Sameiningin - 01.05.1890, Side 8

—40—
an biístaSinn }únn“, og endar svona: „þútt sæti og þar
neSst, sit eg þér nærri, inirm drottinn, og gleðst“. Eg skil
ekki, að það, sem þarna vakir svo skýrt t’yrir Grundtvig
viðvíkjanda dvölinni í drottins húsi, sé mjög ríkt í huga
Farícm-safnaðarins nú með þessa herfilegu sætasölu og lok-
un allra beztu sætanna í kirkjunni fyrir öllum, sem ekki
hafa haft peninga á boðstólum. Maðr fær sannarlega ekki
neitt hugboð um þaS, að allir sé velkomnir til guðsþjón-
ustunnar, þegar maðr kemr inn í aðrar eins kirkjur. Slíkt
fyrirkomulag er kristninni til fullkominnar vanvirðu hvort
setn það er í lúterskum Kaupmannahafnar-kirkjum, eða ó-
lúterskum ríkismannakirkjum í Ameríku, eða hvar annars
staðar sem er. I sambandi við þessa sætasöluliugmynd
stendr eðlilega það, að hvergi í þessum dönsku kirkjum
eru aðkomandi menn leiddir til sætis eöa þeiin vísað á
neinn stað, þar sem þeir geti verið íneðan á guðsþjónust-
unni stendr. Fyrirkomulagið nærri því segir það hreint út,
að safnaðarlýðrinn vilji helzt vera laus við öll slík að-
skotadýr.
það eru nokkrir af Kaupmannahafnar-prestunum, sem
hafa all-mikiö orð á sér sem prédikarar. En ekki lieppn-
aðist mér að heyra neina einn prest þar, sem með nokkrum
verulegum krafti boðaði orð hinnar kristilegu opinberunar. það
var Fenger, prestr við Garnimjn.s-kirkjuna. Eg heyrði liann
prédika þar í kirkjunni á nýársdag út af drottinlegri bœn,"
sem hanti fagrlega líkti við hinar sjö ljósastikur í vitran
Jc hannesar (Op. 1, 12). Sá, sem á jóladaginn talaði í
Fartou-kirkju, var prófessor Frederik Nielsen, og næst
predikan Fengers var þaö, sem hann sagði, hiö bezta af
því, sem eg heyrði þar í kirkjunum. Fog Sjálandsbiskup
lieyrði eg tala í Frúarkirkju um leið og liann vígði nokkra
kandídata á virkum degi, 18. Ðes.; en af þeirri prédikan
var víst örSugt að hafa nokkurt verulegt gagn fyrir þá
sök, hve vandræðalega maðrinn bar hana fram. Eg held
helzt, að sá maðr sé ekki mikill prédikari, hvað sem hann
annars kann að hafa til síns ágætis. — Scavenius stendr
enn í ráðaneyti konungs fyrir kirkjumálum Dana og ber nú ekki
á, að það særi neitt til muna samvizkur kirkjumannanna.