Sameiningin - 01.02.1890, Qupperneq 19

—211—
því að það er hann, sem á að koma með gullöld rétt-
vísinnar og friSarins til jarSarinnar meS sínum réttlátu
dómum, sem feykir burt öllum ofríkismönnum og óguSleg-
um og lætr últinn og lambiS, ljóniS og uxann ganga hvort
viS annars hliS. Og þetta á hann aS geta gjört fyrir þá
sök, aS andi Jehóva hvílir yfir honum á milclu hærra
stigi en hann nokkurn tíma áSr heíir gjört yíir nokkrum
konungi, andi vísdóms og skilnings, andi ráSspeki og kraftar,
andi ];ekkingar og ótta drottins. Og út yfir liina friSuSu,
farsælu jörð mun streyma rétt einsog Jiaf af þekkingunni
á Jehóva. Jörðin skal verSa fnll af Jehóva-þekking; sú
þekking skal verSa eins djúp og vatniS, sem hylr hafs’
botninn. — Alla þá dýrð, sem í hinni fyrstu lýsing Esajas-
ar á „hinum síðustu dögum“ aðeins átti við Síons-fjallið
og Jehóva-musterið svo sem andlegan miSdepil jarðarinnar,
— hana tengir hann nú viS Isaí-son þann, sem í vændum
var, hinn nýja Davíð, — persónu Immanúels. það er hann,
sem í hátignarfullri dýrS hvílir á Síonsfjalli; það er hann,
sem stendr þar einsog merki það, er allar þjóðir jarðar
skulu streyma saman utan um.
í augum Esajasar er þaS ekki, — einsog í luiga DavíSs,
— eins mikiS yfirráS fsraels yfir heicfingjúnum, sem er aS-
alatriöiS. þaS er sigr Jehóva-trúarinnar á heið'indómnum,
sem öllu öðru fremr er stórvirki Immanúels. A þeim tíma>
þá er tilbeiðsla Baals, Astarte og Móloks sýnist vera á
leiðinni með að útrýma Jehóva-tilbeiSslunni frá hans eigin
þjóð, sér spámaSrinn heiSingjana þyrpast saman utan um
hinn blaktanda fána á toppi Síons-fjallsins, til þess viS
musteri Jakobs guSs aS afla sér þeirrar þelckingar á Je-
hóva, er streyma skyldi einsog haf út yfir jörðina. Sam-
hljóða Jjcs.su er þaS þá og, aS sá máttr, sem Messías er
útbúinn með, er nú eklci lengr, einsog hjá DavíS,
neitt hermennslcuafl, heldr hin dœmalausa fylling Jehóva-
andans. Immanúel er reyndar greinilega í augum Esajasar
stjórnari Israels og afsprengi DavíSs. A því leikr enginn efi.
En í myndinni, sem hann gefr oss af honum, viröist mér
þó að spámaðrinn komi fullt eins greinilega fram einsog
konungrinn. það er andlegasta Messíasar-myndin, sem enn
L