Sameiningin - 01.05.1945, Síða 9

89
fengið afgreiðslu á þessum vegum án þess að þau komi
fyrir öryggisráðið.
Samþyktin gjörir vitaskuld ráð fyrir stofnun alþjóða-
dóms — International Court of Justice — og er honum ætlað
nokkuð vítt verksvið. Hann dæmir ekki aðeins í málum,
sem fyrir hann eru lögð, heldur veitir öryggisráði og
alþjóðaþingi leiðbeiningar í lagaefnum, hvenær sem þess
er óskað.
En ef öll ráðin bregðast, sem nefnd voru, og gripið er
til vopna, þá kveður öryggisráðið allar þjóðir í bandalaginu
til að beita þvingun við sökudólgana. Reynt er þó enn að
fara friðarveg. Vígaþjóðin er einangruð, fyrst á vegum
verzlunar og stjórnmála, og ef það dugar ekki, þá er sam-
göngum lokið og póstflutningi, að einhverjum parti eða
þá algjörlega. En ef ekkert af þessu dugar, þá kemur síðasta
úrræðið — að beita hervaldi.
Öll ríkin í þjóðabandi þessu viðurkenna það, í sjálfri
stofnskránni, að slíkri vígavörn sé beitt fyrir þeirra hönd
af hálfu öryggisráðsins. Þann skilning staðfesta þau með
undirskrift sinni um leið og þau ganga í bandalagið, og
heita því jafnframt að hafa sífelt á takteinum fyigi sitt
og aðstoð, og hersveitir sömuleiðis, og leggja það fram, hve-
nær sem öryggisráðið kallar eftir slíku. En öll sú aðstoð er
glöggum samningi bundin með hverri þjóð. — Hér er þá
öryggisráðinu gefið vald til hernaðar; og er það meiri
styrkur en stórveldaráðið hafði í þjóðbandalaginu gamla,
sem jafnan reyndist of máttlítið þegar í harðbakka sló.
En þá kemur gamla spurningin, hvort ekki sé með
ákvæðum þessum höggvið of stórt skarð í fullveldi hverrar
þjóðar. Meðmælendur þessa máls neita því og færa þau
rök til, sem hér fylgja: 1. Öryggisráðið getur hvergi kallað
eftir meiri hjálp en hver þjóð hefir lofast til að veita; og
þau loforð eru bundin samningi sem staðfestur er eftir
lögum hverrar þjóðar. Meiri hjálp verður ekki heimtuð af
nokkurri þjóð, nema þá eftir nýjum samningi. Hér er alls
ekki gengið nær fullveldinu, heldur en þegar tvær eða
fleiri þjóðir gjöra með sér varnarsamninga, eins og tíðkasc
hefir frá alda öðli. 2. Stórþjóðirnar fimm hafa aldrei meiri
hlut atkvæða í öryggisráðinu. Sex smærri þjóðirnar, sem
kosnar eru í ráðið, hafa þar sífelt eitt atkvæði umfram
hinar. 3. En í alþjóðaþingi eru smáríkin í miklum meiri
hluta og geta þau hæglega valdið úrslitum í hverju máli þar,