Barnablaðið - 01.04.1950, Síða 13

BARNABLAÐIÐ
11
Hún dró út kommóðuskúffuna, og
af því að þar var allt í óreglu, byrj-
aði hún að taka til þar.
Gróa fann, livernig hjartað barð-
ist um, nú myndi allt koma í ljós,
það var einmitt þarna, sem buddan
lá. Nú tók frúin hana upp.
„Hvað er þetta? Hvernig stend-
ur á, að buddan hennar Inger er
hér? Hún sem tapaði henni í kaup-
staðnum um daginn.“
Gróa reyndi fyrst að þræta. Hún
vissi ekki, að Inger ætti budduna,
hún hefði fundið hana í skóginum.
„Það er ekki satt,“ sagði frúin al-
varleg. „Þú skrökvar, Gróa, en
gleymdu því ekki, að Jesús þekkir
allt, og þú getur ekkert hulið fyrir
Honum.“
Hryggð Mai frænku greip Gróu,
og tárin runnu niður kinnar
hennar.
„Ég skal aldrei gera það aftur,“
snökti hún. „Ég veit, að það var
rangt. Mig langaði svo að hafa Óla
út af fyrir mig. Ég sá, þegar hún
tapaði buddunni, og svo tók ég
liana. Ó, Mai frænka, vertu ekki
reið við mig.“
„Ég er ekki reið,“ sagði frú
Svenssen svo dapurlega, að það skar
Gróu í hjartað. „En ég er ákaflega
hrygg. Þú veizt, að Guð hryggist,
þegar við syndgum og leynum synd-
inni.“ Hún settist á rúmstokkinn
og strauk hárið frá heitu enni Gróu.
Ennþá ert þú aðeins barn, Gróa.
En það líður ekki á löngu, þar til
þú verður fullorðin og verður að
bera ábyrgð verka þinna. Hvað
verður þá af þér? Þegar Jesús liékk
á krossinum, friðþægði Hann fyrir
allar þínar syndir, og hjá Honurn
getur þú fengið kraft til þess að lifa
hreinu lífi.“
„Ég skil ekki þetta með frelsið,"
sagði Gróa. „Þið eruð öll svo góð,
en Jesús kærir sig sjálfsagt ekki
um mig, sem er svo slæm.“
„Það er einmitt það, sem Hann
gerir,“ var svarið, hlýtt og innilegt.
„Jesús elskar okkur heitast, þegar
við mest þörfnumst hjálpar Hans.
Hann dó fyrir okkur, sem vorum í
syndum okkar, af því að Hann vissi,
að við gætum aldrei af eigin ramm-
leik orðið svo góð, að við kæmumst
til Himinsins."
Frúin fann, að eitthvað var að
brjótast um innra með Gróu. Hún
var ennþá með budduna í hend-
inni. Næstum óafvitandi benti Gróa
á budduna og sagði:
„Getum við ekki brennt henni,
og látið peningana í trúboðsbauk-
inn?“
„Nei,“ sagði frúin ákveðið. „Guð
getur ekki fyrirgefið okkur syndir
okkar, nema við játum þær opinber-
lega. Þú verður að viðurkenna synd
þína, Gróa.“
Gróa hrökk við. „Er ekki nóg,
að ég biðji Guð um fyrirgefningu?
Þarf ég virkilega —“ Hún gat ekki
lokið við setninguna. Frúin varð
að koma henni til hjálpar.