Sameiningin - 01.12.1958, Blaðsíða 6

4
Sameiningin
meSal íslendinga hve oft gamalt fólk sagði mér frá þeirri
úrlausn á andvökunóttum að fara þá með sálma og ljóð, er
það lærði í æsku. Það færði með sér frið og ró og upplýsti
einmanalegar nætur með andlegri blessun og gleði. Það
hefir átt sinn þátt í því að láta „Drottins ljóma jól“ fyrir
fjölmarga, og slíkt kyrlátt jólahald hefir í för með sér
mikið ágæti. Það þarf ekki að sjálfsögðu að valda tekjuhalla
að vera kominn á efri ár. Rétt álitið getur þar verið margt
til uppbótar. Engin kjör þurfa að skyggja á þetta einfalda
innra jólahald.
Það ætti ætíð að vera bjart yfir kristinni elli og þá
einnig á jólunum. Lofgerðarbæn Símons er þar til fyrir-
myndar. Hans heitasta þrá í lífinu var uppfyllt er hann
fékk að sjá Jesú barnið og taka það sér í fang. Alt annað
var smátt í sambandi við það. Nú getur hann beðið með
gleðiríkri ró: „Nú lætur þú, Drottinn, þjón þinn í friði fara,
eins og þú hefir mér heitið .... því að augu mín hafa séð
hjálpræði þitt.“ Sælir eru þeir sem á efri árum eiga þetta
hugarþel. Þeir þurfa ekki að útiloka sig frá almennri jóia-
gleði þeirra sem yngri eru, en hún verður yfirskyggð af
fullvissunni að fyrirheit Drottins standa stöðug.
Blessuð og fagnaðarrík jól til allra, er þessi orð ná til.
Jólafögnuður
Eftir séra S. ÓLAFSSON
Jól í hreysi og höllum
hringja klukkur nú inn.
Jól með fjörðum og fjöllum —
fæddur meistari þinn.
Berst bergmál um hlíðar,
boðar hækkandi sól.
Hljómar víðar og víðar:
Vinir, gleðileg jól!
Af öllum hugtökum sem jólaboðskapnum fylgja má
segja að gleðin sé það hugtak, sem mest ber á. Þess vegna
hafa jólin verið nefnd gleðiháiíð, og það með öllum sanni
eru þau. En gleðin birtist á mismunandi hátt hjá hinum
ýmsu, er við frásöguna koma í Nýja testamentinu. Fjár-