Sameiningin - 01.12.1890, Blaðsíða 10

—154—
aftr á fœtr. Hann verðr smátt og smátt þræll ofdrykkj-
unnar og á enga viöreisnarvon.
þannig veikir og eySileggr ofdrykkjan skynjanina, til-
finninguna og viljann, alla þá yfirburði, sem maðrinn hefir
í'ram yfir dýrin. Hinn gjörspillti drykkjumaðr heíir ekk-
ert annað fram yfir dýrin en syndasektina, sem liggr eins
og þungt farg á honum. Hann er andlega dauðr. Hið
eilífa réttlæti ritar á vegginn: mene, mene, guð hefir talið
þín æfi-ár og leitt þau til enda. Hann deyr mitt í synd-
um sínum. Hið eilífa réttlæti skrifar á dómsspjaldið: tekel,
þú ert veginn í skálum og léttvægr fundinn. Hann fer
svo til síns samastaðar. Dómi hins eilífa guðs verðr eigi
raskaö.
þannig ber eg þá sök á ofdrykkjuna, aö hún hafi
tímanlegan, andlegan og eilífan dauða í för með sér, ef
drykkjumaðrinn eigi snýr við í tíma. Eg þýkist hafa sann-
að þetta með Ijósum og nákvæmum orðum. En ef einhver
heimtar meiri sannanir, þá leiði eg fram vitni mín.
Fyrst kalla eg hinn þríeina guS til vitnis. Hvað seg-
hann uin ofdrykkjuna í sínu blessaöa orði? Esajas spá-
maðr kemst þannig að orði: „Vei þeim, sem rísa upp árla
morguns, til þess að sœkjast eftir áfengum drykk; vei þeim,
sem sitja fram á kvöld, til þess að gjöra sig víndrukkna“
(Es. 5,11). Og svo bretir hann því við, að ofdrvkkjan leiði
óhamingju ytir Isráelslýð. Salómon konungr talar um vín-
drykkjuna á þennan hátt: „Vínið er spottari, sterkr drykkr
er glaumsamr; hver sá, sem af því tælist, er ekki hygg-
inn“ (Orðskv. 20, 1). „Vertu ei með drykkjumönnum né
mathákum, því diykkjumenn og óhófsmenn verða snauðir og
(mikill) svefn klæðir í tötra“ (Orðskv. 23,20—21). „Hvar
er vei ? Hver veldr sér meiðslum ? Hvar eru deilur ? Hvar
kveinan ? Hver fær sár ánorsaka ? Hver glóðarauga (rauð
augu) ? þcir, sem lengi tefja hjá víninu, þeir, sem koma
saman til að bergja á krydduðum drykkjum. Horf þú eigi
á vinið, hve rautt það er, hversu það sýnist eins og
perlur í bikarnuin, hversu það rennr ljútíega niðr. Seinast
bítr það eins og höggormr og stingr sem naðra“ (Orðskv.
23, 29—32). „Konungar eiga ekki að drekká vín. Stjórn-