Sameiningin - 01.02.1890, Qupperneq 20

-212—
hefir veriS dregin upp fyrir augura ísraels.
Og enn lengra í sömu áfct gengr Esajas í öðrum parti
hins mikla verks síns, 40. til 66. kap., sem hann getr eigi
hafa ritað fyr en hann var oröiim maSr gamall. þar er
alls eigi framar um neinn lconung eða Messías að rœða.
Hinn auðmjúki „þjúnn“ Jehóva, sein þar snýst allt um,
hefir enga vegsemd og ekkert glœsilegt meðferðis, enga
slíka ásýnd, er mönnum gæti fundizfc til um. En cindann
hefir hann, þann anda, er reisir það við, sem hnigið er,
huggar þá, sem harma, læknar hin sundrmörðu hjörtun,
boðar bandingjunum frelsi og fagnaðartíðindi hinum auð-
mjúku, kunngjörir lílcnarár drottins. Með þessum anda er
hann smurðr. — það er ekki af túmri hending, að Jesús
les einmitt þennan stað* upp fyrir sambœjarmönnum sín-
um í Nazaret, þá er hann segir, að í dag hafi þessi rifcn-
ing rœtzt fyrir eyrum þeirra. Enginn spádómr uppá Messí-
as er til, hvar sem leifcað er f bók iiins gamla sáttmála,
sem eins fullkomlesra ei"i við mannsins son á hans holds-
vistardögum einsog þessi lýsing Esajasar á „þjóni Jehóva“>
hinum lítilinótlega og lítilsmetna, er enga prýði hefir á
sér og engan mátt á í eigu sinni nema aðeins anda
Jehóva.
Esajas segir að vísu eigi, að þessi „þjónn Jehóva" sé
sama sem Messías eða Immanúel. En það hlýfcr þó vafa-
lausfc að hafa verið hugsan hans. því að „þjónn Jehóva“
hefir svo mikla þýðing hjá honum fyrir guðsríki ókomna
tíman.s, að við hliðina á honum verðr ekkerfc rúm fyrir
neinn Messías. það cr því um píslir Messíasar, að spáð er
í þessum síðara hluta spádómsbókar Esajasar og sérstaklega
í hinum stórslegna 53. kapítula. Davíð hafði þegar í 110.
sálminum benfc til þess, að sigrvinningar Messíasar eigi
myndi verða fyrirhafnarlitlar, heldr að þær myndi kosta
hina mestu fyrirhöfn, hættur og hörmungar. Og jafnframt
því liafði hann í 22. sálminum dregið frumdræfctina til
hinnar áhrifamildu inyndar, sem reyndar elcki beinlinis er
sagt að sé af Messíasi, haldr af hinum hart þjahÆa rétt-
láta rnanni, er Jehóva frelsar frá þjáningum hans. En
Esaj. 61. 1, o. s. frv.