Sameiningin - 01.03.1887, Síða 7

—3—
vexti úr býtum sprottna upp ai' þeim syndarinnar frœkornum,
sem foreldrarnir vitandi eða óafvitandi sáSu í hjörtu þeirra
nieðan þau voru í œsku. Svo þetta harSa orS drottins, sem
sýnist vera, þá er hann segist láta hegning fyrir misgjörSir
foreldranna koma fram á börnunum jafnvel í þriSja og fjórSa
liS, þaS er aS segja þeim, er hann hata, er þá, ef aS er gætt,
alveg samhljóSa því, sem sífellt kemr fram í mannlífinu. Og
þegar menn sjá það, en þaS er daglega, þá finnst engum þaS
nema eSlilegt. ])ví er nú reyndar oft kennt um, þá er hörn
stórgallaðra foreldra misfarast, aS þau hafi tekiS svo illt eSli í
arf frá foreldrum sínum, og aS þetta illa meðfœdda eSli þeirra
hafi leitt þau í ógæfu og eymd. þaS er eins og menn líti stund-
uin svo á, að sum börn verði eigi með neinu móti gjörS að
góðum mönnum, guðs börnum, af því þau sé fœdd af svo vond-
um foreldrnm, meS svo rangsnúnu eSli. Og aftr eiga önnur
börn aS vera svo góð aS upphaflegu eSlisfari, að þau hljóti aS
halda sér uppi í heiminum nærri því hvað sem aS þeim snýr
eSa á hverju sem gengr. Menn styrkja sig í þessari trú, sem
reyndar er ekki annað en forlagatrú, meS öðrum eins orSs-
kviSum og þessum : „Dúfa kemr ekki úr hrafnsegginu", „Sjaid-
an fellr eplið langt frá eikinni“ og „Náttúran er námi ríkari“.
þaS er stór-mikið satt í öllum þessum orSskviðum, en þeir
taka eigi fram, eins og orSskviSir yfir höfuS aS tala ekki gjöra,
nema eitt sannleiksatriði, eina hlið af sannleikanum, í því máli,
sem um er aS rœSa. Heilög ritning gengr út frá því, að allir
sé spilltir í eSli sínu, allir fœddir í synd, en jafnframt aS öll-
um sé gefiS aS verða guðs börn, hvort sem þeir eru af vond-
um eða góSum foreldrum fœddir. NámiS—þaS er aS segja:
nám guðlegrar náðar—á að geta orSið náttúrunni ríltara. þeg-
ar Jesús stendr frammi fyrir hópi ungra barna, þá veitir hann
þeim undantekningarlaust blessan sína. Hann tínir ekki sum
hörnin úr svo sem þau, er aS eSlisfari sé ómótœkileg fyrir
blessan hans. Hann gjörir ekkert þeirra að olnbogabarni sínu.
Hann býSr þeim öllum til sín og ségir: „Látið börnin lcoma til
mín og banniS þeim þaS eklci, því að slíkum heyrir guðs ríki
til“ (Mark. 10, 14), og svo faSmaSi hann þau aS sér, lagði hendr
yfir þau og blessaði þau. MeS þessu er því engan veginn neit-
aS, að mismunandi hœfilegleikar og tilhnegingar sé hinum ein-
stöku mönnum meSfœddir, og aS sá mismunr meSfram stafi af