Sameiningin - 01.11.1940, Blaðsíða 8

134
Drottins hefir líka hvílt yfir kirkju vorri frá hafi til hafs,
og frá suðurríkjunum norður að íshöfum.
Ástandið í kirkju Drottins Jesú Krists er alt annað
en glæsilegt um þessar mundir, en það er bókstaflega það
sem Kristur, postular hans og öll Ritningin spáir tvímæla-
laust um hina síðustu tíma.
Siðleysi siglir ávalt í kjölfar trúleysisins. Páll postuli,
innblásinn af Guðs anda, spáir um þetta skýrt og skorinort:
“En vita skalt þú þetta, að á síðuslu dögum munu koma
örðugar tíðir, því mennirnir munu verða sérgóðir, fégjarnir,
raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir,
vanþakklátir, vanheilagir, kærleikslausir, óhaldinorðir, róg-
berandi, bindindislausir, grimmir, elcki elskandi ])að sem
gott er, sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðarfullir, elskandi
munaðarlífið meira en Guð og hafa á sér yfirskin guð-
hræðslunnar, en afneita hennar krafti. Og snú þér burt
frá slíkum, því að úr hópi þessara eru mennirnir, sem
smeygja sér inn í húsin og ná á band silt kvensniftum, sem
syndum eru hlaðnar og leiðast af margvíslegum fýsnum.”
Tíin. 3:1-6. Svo bætir hann við: “En vondir menn og
svikarar munu magnast í vonzkunni, villandi aðra og' villu-
ráfandi sjálfir.”
Er þetta ekki sláandi lýsing' á vorurn tímum? Af
hreinni miskunnsemi við tilfinningar yðar á þessum helga
stað, ætla eg ekki að lýsa því hræðilega ástandi, sem nú
virðist vera í hvívetna. Ósiðsemi, drykkjuskapur og óráð-
vendni á allar lundir hefir færst í aukana með hverju líð-
andi ári. Sú var tíðin, að vér karlmennirnir gjörðum okkur
háar hugmyndir um kvenfólkið. Vér litum upp til þeirra
og álitum að mæður vorar, systur og vinkonur væru yfir-
leitt hreinhjartaðar og á sérstaklega háu siðferðisstigi. Vér
vorum reiðubúnir að berjast fyrir heiðri þeirra, og ef eitt-
hvað fór afvega þá töldum vér víst að það væri einhverjurn
margötuðum karlmannsdóna að kenna. En hvað er nú
upp á teningnum? Hvert sem leið manns liggur, til borg-
anna, smábæjanna eða landsbygðanna, ber hálfklætt kven-
fólk fyrir augað. Þetta á sér stað ekki aðeins í baðpláss-
unum heldur annarsstaðar á almannafæri og í samkvæmis-
lífinu alment. Þetta er álitið velsæmi af öllum fjöldanum
og ekkert athugavert. Eg hefi ferðast talsvert unr dagana,
og á þessu ferðalagi hefi eg séð konur og stúlkur nreð
vindlinga uppi í sér oftar en karlmenn. Hér í Kanada þarf
enginn að koma á hjórstofur, en í Bandaríkjunum er erfitt