Sameiningin - 01.04.1888, Síða 10

•2fi—
mótmælin í forboS frá hinum andlesru leiðtoffum GvSinö'a
til postulanna gegn því að kenna í Jesú nafni. Og svo
fylgir með forboðinu, af því að því var ekki sinnt, fang-
elsi og húðstrokur, og bráðum, þar sem fiokkr kristinna
manna út breiddist þrátt fyrir allt þetta, grimmdarfull dauða-
hegning. Stefán er grýttr og Jakob Sebedeusson hálshöggv-
inn. þetta kom fram meðan hinn kristni flokkr hélt sér innan
Cíyðingalands. Svo snýst Páll postuli og kristniboðið byrjar
YÍðsvegar um heiðingjalöndin. Alls staðar mretir ldmi
kristni trúarflokkr mótmælum, mótspyrnum, liatrsfullum,
grimmum, blóðugum. ]>að er eigi unnt að grundvalla nokk-
urs staðar kristirm söfnuð, s\ <> að ekki láti mótmælin til sín
heyra. . Vér heyriun ótal raddir, sem segja, bendandi á hinn
kristna söfnuð víðsvegar um heiminn: „þessi flokkr má
ekki lifa“.
Af hverju stafa þessi mótmæli?
])að mætti segja og er oft sag-t með sönnu: Kirkjan á vorri
tíð er svo fjarskalega ófullkomin. ])að er svo mikið af hrœsni,
eigingirni, spilling í kirkjunni nú. Forustumenn þess flokks
halda einatt svo mörgu fram, sern er illt og óheilsusamlegt.
Kirkjan hetir oft barizt á móti því, sem er sannr kristin-
dómr. Hugsum uin páfadœmið á miðöldunum og alla þá
spilling og allt það myrkr og' allan þann andlega þrældóm,
sem þá ríkti. H\ í skyldi eigi vera mótmæli?—Og þó að nú
sé sú öld, sem er, kirkjan ekki eins spillt og ófrjáls og þá,
er þó ekki fjarska-margt enn, sem ástreða er til að mót-
mæla í kirkjunni? Vissulega. En setjum svo, að vér liefð-
um fengið kirkjuna eins hreina og á postulaöldinni, hvort
myndi mótmælin hætta? Var ekki þá mótmælt? ])að var
engin uppgjörðartrú eða uppgjörðarkærleikr, sem þá var of-
an á í hinum lcristna söfnuði. Menn láta ekki hálshöggva
sig og grýta og brenna að gamni sínu. ])á var trúin alvöru-
mál manna og kærleikrinn heitr og brennandi. Hví voru
rnargir hinna beztu keisara Kómverja í fornöld, menn, sem
annars voru mannúðlegir menn eftir því sem þá tíðkaðist,
svo œstir á móti kristnum mönnum, létu ofsœkja þá frernr
en alla aðra menn, með sverði og eldi? Á því tímabili
kirkjunnar, þegar líf kristinna manna var af sjálfum heið-