Sameiningin - 01.03.1915, Side 19

15
kápu klædd, svo auðþekt á asnaeyrtumm, að ekki er um
að villast. Svei- sig í ættina, hvar sem á er litið; efnið
er andlaust, klúrt og æsandi. Önnur bók innbundin er
við hliðina á henni; mesti sóma gripur til að sjá og vekur
því engan grun. J henni eru myndir af drengjum við
knattleika og aðrar íþróttir. Þó ber þessi hók sama
nafn og hin og í báðum er sama sháldsagan, orð fyrir orð.
Hér er annað til marks. Rf til vill er lesendum ekki
kunnugt um það, að kvikmynda-sýningar hafa skemt fyr-
ir ‘ ‘ fimm centa sögunum” gömlu. Unglingarnir kaupa
sér nú taugaæsing í annari mynd en áður. Afleiðingin
er sú, að menn þeir, sem fyrir nokkrum árum fengust
við að klekja út óinnbundnum fimin centa skáldsögum,
rita enn sama ruslið og áður, en fá. það gefið út í bandi
og selt fyrir 25 cent. Eg veit um þó nokkra skriffinna,
sem þetta hafa gert.
Það er eigi all-langt síðan, að kvenhöfundur bauð
sína fyrstu skáldsögu manni einum, sem gefur út ódýrar
barnabækur. Handritið var keypt. “Bn vér þurfum
tvær sögur í viðbót þennan mánuð,” sagði útgefandinn.
Þegar konan lét undrun sína í ljós, var henni sagt það,
að félag þetta gæti fengið jafn-langa barnasögu — meira
en tvö hundruð blaðsíður að stærð — setta saman á tíu
dögum f Nev' York hvenær sem væri.
Og þetta var satt. Svo má að orði kveða, að það
séu vélar en ekki menn, sem setja þessar bækur saman.
Margar þeirra eru samdar á nokkurskonar verkstæðum,
þar sem formaðurinn leggur til hvert ágripið eftir ann-
að og undirmenn teygja svo lopanu og gera skáldsögu
úr. Ef þörf gerist, geta þeir framleitt heilan söguflokk
í tíu bindum — og fimtíu þúsuud orð í bindinu — á fá-
einum vikum! Gretur nokkrum hlandast hugur um það,
hve lélegar hækur þær hljóta að vera, sem svo eru til
komnar f
Það er auðvelt að þekkja þessar skaðlegu bækur úr.
Oangið inn í hverja helzt bókabúð eða deilda-verzlun sem
er hér í Ameríku (undantekningar eru þó til, sem betur
fer), og biðjið um vinsælustu sögurnar fyrir börn á rek-
inu frá tíu til fimtán ára. Yður verða sýndar bækur, sem