Sameiningin - 01.01.1892, Blaðsíða 3

—179
íninna nm kristindóm barnanna hugsaö af foreldranna hálfu,
en gjört var heima á íosturjörð vorri, þsgar þeir, sem nú
eru orðnir gamlir menn og gamlar konur, voru börn.
Foreldrarnir verða að vaka yfir börnunum sínum með-
an þau eru að vaxa upp. Hjarta þeirra er þá nærri því eins
og vaxið; það má þrýsta á það hvaða mynd sem er. Ef
foreldrunum er annt um að þrýsta mynd frelsarans á hjarta
þeirra og þau reyna allfc, sem í þeirra valdi stendur, til
að gjöra ];að, mun þeivn eflaust heppnast. En þar má ckk-
ert hugsunarleysi eiga sjer stað og ekkert traust til þess
að það verði gjört af öðrum.
þegar barnið fer að hafa vit á, ættu foreldrarnir að
gjöra sjer það að skyldu, að tala við það um guð og guð-
lega hluti til skiptis einu sinni á hverjum degi. Yíða er
það siður meðal kristirina manna, að foreldrarnir, — annað
eða bæði, setjast við sæng burnsins, þegar það er háttað á
kvöldin, og láta það lesa hátt bænir, sem því hafa kennd-
ar verið og tala svo við þaö á máli barnanna um frcls-
arann og það, sem drottinn hefur gjört mönnunum til sálu-
hjálpar. það er vani, sem allir kristnir foreldrar ættu að
temja sjer. En þó það sjc gott og fagurt að kennab'rn-
unum bænir og sálmvers, má þó aldrei gleyma því, að
kenna þeini að biðja upp frá sínu eigin brjósti, þegar þau
hafa náð þeim andlega þroska, sem til þess útheimtist.
Mörg kristin móðir segir það utn son sinn, sem kast-
að hefur trúnni, að heldur vildi liún liafa fylgt honum,
ungum og óspilltum, út á kirk jugaröinn, þar sem hin börn-
in hennar liggja, en vita hann hafa tapað trúnni úr hjarta
sínu og snúið bakinu við i’relsi guðs barna. þannig talar
mörg kristin tnóðir og margur kristinn faðir einnig vor á
meðal. Guð hjálpi öllutn slíkutn foreldtuat! þeirra sorg er
svo mikil, að hún naumast tekur tal'i.
Kristnu foreldrar! Jeg veit, að þjer vilduð heldur missa
allt, sem drottinn hefur gefið yður, en börnin yðar. þjer
vilduð heldur, et' þjer ættuð utn það tvennt að velja, að
allar eigur yðar væru frá yöur teknar, heldur þurfa að
ganga fyrir hvers manns dyr og biöjast ölmusu, en verða
að sjá bijrnunum yðar á bak. Svona er yður annt um