Sameiningin - 01.06.1899, Side 19

<33
síöar í sögu hins mikla kappa stendur: ,,Svá er sagt, |?á ef
kristni var boöuð á Islandi, sá fagnaör, er öllum heiir mestr
vorðit, at engi varð fyrr til né skjótari enn Finnbogi enn rammi
að játa því með þorgeiri móðurbróður sínum; var hann ok
jafnan síðan formælandi þat at styrkja ok styðja sem hinir á-
gætustu menn boðuðu; varð oksjálfur vel kristinn“. Lét hann
gera kirkju á bæ sínum og fékk til presta.—þannig hugsa ég
mér framför hinna efnilegu og framgjörnu frænda þeirra þor-
geirs og Finnboga.
Meðan ég dvaldi í Húsavík var veður hið blíðasta ognátt-
úran í sínum sparifötum. Mjög var alt vorlegt, sunnanátt í
lofti og stóð hægur vindblær af Vindbelgja(r)fjalli. Margir
farþegar bættust við til Akureyrar, þar á meðal einn Vestur-
íslendingur, sem ég hafði áður þekt vel, Sig. Sumarliðason.
Ferðin um Skjálfanda, hjá Flatey og inn Eyjafjörð gekk eins
og við hefðum haft óskastein innanborðs. Aldrei hefir mér
liðið betur á sjó. þegar inn kom til Eyjafjarðar, var kominn
stinnur sunnan-kaldi. Mér fanst hann virkilega ,,blíðheims-
blær“. Sú innsigling þótti mér eitt hið fegursta, er ég sá við
ísland. Byggingar bænda bera víða vott um atorku og um-
bætur. Timburhús eru þar víða hjá bændum út með öllum
firði, að austan og vestan. Eyjafjörður er fögur sveit, og því
full von þó séra Matthías kvæði: ,,Eyjafjörður finst oss er,
fegurst bygð á landi hér“.
Mér datt í hug á leið minni inn Eyjafjörð, með vængja-
ílug vindarins umhverfis, frásagan um sending Haraldar
Gormssonar, Danakonungs, þegar hann sendi Islendingum
sinn fjölkyngis-fulltrúa í hvalslíki, er hefna skyldi þess, að
þeir kváðu níðvísu fyrir nef hvert um konung. þá kom út
fjörðinn fugl svo mikill að við fjöll tók, svo hvergi varð inn
komist til fjarðarins! Ég hafði nú ekki komið í neinu hefnd-
arskyni til Islands né Eyjafjarðar—þó einhverjum kynni ef
til vill að finnast—, enda tóku landvættir mér að minsta kosti
margfalt betur en þessum danska konungs-fulltrúa forðum.
-------j—------------
I marz-hlaði ,,Sam.“ (bls. 16) stendur, að Fyrsta lúterska kirkja í
Winnipesr sé elzta íslenzka kirkja hér vestra. I'etta er skakt, — að eins
fjatt að því leyti, að hún var vígð fyrst allra íslenzkra kirkna hér. F4