Sameiningin - 01.06.1888, Blaðsíða 12

■60
fyrir því, aS þeir sé undir það búnir, að eiga heima í þeim
félagsskap? Og þessar skorður við inntöku manna í söfn-
uðina þýða auðvitað ekki heldr það, að úti-loka svo eða
svo marga af fólki voru, alla þá, sem enn stœði utan safn-
aðanna, frá náðarmeðulum kristindómsins. þyert á inóti
ætlumst vér til, að þau verði, eins og verið hefir að und-
an förnu, veitt jafnt þeim, sem utan safnaðanna eru, og
hinum, er í þeim standa, að svo miklu leyti sem hinir
fyr nefndu vilja þau þiggja. Og því fúsari sem þeir reyn-
ast til að þiggja þau, því auðveldara verðr líka að fá þá
til að ganga í söfnuðinn með lifandi sannfœring fyrir því
málefni, sem þar á að vera lifað og barizt fyrir.
En vér hverfum aftr til ungmenna þeirra, sem fermd
eru hér í söfnuðum vorum. Aðal-framtíðarvonin fyrir
kirkjulíf vort hér er við þessi unginenni bundin. þau
hljóta að verða hinn eiginlegi lífsstofn safnaða vorra, sem
vér ættum enn þá ineira uin að hugsa heldr en alla aðrá
viðbót við tölu safnaðarlima vorra. Og því leggjum vér nú,
að ný-afstaðinni ferming í hinum ýmsu söfnuðum, öllum
iviistilega hugsandi kirkjulimum það alvarlega á hjarta, að
hlynna að því, eftir því sem frekast er unnt, að ungmenn-
in, sem fermd eru, haldist föst í kirkju vorri, sœki rœki-
lega sunnudagsskóla þeirra safnaða, er þau til heyra, að
svo miklu leyti sem þeir enn eru til, taki reglulega þátt
í opinberum guðsþjónustum safnaða sinna, iðki lestr guðs
orða, haldi sér í heimi bœnarinnar. Foreldrar og aðstand-
eudr hinna fermdu ungmenna hugsi uin þetta sökum gæfu
þessara sinna nákomnu ungu sálna. En allir aðrir líka, sem
bera velferð kirkju vorrar fyrir brjósti, liugsi um það sök-
um framtíðarvelferðar vors veika 02: brothætta safnaðalífs.
— „Elskar 'þú mig?“ spyr Jesús hvern fullorðinn lærisvein
sinn í kirkju vorri nú eins og Pétr forðuin. Ef jni svar-
ar með orðum Pétrs: „Já, herra, þú veizt, að eg elska þig“,
þá eru líka þessi orð Jesú til Pétrs stýluð til þín: „Gæt
þú lamba minna“ (Jóh. 21, 15).
þér, hinir fullorðnu limir safnaða vorra, gleymið ekki
fermingarungmennunum; gætið lambanna drottins.