Sameiningin - 01.03.1915, Side 34

30
Tive oft þeir þurftu nú aö skola munninn, og enn óskiljanlegra, hvers
vegna hinir 150 drengir gátu aldrei spýtt vatninu út um neinn ann-
an glugga en ])enna eina, þar sem Saddhu sat fyrir utan.
Einn góðan veöurdag var mikið um aö vera i skólanum. Öllum
á óvart v'ar eftirlitsmaðurinn kominn. Hann prófaði vandlega
hverja deild um sig, og þá þótti nú drengjunum betra, að þurfa ekki
að láta standa á svarinu. Loks varð honum litið þangað sem Sadd-
hu sat fyrir utan gluggann.
“Fyrir hvað er verið að hegna þessum dreng, með því að láta
hann sitja þarna?” spurði hann.
“Það er lægri-stétta flækingur, herra minn, sem gerir það að
gamni sínu að vera þarna,” svaraði kennarinn.
“Látið hann koma hingað inn,” sagði eftirlitsmaðurinn.
Og svo gekk Saddhu undir próf. Einn síns liðs var hann þar
inni í skólanum, og hinir drengirnir gættu þess vandlega, að vera
sem lengst frá honum, til þess að saurgast ekki. Erfiöar spurningar
v'oru fyrir hann lagðar, og hann svaraði þeim sem bezt hann gat og
af miklum áhuga.
“Þetta er nóg," sagöi eftirlitsmaðurinn, og Saddhu tók saman
bækurnar sínar og fór.
Og svo hélt eftirlitsmaöurinn ræðu. Hann sagði, að Saddhu
væri bezt að sér af öllum piltunum, og hældi kennaranum fyrir það,
hve vel hann hefði kent honum. Og hann benti hinum piltunum á
það, að þeim væri nær að taka þennan alþýðupilt sér til fyrirmynd-
ar, en að fyrirlíta hann fyrir það, að hann væri ekki af eins tign-
um ættum eins og þeir.
Nokkrum árum síðar, þegar kristinn trúboðsskóli var reistur
þar í þorpinu, varð Saddlni kénnari við þann skóla, og þar kendi
hann inni i björtu og fallegu skólahúsinu öðrum alþýðudrengjum
þau fræði. sem hann hafði sjálfur þurft að nema fvrir litan skóla-
gluggann.
FIjUGDREKA RN11 i.
(Saga frá Kína.)
Toksang og Yingchi áttu heima nálægt höll keisarans. rétt hjá
Peking. Þeir voru leikbræöur; en samkomulagið var ekki altaf
sem bezt, því Yingchi var ekki sérlega vandaður að því, með hvaða
ráöum hann hafði betur í leik. Ef Toksang fann að því, þá hló hann
og sagði: “J>ú ert gufa, Toksang. Það verður aldrei maður úr
þér; því þú ert ekki nógu úrræðagóður. T’egar við verðum stórir,
þá verð eg ríkur maður og voklugur, en þú verður fátæklingur og
kemur þá til mín og biður mig að lána þér peninga.”
“T’ó aö eg verði fátækur, þá skal eg samt vera ráðvandur,”
svaraði Toksang.
*) p. e.: pegar sólin skín Þannig, aS skugginn af honum fellur
ekki inn í skólastofuna, hegar hann stendur fyrir utan giuggann.