Sameiningin - 01.03.1899, Blaðsíða 5

♦
♦
Múnaðarrit til stuð'ninr/s Jeirhju og lcristindómi íslendinga:
gefið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi fsl. % Vestrheimi.
RITST.IÓIU JÓN BJ.UiNASON.
14. árg. WINNIPEG, MARZ 1899. Nr. 1.
Á föstuimi.
Sorglega einkennilegt er það, að þeir menn, sem styðja
það, er vér í ljósi kristindóms-opinberunarinnar erum sann-
fœrðir um að er illt mál, fylgja marg-oft því máli með meiri
festu og einbeittarg. viljakrafti heldr en hinir, sem eiginlega
eru með hinum góðu málum. það er eins og þeir, sem eru
að berjast fyrir ríki myrkranna í mannfélaginu, hafi iðulega
enn þá sterkari sannfœring fyrir því að vera þeim megin, sem
þeir eru, heldr en hinir, sem f rauninni hafa tekizt á hendr að
styðja ríki guðs og sannleikans. þeir, sem trúa á það, sem
greinilega er illt, eru vissulega einatt miklu fastari í þeirri trú
sinni en hinir, senr trúa á það, sem gott er og guði þóknanlegt,
í sinni trú. Og af því leiðir aftr að sjálfsögðu, að það er
marg-oft unnið að efling hinna illu mála af þeirn, er þeim
fylgja, með meiri alvöru og dugnaði heldr en að góðu málun-
um, sannleiksmálunum, guðs ríkis málunum, af þeim, er þau
hafa ritað á merki sitt. En þótt þetta geti virzt undarlegt, er
það þó í rauninni ekki nema það, sem við mátti búast. það
er hœgra að ryðja sér áfram með afli, þegar maðr er að fara
ofan á móti, heldr en þegar stefnan er upp á við. þaö hallar
undan fœti fyrir þeim öllum, er trúa á það, sem er illt. En
fyrir hinum er leiðin öll í fangið. það er rniklu auðgengari sú