Sameiningin - 01.12.1958, Qupperneq 10

8
Sameiningin
kvartaði og möglaði og leit jafnvel til baka til kjötkatlanna
í Egyptalandi, þrátt fyrir hina erfiðu daga þar. Frelsisganga
hinnar litlu þjóðar ísraels var erfið. Hún knúði fram alla
kosti foringjans og reyndi á hið bezta í fari einstaklinganna,
þolgæði, festu og trúmennsku. Og sífellt varð það rödd
Drottins, sem Móse flutti þjóð sinni, sem gaf þeim sínýjan
styrk á hinni löngu leið.
Mér finnst ég sjá hér mynd af frelsisbaráttu þjóðanna
æ síðan, og er ekki hlutur fullhugans mikla, Jóns Sigurðs-
sonar, líkur? Var það ekki lífsköllun hans að endurvekja
frelsisþrá Islendinga og leiða fram til sigurs allt það, sem
frelsi Islands þurfti sér til styrks? Og sannarlega varð
mikil vakning á flestum sviðum með íslenzku þjóðinni,
áður en lokatakmarkinu varð náð. Baráttuárin voru einnig
mikil reynsluár, sem leiddu það allt í ljós, sem íslenzk
þjóðarsál átti til.
Sú barátta, sem við minnumst í dag bendir á starf Guðs
í sálum mannanna. Þetta minnir á þann Guð, sem gaf
manninum þá frelsisást að hann vill fremur heyja baráttu,
en eiga öryggi án frelsis. Já, hann kýs fremur dauðann
sjálfan en kúgun og áþján. Fresisbarátta liðins tíma minnir
á hið guðlega og fullkomna, því að frelsisbarátta sögunnar
er aðeins þjóðernisleg, stjórnmálaleg, eða efnahagsleg
túlkun þess sanna frelsis, sem öllum var í upphafi ætlað.
Á stundu sem þessari erum við minnt á þá staðreynd að
kærleikur Guðs er svo alger, að Hann lagði sjálfan sig í
sölurnar svo að börn Hans mættu hafa frelsi, en eigi verða
þrælar hins illa.
I fyllingu tímans sendi Guð eingetinn son sinn til að
vekja heiminn af svefni syndar og kalla hann til þess
frelsis, sem Drottinn hafði búið öllu mannkyni. Þetta er
kjarninn í boðskap aðventunnar. I þessu er baðskapurinn
um komu Krists fólginn. Og í þessum orðum Jesú, sem ég
vil nú lesa úr Jóhannesar guðspjalli, er að finna frelsiskall
Krists: „Sannarlega, sannlega segi ég yður, sérhver sem
syndina drýgir er þræll . . . Ef þér standið stöðugir í orði
mínu, þá eruð þér sannarlega lærisveinar mínir, og munið
þekkja sannleikann, og sannleikurinn mun gjöra yður
frjálsa . . . Ég er vegurinn, og sannleikurinn og lífið. Enginn
kemur til föðursins nema fyrir mig. Ef því sonurinn gerir
yður frjálsa, munuð þér vera sannarlega frjáls.“