar, sé í samræmi við
þessar óskir. Myndin, sem eftir
er skilin í hugum manna, tekur
ekki breytingum frekar en ljósmynd
á spjaldi.
Við skulum hugsa okkur, hvernig
sú mynd er, sem drykkjumaðurinn
skilur eftir í hugum konu sinnar og
barna, Hún hlýtur að vera sorglega
ömurleg sú mynd. Eg ætla ekki að
reyna til að lýsa henni. Nú er það
svo, að drykkjumaðurinn, þótt hann
hafi orðið fyrir þeirri ógæfu að
verða ofdrykkjunni að bráð, þá get-
ur hann borið í brjósti heita og
fölskvalausa ást til barna sinna og
þcirra sem næst honum standa, og
hann vill máske gjarnanað ástvinir
hans geymi um hann fagraroggóð-
ar endurminningar og að mynd
hans sé hrein og blettlaus í augum
þeirra, en hann getur ekki búist við
að svo verði nema breyting verði
á framferði hans. Andlit eigin-
mannsins, sonarins, bróðursins, þeg-
ar það er afmyndað af vínnautn,
er sú hryggðarmynd, svo átakanleg
og sorgleg, að hún afmáist aldrei
til fulls, jafnvel þótt timar líði.
Við skulum öll atbuga hvaða
mynd við höfum gefið af
sjálfum okkur til vina okkar og
vandamanna. Ogef svo skyldi fara,
við athugun okkar, að við sæjum,
að sú mynd er ekki hrein og
skuggalaus, þá reynum að afmá
skuggana með breytingu á hegðun
okkar og framferði. Enginn veit
hve líf hans verður langt. Eitt mis-
stígið spor í dag getur verið síðasta
sporið, spor sem ómögulegt er að
bæta fyrir.
Við viljum sjálfiagt öll ski.ja
eftir góðar og fagrar ^endurminn-
ingar um okkur, þegar við hverf-
um héðan. Hreina mynd af okkur
sem hvergi ber skugga á, í hjörtum
ástvina okkar, sem eftir lifa. Kapp
kostum að svo geti orðið.
Hatwes Jónassoti.
Konan og
flaskan.
Eg er ekki vön þvi að fara fram
á ritvöllinn né koma hugsunum
mínum í búning og verður þú, les-
ari góður, því að virða það sem á
eftir fer, á betri veg,
Hugur minn hefir oft staðnæmst
við framkomu konunnar gagnvart
áfenginu og þvi hefi eg valið mér
fyrirsögnina að þessum orðum mín-
um: „Konati og flaskan".
Á herðum okkar kvennanna
hvílir að miklu leyti uppeldi dætra
okkar og sona, og viljum við fyrir
þau láta okkar síðasta blóðdropa,
til þess að æfibraut þeirra verði
björt og hrein. Pað er því mikið
undir því komið, hvaða fyrirmynd-
ir við gefum þeim, hvort við leið-