Sameiningin - 01.03.1899, Blaðsíða 6

gatan, sera liggr til helvítis, en hin, sem liggr til himnaríkis.
það er hœgðarleikr að sökkva dýpra og dýpra hvort heldr er í
veraldlegu tilliti eöa andlegu tilliti; og aS draga aSra meS sér
niSr á bóginn veitir líka tiltölulega auSvelt. En þaS er allt
annaS en auSvelt, þótt maSr í alvöru trúi á þaS aS halda upp
á móti, aS rySja sér braut þangaS. Og enn ]?á torveldara er
aS fá meginþorra meSbrœSra sinna til aS klifrast þessa sömu
leiS upp á móti.
Fjandmenn Jesú til forna á holdsvistardögum hans
stefndu vitanlega niSr á bóginn. Lærisveinar Jesú og vinir
stefndu upp á vib. Um þaS kemr öllum kristnum mönnum
saman, og lang-flestum þeirra, sem ekki eru kristnir, líka. En
berum nú saman framkomu hvors flokksins fyrir sig lengi lengi
í þeirri baráttu. Hlýtr ekki öllum aS finnast, aS fjandmanna-
flokkrinn hafi veriS meira en lítiS einbeittr, — miklu einbeitt-
ari en þeir, sem fylltu vinahópinn ? Kemr ekki ólíkt meiri
kraftr fram hjá þeim, sem voru aS berjast fyrir því aS fyrir-
koma Jesú og hinu guSlega frelsismáli hans, heldr en hjá hin-
um, sem elskuSu hann og trúSu á hann ? Er ekki auSsætt,
hve hjartanlega ofsóknarmenn Jesú voru sannfœrSir um, aS
hann og hans málefni væri til bölvunar fyrir land og lýS ?—
hve hiklausir þeir eru í þessari sinni hræöilegu sannfœring?
Og aS bera svo saman viS þá óskeikandi trú vesalings veiku
trúna á hiS góða málefni og hann, sem á bak við það stóS,
hjá lærisveinahópnum. AS hugsa um þessa menn, sem Jesús
hafði kjöriS til að grundvalla ríki sitt á jörSinni, þá, þegar
erkióvinir hans gengu harSast fram í því aS hrinda honuin út
í píslardauSann. AS hugsa um þessi orð Jesú til lærisveina
sinna í upphafi píslarsögunnar: ,, A þessari nóttu munuS þér allir
hneykslast á mér. ‘ ‘ Og hugsa um, hve greinilega og grátlega
sú spá rættist. AS hugsa um Pétr, fyrst komanda meS hina
sterku yfirlýsing um, að þó aS allir afneituSu Jesú, þá skyldi
hann þó aldrei gjöra það. Og hugsa svo um þaS, hve aum-
lega það heitorð var haldið,—hugsa um Pétr í hallargarði
œðsta prestsins rétt á eftir sverja og sárt við leggja, að hann
hafi aldrei þekkt ,,þennan inann“. Að hugsa um hina þrjá
útvöjdu lærisveina—og þar á meSal Pétr-—þvað eftir apng^