Íslendingur - 03.04.1925, Blaðsíða 3

ÍSLENDlNGUR
3
Haldbeztu og ódýrustu vinnufötin fásí i Brauns Yerzlnn.
bandinu við Gagnfræðaskólann á
Akureyri sé slitið — eru m. a. Björn
Líndal og Jón Sigurðsson frá Reyni-
stað. — Að flokkurinn hafi verið
seldur Bjarna í þessu máli, eins
og E. O. dylgir með, — er aðdrótt-
un, — samboðin verkalýðsblöðun-
um íslenzku; og mun aiþjóð vissu-
lega taka henni með þeirri fyrirlitn-
ingu, sem hún verðskuldar.
Skoðana- en ekki verknaðarfrelsi.
Ritstj. Vm. er fokvondur út af því,
að ísl. skyldi geta um fyrirspurnina,
sem iögð átti að hafa verið fyrir
formann Verkamannafélagsins á síð-
astafundi þess, um hvort menn yrðu
að afsala sér sannfæringu og skoð-
anafrelsi um leið og þeir gerast fé-
lagsmeðlimir. Telur ritstj. þetta »lúa-
lega lúsalegan« uppspuna, en játar
þó rétt á eftir, að fyrirspurn hafi
verið borin upp, sem hefir nákvæm-
lega sömu meiningu og sú, sem ísl.
gat um, þótt orðalegið sé annað.
Og hann upplýsir ennfremur, að fé-
lagsmenn rnegi hafa skoðanafrelsi
en ekki verknaðarfrelsi. Með öðrum
orðum, meðlimir félagsins mega
hafa aðra skoðun en hin alráðandi
dómnefnd félagsins, en þeir mega
ekki framfylgja henni í verknaði, —
það er burtrekstrarsök. Þetta stend-
ur svart á hvítu í síðasta Vm. og
verður því ekki véfengt.
Mótgangur.
Fyrirlesari Sambandsins, hr. Jón
Sigurðsson frá Yztafelli, hefir átt
miklum mótgangi að mæta á ferð
sinni um Skagafjarðarsýslu. Hefir
hann tjáð ritstj. Dags raunir sínar
og hreytir ritstj. í blaðinu í gær
skammaryrðurn í ríkum mæli til
Skagfirðinga fyrir að hafa ekki fallið
fyrirlesaranum til fóta. Meðal þeirra,
sem verða fyrir barðinu á ritstjór-
anum,er Sigurgeir Daníelsson hrepp-
stjóri og kaupmaður á Sauðárkrók.
Kemst ritstj. m. a. svo að orði um
Sigurgeir:
»Forfeður hans áttu alt sitt »undir sól
og regni.4 Þeir unnu æfistarf sitt og skii-
uðu átökum sínum, þar sem laudið var
að gróa. Sigurgeir eyðir menningararfin-
um við aurasnap bak við búðarborðið.
Skap hans er háð daglegri ýfingu við að
sjá sjálfstæða bændur ganga fram hjá
búðardyruin hans án þess að virða hann
viðtals. Sál hans verður grá af búðarryki
og sjúk af öfund og illum hugsunuui í
garð þeirra manna, er verja starfi sínu til
fremdar þeirri nienningu, sem hann sjálf-
ur sóar vegna skorts á manndómi. Óþarft
muu að geta sér þess til, að hann auðgi
þjóðina að nýtilegri verzlunarreynslu eða
vinni sinni stjett neitt til fremdar. Hann
er einn þeirra manna, er ættjörðin gæti
mist sér að skaðlausu.*
Það sanna um Sigurgeir er, að
hann er valinkunnur sæmdarmaður,
sem nýtur óskiftrar virðingar allra,
sem hann þekkja. Hann bjó áður
góðu búi hér í Eyjafirði, en varð
að hætta búskap sökum veikinda.
— Hann er enn mjög heilsutæpur
og hefir átt við langvarandi veik-
indi að stríða, og hafa þau vitan-
lega lamað starfsþrek hans ogfram-
sóknar-getu, þó velli hafi hann
haldið í baráttunni fyrir tilverunni
°g það með sæmd. Hann var
spítalaráðsmaður á Sauðárkrók um
tíma, en á síðari árum hefir hann
fengist við kaupskap og útgerð,
jafnframt því, sem hann hefir verið
hreppstjóri Sauðárkrókshrepps. ,—
Þannig ér lífsferill þessa manns, sem
ritstj. Dags skrifar svona þokkaiega
um. — Ætli að Sauðkrækingar
þakki honum ekki lýsinguna?
oo
Úr heimahögum.
Kirkjan.
Pálmasunnudag Akureyri kl. 2.
Skírdag — — 2.
Föstudaginn latiga — — lO'/s.
Sama dag Lögmannshlíð — 1.
Páskadag Akureyri — 12.
2. Páskadag Lögmannshlíð — 12.
Jón Sveinsson bæjarstjóri kom heim úr
utanför með Diönu síðast. Hefir hann sem
kunnugt er dvalið undanfarna mánuði í
Kaupmannahöfn og kynt sér sveitastjórna-
og bæialöggjöf og skattamál, og haft til þess
styrk úr Sáttmálasjóði. Mun Jón vera eini
ísl. lögfræðingurinn, sem lagt hefir stund
á þessi fræði, en þau eru lalin nauðsynleg
þeim, sem gegna bæjarstjóra- eða borg-
nieistaraembættum.
Sýslufundur Eyjafjarðarsýslu stendur
yfir þessa dagana.
E.s. „Nordlandeigti Thor E Tuliniusar,
korn hingað fyrir síðustu helgi með kol til
Höepfnersverzlunar, og nokkuð af vörum
til annara verzlana t bænttm. Á þriðja
degi eftir kontu skipsins var gerð áfengis-
leit í skipinu og fundust hjá brytanum
slattar í nokkrum flöskum af óinnsiglufu
vtni — annað ekki. Fyrir brot þetta á
áfengislöggjöfinni gekk brytinn inná að
greiða 200 kr. sekt. — Skipið fór héðan
síðdegis á þriðjudaginn áleiðis til Reykja-
vtkur, með því tóku sér far Ragnar Ólafs-
son konsúll, R. Köster niðttrsuðutnaður
og Pjetur Jónasson írá Hjalteyri.
Fjalla-Eyvindur verður sýndur í Bíó í
kvöld og annaðkvöld og svo ekki fyr en
á annan í páskum. Kvikmyndin af Fjalla-
Eyvindi þarf engra meðmæla með; það
eitt, að hún sýnir sjónleik Jólranns Sigur-
jónssonar, og að hann nýtur sín þar fylli-
lega, eru þatt beztu meðntæli sem hægt
er að gefa þessari stórfenglegu pg ágætu
mynd.
Þarft rit. Isl. hefir nýlega verið sent
„Ársrit hins isl. Garðyrkjufjelags“ 1925.
Þó rit þetta sé ekki stórt, aðeins tæpar 50
bls., er það ltið þarfasta vegna ftess mikla
fróðleiks senr það hefir inni að halda. Að
þcssu sinni er stærsta ritgerðin „Um nokkra
jurtasjúkdóma og óþrif" eftir Einar Helga-
son. Oarðyrkjuíélagið verður 40 ára í n.k.
maímántiði, stofnað 26. maí 1885.
Sonafórn heitir Ijóðabálkur um nrann-
skaðana mikltt á afliðnum vetri, seru Þor-
steinn Björnsson frá Bœ hefir ort og gefið
út. Rennur ágóðinn af sölu hans í »Styrkt-
arsjóð hinna nýdrukknuðu sjómanna,* en
þó nokkur hluti til »Sjórnannastofunnar í
Reykjavík.* Ljóð þessi kosta aðeins 1 kr.
og fást hjá Magnúsi Jónssyni bókbindara.
Nœsta blað fslendings kenrur út á laug-
ardaginn fyrir páska.
Ný skáldsaga — »Niður hjarnið« —
eftir séra Gunnar Benediktsson í Saurbæ
— kenrur út hér á Akureyri fyrir páskana.
Mun marga fýsa að eignast bókina.
Hjúskapur. Fyrra sunnudag voru gefin
sanran í hjónabatrd af séra Oeir Sæmunds-
syni ungfrú Brynhildur Eyjólfsdóttir héðan
tir bænum og Stefán Kristjánsson kennari
Srá Glæsibæ.
Rúgrajöl
í heilum sekkkjum, áreiðanlega
ódýrfist í bænum hjá
Jóni G. Guðmann.
Kniarieið éik.
Margt gerist nú á dögum, sem er
lítt sk Ijanlegt. Pað þykir nú orðið
ekki svo mjög athugavert, þóft trrað-
ur, sem hefir tekið að sér ákveðið
strrf og fær laun fyrir það, gæti ekki
einungis verksins illa, lieldur vinni
beinlínis á móti því; emkum ef það
er á andlega sviðinu. Til dæmis má
taka mann, sem hefir tekið að sér að
boða kristindóm, hefir svarið dýran
eið, að hann ætli að boða hreina
lútherska trú, en ræðst síðan á það,
sem kristindónnrrinn byggist á! Betta
hefir sýnt sig greinilega á síðustit ár-
um. Guðfræðingar þessa lands lrafa
ferðast um og ráðist á helztu atriði
kristindóinsins.
Suntrudaginn 8. marz s. I hélt
Gunnar Benediktssoir í Saurbæ, prestur
í lút’reisku þjóðkirkjunni, alþýðufyrir-
lestur í Sanrkomuhúsi Akureyrarbæjar.
Umiæðttefni var: »Adam ög Eva rek-
in úr Paradís.* Langar mig að fsra
nokkrum orðum utn sum atriði í ræðu
hans.
Ræðumaður taldi það skakkan skiltr-
ing, sern hefði verið lagður í synda-
fallssöguna. Skildist mér á honum,
að það væri óviðeigandi að nefna
það syndafallssögu, þar eð Adam og
Eva diýgðu euki synd við að eta af
trénu, heldur komust á miklu fullkomn-
ara og hærra stig. Hann sagði líka,
að höggortnurinn væri ekki nryrkra-
höfðinginn, heldur táknaði hann slægð
og speki. Færði hann máli sínu til
stuðnings I. Móse 3, 1. »En högg-
ormurinn var slægari en ö!I unnur dýr
merkurinnar*, og svo það sem »spá-
maðurlnn rnikli« befði sagt við læri-
sveina sína: »Vcr;ð einfaldir sem
dúfur en slægir sem höggormar*, og
afíur það sem »spámaðurinn frá N.rza-
ret* sagði við Faríseana: »Pér bögg-
ormar og nöðurkyir*, setn þýddi ekki
atrnað en »þér spekingar*. Pannig
var alþýðufræðsta þe si.
Eg þóitist taka eftir því, að ræðu-
titaður v ldi láta menn lesa biblíuna,
sköpunarsagan væri ekki ö.'l í bibliu-
sögum er börir læsu, þar væri surtrum
atriðum slept; tnenn þyifur þvi að
lesa biblíuna sjálfa, til þess að þekkja
sköpunarsöguna eins og hún kæmi
fyrir.
Sökum þess, að eg lrefi lesið nokk-
uð í ritningunni, tók eg eftir því að
ræðumaður gekk fram hjá einu atriði
í sköpunarsögunni, sem skiftir miklu
rnáli, en það eru orð Drottins við
höggormitrn: »Og fjandskap vil eg
setja nrilli þín og konunnar, milli þins
sæðis og hennar sæðis; það skal merja
höfuð þitt og þú skalt merja hæl þess«.
1. Móse 3. 15.
Um leið og syndin kom í heiminn,
gaf Guð oss fyrirheiti ym að senda
son sinn. »Sæði konunnar skal merja
höfuð þitU. Jesús Kristtrr kom í
heiminn og sigraði yfir öl!u hitru illa
og myrkrahöfðingjanum sjálfum. Og
það sem Gúð sagði við höggorminn:
»og þú skalt merja hæl þess«, vitum
vér einrtig að heíir komið fratn. Hinn
vondi hefir afar rnikil áhrif í heimin-
ttm og fjölda margir eru undir hann
gefnir. Menn rangsnúa sannleikanum
og svifta meðbræður sína lifi. Við-
burðir síðustu ára ættu að sannfæra
oss urn, að hinn vondi hefir afar
mikil áhrif í heimi þessutn. »Etr sæðt
kónunnar skal merja höfuð þitt«. Vér
sjáum hinn mikla mun, að merja hæl-
inn, sem veldur aðeins sársauka og
helti, en að merja höfuðið er dauði.
Jesús Kristur hefir kotnið í heiminn
og unnið sigur, og bráðum mun Itann
burtrýma hinum vonda og öllu illu
þá er hann kemur aftur.
Eg ætla mér að sanna, að bibltsn
kennir að höggonnurinri táknar sjá'fan
rnyrkrahöfðingjann. Fyrst skal eg taka
það fram, að fyrsta versið í 3. kap.
1. Mósebók sannar alls ekki að högg-
,Heli #s'
hitageymar eru viðurkendir
þeir beztu.
Fást í
Brauns Verzlun,
Páll Sigurgeirsson.
afsláttur af fiðurheldum
LÉREFTUM
í
BRAUNS VERZLUN.
Príma íura
nýkornin í
Verzl. Valhöll.
(Kobberstof)
fyrirliggjandi. Verðið lækkað.
Ásgeir Pétursson.
Verzlunin „Akureyri“
hefir mikið úrval handa ferminga-
börnum, .svo sem kjóla, hatta, slæð-
ur, hanzka, silki og ísgarnssokka,
nærföt. Einnig mjög fallegar brjóst-
nælur, armbönd, og festar til ferm-
ingargjafa. Tvíbreitt hörléreft. Hvergi
meira úrval af kjólatauum og kjóla-
skrauti.
Halld, & Valg. Vigfúsd.
Sölubúð
til leigu. Upplýsingar hjá
Sveini Sigurjónssyni.
ormurinn sé ekki Satan. Þar stendur:
»Eir höggormurinn var slægari en öll
önnur dýr merkurinnar*. Petta bendir
einmitt á, að hér sé átt við hinn vonda,
því að í honuin býr meiri slægð en
í nokkurri skepnu jarðarinnar. Biblían
íalar um »véiabrögð djöfulsins« og að
Satan konri ætíð í þeirri mynd, að
hann gett á sem beztan hátt táldregið
menn með slægð sinni, já, bregði sér
í Ijósengilsmynd, ef hægt væri að
táldraga einlægar sálir.
(Framhald).
Alþýðumaður.