Sameiningin - 01.11.1940, Síða 18

144
starfi, seni heimatrúboð Sameinuðu kirkjunnar hefir með
höndum. Það er svo fjölbreytt og risavaxið, að íslenzkum
kirkjufélagsmanni stendur nærri þvi ógn af. En hvaðan fær
nefndin fé til að koma öllu þessu i framkvæmd? Mikill
hluti kemur úr árlegu samskotafé frá þeim kirkjufélögum,
sem standa í Sameinuðu kirkjunni — apportionment fénu,
sem flestir kannast við. úr þeirri átt fær nefndin fjögur
hundruð þúsund á ári. Auk þess hafa einstakir menn lagt
frarn stórgjafir til landskaupa, húsabygginga, og svo fram-
vegis. Kirkjubyggingasjóðurinn mestallur er svo til kom-
inn. Nefndin hefir og aðra sjóði, sem nema fjögur hundruð
og áttatíu þúsund dölum, og arðberandi fasteignir, metnar
á fjögur hundruð þúsundir. Auk þess hefir hún ýmsai'
aðrar tekjugreinir. Ríkir söfnuðir taka að sér viss verk-
efni, launa trúboða á einum stað, lækni á öðrum, eða
ltennara. Sama gjöra tvö hjálparfélög: Trúboðsfélag
kvenna, og Bæðrafélagið lúterska. Þau hafa orðið trúboð-
inu að ósegjanlega miklu liði. Starfið i Alaska, til dæmis,
og skólarnir tveii' í Virginíu, eiga þessum félögum lif sitt
að launa.
Okkur íslendingum ætti að vera það mikið hugðarefni,
að vera komnir i svona röskan og stórvaxinn félagsskap.
Gleðilegt að eiga von á liðveizlu, þar sem hennar er þörf;
en þó ættu menn heldur að gleðja sig við þá tilhugsun, að
við getum nú tekið okkar þátt, þó lítill sé, í þessum stór-
virkjum. Þurfum að láta okkur farast manndómslega, með
Drottins hjálp, þótt við séum “fáir, fátækir, smáir.”
G. G.
AÐVENTAN
Enn á ný er jólafastan komin, aðventan (tilkoman).
Enn á ný erum vér að húa oss undir það' að fagna komu
Frelsarans á jólunum, friðarhöfðingjans. Og nú stendur
yfir blóðug styrjöld. Hvernig getum vér haldið jól og sung-
ið: “Friður á jörðu” þegar svo er ástatt? Má vera, að út
af því ástandi, hvíli óvenjulega mikil alvara yfir jólahald-
inu að þessu sinni. Skyldi sú alvara flytja menn inn í
heim athugunar og bænar? Guð gefi það. Guð gefi mann-
kyninu sanna aðventu.