Sameiningin - 01.02.1890, Side 5

—197—
brýn, að þcir hefö’i agíterað', og það er enginn vafi á, aci
þaS var agíterað af einstöku xnöunum þeixn megin, enda,
varð sá flokkrinn ofan á moS miklum atkvæðafjöida. En
eg held, að það hafi alls ckki konxið til aí neinni dyggð
hjá anclstœðingum þessa flokks, að þeir agíteruð'u lítið eða
ekkert, heldr annaðhvort af deyfð eða þeiin barnalega mis-
skilningi, að það væri virðing sinni ósamboðið að hafa
nokkur áhrif á skoðan almennings. Engu að síðr er það
víst, að mönnum í báðuxn flokkum hitnaði við þetta tœki-
fœri til muna um hjartarœtrnar, svo að úr þessu kosn-
ingamáli varð greinilegasta kirkjuhreifing. Og' um það er
eg sannfberði-, að einmitt við þcssa lireifing vaknaði hjá
ýmsum talsvex’ð umhugsan um þörfina á meira kristindóms-
lífi. Hin fyrri kosningin var afgengin skömtnu áðr en eg
lcom til Beykjavíkr, en eg var staddr þar, þegar hin
síöari fór fram. það lieyx’ðust þá, á undan þeirri kosning,
sterkar raddir úr- alþýðuflolcki um það, aö yrði hinn flokkr-
inn ofan á, \ ævi lang-réttast að segja skilið við þjóðkirkj-
una, fá sér sinn eigin kennimann og verða þanrng í krist-
indómsmálum sínunx alveg laus við landstjórnina. Til þess
Ixefði þó líklega aldrei komið, ]ió að kosningin hefði farið
öðruvísi en fór. Flokksforingja með nœgilegum kristin-
dómsáhuga hefði að líkindum vantað. En ekki er eg í
minnsta vafa um það, að utanþjóðkirkjutíokkr með vei’u-
legu lítí í Reykjavík yrði til ómetanlegrar lífsglœðingar í
dómkirkjusöfnuðinum; og fengi verulegt andans líf kviknað
í þeinx söfnuði, þá lxlyti það að hafa blessunarrík áhrif á
prestaefnin, sem eru að undirbúa sig undir kennixnanns-
embættið, og gegnunx þá menix aftr, er þeir væri orðnir
prestai’, á söfnuðina víðsvegar út unx land. það er hörmu-
legt, að ekki skuli enn vera gjörð nein tilraun til að
halda uppi sunnudagsskóla í Reykjavíkrsöfnuði. Sú stofnun
kœmi þar óðar upp, ef ofr-lítill kristilega hugsandi söfn-
uðr utan þjóðkirkjunnar væri þar myndaðr, því þar eins-
og annars staðar íxiyndi slíkr söfnuði’ brátt linna, að hann
gæti ekki lialdið lífi án sunnudagsskóla. Og þá xnyndi
þjóðkirkjusöfnuðinum ekki lengi finnast hann geta verið án
sunnudagsskóla hjá sér. ]xað er nserri því einsog engum