Sameiningin - 01.03.1887, Blaðsíða 9

spillitigin þarf hvorki að verða einstaklingunum eða heilum
þjóðflokkum að bana. Hegning fyrir misgjörðir feðranna hætt-
ir að koma niðr á börnunum, ef hjörtum þeirra er snúið til
flrottíns. jiegar menn heyra, að gjölcl fyrir syndir foreldra eða
forfeðra lendi á niðjunum, þá getr virzt sem viss hluti rnann-
kynsins sé fœddr í illum álögum, og til þess sýnist þungt að
hugsa. En vér verðum að taka heiminn eins og hann er, og
hu gga oss við það, að allir eiga almáttugan endrlausnara, sem
vill og getr komið hverju mannsbarni úr álögunum.
En það vantarjnikið á, að allir sé vor á meðal komnir úr
þessum svo kölluðu álögum. Margir foreldrar vita ekki af því,
að þeir eru að leiða þessar illu álögur yfir börnin sín ineð hryggi-
legu, heiinskulegu og ókristilegu uppeldi. Yarla mun almenn-
ingi á yfir standandi tíð mistakast eins í nokkru eins og í upp-
eldi barna sinna. Eigi að eins þeir, sem kallaðir eru vondit
menn, fara hér öfugt að, heldr líka margir vænir menn, vel
nietnir og samvizkusamir; enda er það lcunnugra en frá þurli
að segja, hvernig börn ýmsra sannkallaðra ágætismanna hafa á
liðnum tímum fyrir mistök í uppeldinu orðið að engu eða verra
en engu. það ætti að vera slegið á viðkvæman streng í hjarta
allra foreldra, þegar minnzt er framtíðarörlög bamanna þeirra,
því út frá því verðr þó að gauga, að aliir elski börnin sín, enda
þótt sumir hafi á þeim nokkurs konar apa-elsku. Og svo segj-
um vér þá við alla foreldra: „þaö eruð þér, sem lang-mest er
undir komið með tilliti til þess, hvað úr börnum yðar verðr.
þér viljið að börnin yðar verði gæfumenn. það væri hin sár-
asta tilhugsan fyrir yðr, ef þér vissuð það fyrir, að þau yrði ó-
lánsmenn. Svo leggið þá grundvöllinn að gæfu þeirra með því
að kenna þeim ekki annað í œslcuskóla þeirra, að svo miklu
leyti sem þér stýrið honum, en guðs ótta og góða siðu“. Hér
í landi, og sé'“staklega í bœjunum, er því einatt meðal vors
fólks kennt um, þá er börnin gjörast óviðráðanleg, að sollrinn
utanhúss sé svo mikkill. En ógæfan liggr mest í því, að börn-
unum hefir ekki verið nógu snemma kennt að hlýða, eklci kennt
það áðr en þau komust út í sollinn. Sumir sjá ekki náttúru-
galla barnanna sinna, hœla þeim svo og svo mikið upp í eyrun,
ef þau eru efnileg, láta þau tala eins og fullorðin væri, mæla
eftir þeim, og aia með þessu hroka og sjálfsálit í huga þeirra.
Og svo láta ýmsir foreldrar börnin sín beinlínis sjá til sín ýms-