Sameiningin - 01.04.1888, Qupperneq 6

stiguna íslenzku um Færeyja-gikkinn. þaö var Islendingr,
sem lilotnaSisfc sá heiSr að komasfc út fyrir laudsfceinana og
út til Færeyja og sjá alla „dýrðina" þar. Hann varð ákaf-
lega upp með sér af þessu og taldi sér trú um, þegar ltann
kom aftr heint, að hann þekkti ekki íslenzka Jirífu. Hann
lézt ekki kannast við, hvaða verkfœri þetta var, fyr en
svo óheppilega \ildi til, að hann sfcé ofan á hrífuhausinn,
svo að skaftið slóst upp í andlitið á honum og meiddi hann.
—Sumir Islentlingar verða, þegar til þessa lantls ertt koinn-
ir, Jtreinir og beinir Færeyja-gikkir. þó þeir liafi ekki kynnzt
öðru en verstu og ruddalegustu einkennum mannlífsins hér,
þá verða þeir svo upp með sér af þessuin nýungum, sem
þeir Itafa séð og komizfc inn í, að þeim finnsfc allt, setn ís-
lenzkfc er, fyrirlitlegt og langt fyrir neðan sig, og aumingja-
ísland, ættjörðin, setn þá bar, verðr svo ómerkilegt í huga
þeirra, að það er eins og þeir geti ekki skilið, að þar sé
neitfc gotfc, eða jafnvel, að nokkttr maðr geti t'erið þar með
viti. Ef einhver Islendingr sýnir hér frant á hið ýtnsa, sent
hér er að, bendir á Jtessi lægri einkenni á mannlífinu hér,
þá snúa þeir upp á sig og gefa í skyn, að heiðri lands og
lýðs sé með þessu misboðið. þeir finna, að þeirra eigin
kattn, sem þeir auðvitað ekki skoða sem nein kaun, eru með
Jx'ssum bentlingum særð og jafnvel alveg rifin upp. það er
fyrir þeim eitts og stendr í Matteusar guðspjalli (21,45): „En
er (þeir) heyrðu þessar dœmisögur, (sem Jesús hafði sagt
upp á Jtjóðlífið í Israel), skildtt þeir, að hann meinti þetta
til þeirra, og vildu leggja hendr á hann.“ þeir Itefði ekld
oröið svona uppvægir af þessu, setn þeir í þetta skifti lieyrðu
Jesúm segja, ef samvizkan hefði ekki slegið þá og þeir séð,
að þetta, er sagt var, gat í fyllsta skilningi heimfœrzt
upp á þá. Og eins mun vera tttn þá, sem reiðzt hafa „Sam.“
fyrir það, sem Itún hefir bent á ljótt og liáskalegt í mann-
líftntt hér, að þeir hafa fundið til þess, að þetta voru ein-
mitt þatt einkennin á hérlendu lífi, setn þeir ltafa bitið sig
fastast í eða fest ínest ástfóstr við. Yarizt, þér lesendr „Sam.“,
að reiðast oss fyrir það, þó að vér öðru hverjtt bendunt á ým-
islegt geggjað og gallað í við ameríkanskt eða íslenzkt þjóð-
líf, því þér komið upp iim sjálfa yðr með slíkri reiði, ját-
ið nteð reiði yðar, að yðr tekr sárt til þessara galla og að